(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ την 9η Ιανουαρίου 2009)
Αναμφίβολα δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις διότι εμπλέκονται πολλά θέματα στο Παλαιστινιακό ζήτημα.
Οι Εβραίοι δεν πήγαν στην Παλαιστίνη μόνο για να αποφύγουν την συνεχή καταδίωξη απο τους απανταχού της γης λαούς και δεν διώκονταν απο τους απανταχού της γης τόπους χωρίς αιτία...
Είναι χαρακτηριστικό της Εβραϊκής θρησκείας η απομόνωση και η διαφορετικότητα που δεν αφήνει περιθώρια ούτε στους ίδιους να έχουν την ευχέρεια του συγχρωτισμού και της κοινωνικής μίξης παρά μόνο αν γίνουν δακτυλοδεικτούμενοι απο την ίδια τους την κοινωνία...
Ζούσαν αποκλεισμένοι και υφίσταντο τις επιπτώσεις αυτού του αποκλεισμού απο τις δυτικοποιημένες κοινωνίες που δεν ανέχονταν το διαφορετικό που προκαλεί παρά μόνο σαν φολκλόρ.
Ο αποκλεισμός απο επίσημες θέσεις σε διοικητικούς μηχανισμούς και επαγγέλματα της δύσης, τους ανάγκασε να γίνουν ελεύθεροι έμποροι και αργότερα μικροτραπεζίτες...
Είναι χαρακτηριστικό οτι η Salomon Brothers, η Εβραϊκών συμφερόντων Επενδυτική Τράπεζα ήταν πάντα το αγκάθι στο μάτι των αγγλοσαξονιστών, και αφέθηκε να καταρρεύσει διότι δεν την «πήγαιναν...» αφού φρόντισαν να διοχετεύσουν δικαιολογίες ως στάχτη στα μάτια των αδαών...
Η διαφορετικότητα οδήγησε τους Εβραίους στο να μηχανεύονται ανέκαθεν την ανατροπή των καθεστώτων που τους γκετοποιούσαν... ιδιαίτερα μετά την ανάδειξη μιας ισχυρής τάξης εργατοτεχνιτών, την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης, τους οποίους επηρέαζαν με την υπόσχεση ενός ανθρωπινότερου μέλλοντος...
Απο την εποχή της Γαλλικής επανάστασης δεν έπαυσαν και να θεωρητικολογούν υπερ μιας δικαιότερης ταξικά κοινωνίας και είδαν τελικά τις θεωρίες τους να αποκτούν υπόσταση στο Μπολσεβίκικο πραξικόπημα (κατ άλλους επανάσταση παρά το οτι εκπροσωπήθηκε απο το .07% του Ρωσικού λαού)
Στη Γερμανία, οι συνεχείς αποτυχίες τους να αντιγράψουν το Ρωσικό επίτευγμα κούρασε και εξενεύρησε την συντηρητική αστική τάξη που τους το φύλαγε ευκαιρίας δοθείσης και δεν άργησε να βρει τα προσχήματα...
Η ήττα των Γερμανών στον Α΄Π.Π. και η άρνηση των Εβραίων να συνεισφέρουν οικονομικά στα πλαίσια μιας νέας τάξης πραγμάτων, που αναδεικνυόταν απο το πληγωμένο Γερμανικό Έθνος, καλλιέργησε μια νέα θρησκευτικότητα με αντίστοιχα ισχυρό με τον Εβραϊκό, κοινωνικό σεκταρισμό.
Είναι μοιραίο να αναπτύσσονται υπό συνθήκες πίεσης σεκταριστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές στις ανθρώπινες κοινωνίες που εντάσσονται σε υπάρχοντα ή δημιουργούμενα θρησκευτικά ήθη, ώστε αυτές να επιβιώνουν σε συνθήκες αποκλεισμού και απομόνωσης...
Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη και έμελλε στον Ναζισμό που προέκυψε ως η νέα τάξη πραγμάτων, να απομακρύνει ότι αντιλαμβανόταν ως ξένο σώμα. Η Σπαρτιατικοποίηση μιας ελίτ του Γερμανικού λαού, ανδρωμένης στα πρότυπα ενός ετοιμοπόλεμου μηχανισμού με απόλυτη πίστη στα νεοαποκτηθέντα ιδεώδη, τα Ναζιστικά ιδεώδη, δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί το οιοδήποτε φανερά ξένο ή διαφορετικό.
Το γεγονός οτι ο Ναζισμός ήταν το εργαλείο και όχι η αιτία του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος αποδεικνύεται και απο το οτι ο εβραϊκός πληθυσμός υπέφερε δραματικά όταν συγκατοικούσε με λαούς ευρισκόμενους εν κινδύνω... Τότε σχεδόν πάντα κατέληγε ως ο αποδιοπομπαίος τράγος...
Το σημαντικό είναι οτι ελάχιστοι κατάλαβαν (πολλοί απλά προσποιήθηκαν οτι δεν κατάλαβαν) οτι το πρόβλημα των εