(Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κηφισιά την 9η Οκτωβριου 2010)
Ένας μήνας έμεινε και αυτός λειψός μέχρι τις επικείμενες δημοτικές εκλογές…
Οι ανταγωνισμοί δίνουν και παίρνουν και το ΕΓΩ και όχι ΕΣΥ έχουν την πρωτοκαθεδρία. Πολλοί είναι εκείνοι που αισθάνονται άξιοι για τον ρόλο του υποψήφιου Δημάρχου ευελπιστώντας σε μια θέση ουσιαστικής προβολής στο Καλλικράτειο σύστημα που έρχεται να εξορθολογίσει την σπατάλη και την υπερβολή που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια.
Οι μαρμάρινες πλατείες, δείγμα μιας κιτς νοοτροπίας κομμάτων και πολιτικών παραγόντων που δεν εκσυγχρονίστηκαν ποτέ παρά τον τίτλο του εκσυγχρονιστή που υιοθέτησαν άκοπα και προκλητικά, αποτελούν μνημείο μιας εποχής που έφυγε και ίσως να μη γυρίσει ποτέ πια…
Τα δρομάκια και τα παραδρομάκια σε στενοσόκακα που βαφτίζονταν πεζόδρομοι, κόστιζαν κατά δήλωση μερικές φορές το πραγματικό τους κόστος και ενέπαιζαν τους κοινοτικούς ότι τα χρήματά τους παίρνουν αξία, είναι και αυτά παρελθόν.
Οι διορισμοί αφειδώς του κάθε κολλητού για να διαθέσει την κατάλληλη στιγμή τα ψηφαλάκια της επιρροής του υπέρ των ευεργετησάντων, απομακρύνονται ως τακτική εφ’οσον ο ΑΣΕΠ, παρά τις ατέλειές του, είναι πολύ ποιο αντικειμενικός να κρίνει τους κατάλληλους για την κάθε θέση.
Οι σπάταλες έχουν επομένως γίνει απαγορευτικές και η υπεροψία που συνόδευε τους σπάταλους άρχοντες έχει ψαλιδιστεί.
Η Καλλικράτειες πολιτείες δεν θα προσφέρουν βίο ανθόσπαρτο στους δημότες τους και πολύ περισσότερο σε εκείνους που θα τολμήσουν να τους εκπροσωπήσουν στις επικείμενες εκλογές.
Η επιμονή όσων πιστεύουν ότι η αναδιοργάνωση χωρίς χρήματα είναι αδύνατη θα αποδειχτεί φρούδα διότι οι περιορισμένοι προϋπολογισμοί είναι δεδομένοι και με αυτούς θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε τα επόμενα χρόνια εκτός και βρούμε τρόπους να γίνουμε ανταγωνιστικοί διεθνώς μαζεύοντας πλούτο που τώρα απολαμβάνουν άλλοι. Έτσι είναι ο κόσμος μας… Όταν ο ένας πλουτίζει ο άλλος φτωχαίνει αναλογικά. Κοινωνία πλουσίων δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα ρεαλιστικό κόσμο που υπάρχουν ισχυροί και ανίσχυροι. Οι ουτοπίες δοκιμάστηκαν και απέτυχαν.
Με αυτά τα δεδομένα καλούμεθα να κρίνουμε και να αποφασίσουμε ποιους θέλουμε να μας εκπροσωπήσουν και ποιον θα θέλαμε να ηγηθεί αυτών σε μια ομολογουμένως δύσκολη εποχή.
Ως δημότης που αγωνιώ όπως και κάθε άλλος συνειδητοποιημένος πολίτης για το καλό του τόπου μου και την συνεχή βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, έβαλα το μυαλό μου να σκεφτεί μερικά αδρά και ειλικρινή θέλω. Θεωρώντας ότι οι αναγνώστες μου θα βρουν σε αυτά κάποιο ενδιαφέρον τα κοινοποιώ.
Θα επιλέξω για Δήμαρχο αυτόν που…
…θα εκσυγχρονίσει τον νέο εκτεταμένο και Καλλικράτειο δήμο από κάθε άποψη.
Εκσυγχρονισμός δεν σημαίνει μόνο διατήρηση της παράδοσης αλλά και κατανόηση των σημερινών αναγκών.
Η κοινωνία άλλαξε αλλά τα μέσα δυστυχώς ελάχιστα άλλαξαν και οι νοοτροπίες επίσης.
Η κοινωνική μέριμνα για τους δημότες στην Ελλάδα έχει παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα και οι πολίτες είναι διστακτικοί να δώσουν διότι δεν βλέπουν αντιστοίχηση με αυτό που παίρνουν.
Ο νέος δήμαρχος θα πρέπει να κατανοήσει αυτό ακριβώς και να δώσει στο πρόγραμμά του με σαφήνεια το πως θα εκσυγχρονίσει το Δήμο... Το πως θα εκσυγχρονίσει τις υπηρεσίες του Δήμου... Το πως οι δημοτικοί υπάλληλοι δεν θα είναι έρμαια της συναλλαγής ούτε αποδέκτες κρυφών και άνομων πλεονεκτημάτων.
Ο νέος δήμαρχος θα πρέπει να αντιληφτεί ότι οι νέοι δημοτικοί υπάλληλοι θα είναι στην υπηρεσία του πολίτη με την ουσιαστική έννοια του όρου.
Ο νέος δήμαρχος θα πρέπει να έχει επίγνωση αυτού του ρόλου των υπαλλήλων του, γνωρίζοντας τους κατά το δυνατόν προσωπικά και θεσμοθετώντας συστήματα επιβράβευσης όσων πρωτοστατούν σε έργο και σε ήθος ως δημοτικοί λειτουργοί.
Από τον νέο Δήμαρχο περιμένω να έχει ένα συνειδητοποιημένο όραμα αλλαγής...
Περιμένω να μπορεί να αντιληφτεί τι σημαίνει Καλικράτειος δήμος και πως αυτός θα προσφέρει ενοποιημένες πλέον τις υπηρεσίες του διότι η ενοποίηση δεν εκφράζεται συνολικά από την αριθμητική εφ’οσον σε αυτή το 2+2 δεν κάνει απαραίτητα τέσσερα.
Περιμένω να μπορεί να υλοποιήσει εκτεταμένα προγράμματα μέριμνας για τους πολίτες, που δεν ανήκουν στους έχοντες και κατέχοντες, με συστράτευση πολλών και τις συνέργιες του εθελοντισμού. Το κοινωνικό πρόσωπο του νέου Δήμου δεν θα εκφράζεται πάντα με ανταπόδοση σε χρήμα και αυτό απαιτεί ένα νέο τρόπο σκέψης και μια νέα αντίληψη για τις ανθρώπινες ανάγκες.
Η κοινωνική πολιτική θα πρέπει πλέον να λάβει ουσιαστικές διαστάσεις, ξεκινώντας από εκείνους που θα έχουν πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης.
Η κοινωνική πολιτική θα πρέπει να γίνει αναγκαστικά πολιτική θεσμοθετημένων αρωγών που θα επιτρέπουν σε άτομα που έχουν ανάγκη να εργαστούν στα πλαίσια θεσμοθετημένων αλλά ελεύθερων ρόλων. Όντας ελεύθεροι δεν θα είναι υπάλληλοι του δήμου και δεν θα προσλαμβάνονται έναντι ψηφαλακίων.
Ένας από αυτούς τους θεσμοθετημένους ρόλους θα είναι π.χ. οι άδειες πλανόδιων πωλητών όπως του κουλουροπώλη και του παγωτατζή...
Θα δίνονται σε εκείνους που έχουν πραγματική ανάγκη και δεν θα είναι ισόβιες...
Στη γειτονιά μου θα άλλαζα…
... και σε κάθε γειτονιά θα ήθελα πρώτα να ξέρω ποιο είναι το μέλλον της!!!
Η γνώση του που θα βρίσκεται σε δέκα ή σε είκοσι χρόνια θα επέτρεπε σε κάθε δημότη να έχει και το δικό του πρόγραμμα και τον δικό του σχεδιασμό.
Ο δημότης που αγόρασε κατοικία για να μάθει ότι δίπλα του θα ανοίξει κέντρο διασκέδασης δεν θα είναι χαρούμενος...
Ο δημότης που θα δει τον διπλανό του να κτίζει περίεργα μεγαθήρια που καταστρέφουν τα όνειρά του για ποιότητα ζωής, θα αισθανθεί αηδιασμένος.
Ο δημότης που ανήκει στην τάξη όσων αντιλαμβάνονται την ανάπτυξη με εγωκεντρικά κριτήρια θα πρέπει να καταλάβει ότι το πράσινο του γείτονα σύντομα θα αντικατασταθεί με τσιμέντο και έναν βλοσυρό και άχαρο τοίχο που θα σκιάζει του ενοίκους της δικής του αναπτυξιακής ουτοπίας.
Άρα οι γειτονιές θα πρέπει να αποκτήσουν χαρακτήρα και σταθερότητα.
* Χαρακτήρα ώστε να διαφέρουν και αυτό να τους δίνει το πλεονέκτημα.
* Σταθερότητα με το να ξέρει ο καθείς τι μέλει γενέσθαι.
Η αστικοποίηση όπως την είχαμε μέχρι τώρα στην Ελλάδα έφτασε στο τέλος της.
Ήλθε ο καιρός να γίνουμε και εμείς Ευρώπη κατ’ ουσία και όχι κατ’ όνομα...
Με ενοχλεί στην πόλη μου…
Εκείνο που βασικά με ενοχλεί είναι η αδιαφορία των ίδιων των κατοίκων της πόλης μου...
Πως να έχεις ένα Δήμο που να ενδιαφέρεται για μία πόλη την οποία περιφρονούν οι ίδιοι οι κάτοικοί της;
Προφανώς και θέλω, στα πλαίσια της Καλλικράτειας ενοποίησης, ένα νέο πλάνο πολεοδομικού σχεδιασμού.
Σε αυτό θα αναμένω να υποδειχτούν οι περιοχές με την μελλοντική τους ανάπτυξη και οι όποιες αλλαγές χρήσης γής ώστε οι δημότες να μη πιάνονται στον ύπνο...
Σε αυτό θα πρέπει να δω, ως δημότης, που και πως θα εξυπηρετούμε συγκοινωνιακά είτε από την τοπική συγκοινωνία, που θα αλλάξει δραματικά με την ενοποίηση, είτε από την μελλοντική και εντελώς αναγκαία επέκταση του ΗΣΑΠ αλλά και του ΜΕΤΡΟ.
Προφανώς και θέλω αυξημένη καθαριότητα αλλά καθαριότητα σε σπασμένα και αθλιοποιημένα κρασπεδόρειθρα μοιάζει με ανέκδοτο...
Και τα κρασπεδόρειθρα θα πρέπει επιτέλους να αντικατασταθούν με άλλα σεμνά, οικονομικά και ανθρώπινα ώστε ο κόσμος κινείται χωρίς κινδύνους είτε για περίπατο είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Προφανώς και θέλω πλυμένα μέσα μεταφοράς απορριμμάτων που σήμερα ζέγνουν από την μπόχα. Ακόμα και οι νέες πρωτοποριακές κατασκευές, στο κέντρο του παλαιού Δήμου της Κηφισιάς, ζέγνουν από μπόχα τις ζεστές μέρες.
Θέλω συστηματική φύτευση δημοτικού πρασίνου στους δρόμους για δρόσισμα στους καλοκαιρινούς μήνες και απαλλαγή από την φρικαλέα νοοτροπία της άτεχνης και καταστροφικής υπερκλάδευσης που οδηγεί στην ξήρανση μεγάλου αριθμού δένδρων λόγω του θερμοπληκτικού σοκ των καλοκαιρινών μηνών.
Θέλω συμπερασματικά συνειδητή συνεργασία πολιτών και δημοτικών υπηρεσιών και αυστηροποίηση στην πάταξη της αυθαιρεσίας που έχει καταντήσει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση...
Θα πρότεινα για την πόλη μου…
Η νέα πόλη της Κηφισίας, Νέας Ερυθραίας και Εκάλης, ο ενοποιημένος πλέον Καλλικράτειος Δήμος της Κηφισιάς θα έχει αυξημένες απαιτήσεις αλλά προσφέρει και πλεονεκτήματα υπέρ ενός ορθολογικού σχεδιασμού μιας σύγχρονης πόλης.
Στα πλεονεκτήματα ανήκει η μείωση των ανταγωνισμών και η συνένωση των προσπαθειών για ένα νέο πολεοδομικό σχεδιασμό που θα περιλαμβάνει αυξημένη συγκοινωνιακή λειτουργικότητα, συνδυασμένους και αυξημένους κοινόχρηστους χώρους για την διευκόλυνση ενοποιημένων προγραμμάτων μέριμνας για τους ηλικιωμένους και την συστηματική και αποτελεσματική άθληση και εκπαίδευση των νέων.
Ο νέος Δήμος θα πρέπει να αποκτήσει δομή σύγχρονης πόλης που δυστυχώς ποτέ δεν είχε διότι δεν σχεδιάστηκε για να έχει...
Η ανάπτυξη ακόμα και περιοχών όπως η Εκάλη ήταν στα όρια του τυχαίου ενώ της Νέας Ερυθραίας στα όρια του τραγικού... με την ανάπτυξη πυκνής δόμησης σε περιοχές που δεν αφήνουν πλέον δυνατότητες για ουσιαστική ποιότητα ζωής.
Ο νέος Δήμος θα πρέπει να οριοθετήσει τα χαρακτηριστικά του στα πλαίσια ενός οργανωμένου Αττικού λεκανοπεδίου στις παρυφές του οποίου βρίσκεται.
Σήμερα είναι αποκλεισμένος από το κέντρο και ασφυκτιά από μια ανεπαρκή οδό προσπέλασης.
Ακόμα και η επέκταση του ΗΣΑΠ δεν θα λύσει το πρόβλημα του αποκλεισμού του.
Απαιτείται συνδυασμένη διπλή χάραξη μέσων σταθερής τροχιάς.
Και ΗΣΑΠ, που γίνεται πλέον Αττικό Μετρό, και ΜΕΤΡΟ που θα καλύψει τις περιοχές από Μαρούσι και Μελίσσια προς Κεφαλάρι, Πολιτεία 1 (πρώην τομέας Κηφισιάς), Πολιτεία 2 (πρώην τομέας Νέας Ερυθραίας) και Εκάλη.
Αν ήμουν Δήμαρχος για μια ημέρα…
...εκείνο που δεν θα έκανα θα ήταν η πλάκα ή το χιούμορ στις πλάτες ενός λαού που στερείται της αίσθησης του χιούμορ όπως ο Ελληνικός.
Εκείνο που θα έκανα θα ήταν ένα λαϊκό δημοψήφισμα για το ποια πόλη θέλουμε μέσα από μια συνοπτική και επιλεγμένη λίστα προτάσεων εκσυγχρονισμού των υπηρεσιών και των μέσων επικοινωνίας με τους δημότες.
Αν έπαιρνα τη συγκατάθεσή τους τότε θα είχα βάλει το πλαίσιο του προγράμματός μου. Θα είχα ξεκινήσει την πορεία μου στον ανοδικό και δύσβατο δρόμο της εξυπηρέτησης των δημοτών μου.
* Ας μου επιτρέψουν οι αναγνώστες μου να μη χρησιμοποιήσω τον σαχλό κατ’εμέ αν και μοδάτο όρο «αυτοδιοικητικές» για τις Δημοτικές εκλογές… Αν η επαναστατικότητα μας περισσεύει ας την διοχετεύσουμε σε πρωτοβουλίες και δράσεις και όχι σε φανφαρόνικές ονομασίες…
Η ιστορία του Ελληνικού Χρέους...
Σκέψεις ενός δημότη για τις επικείμενες δημοτικές* εκλογές…
Αναρτήθηκε από Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος στις Thursday, October 21, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment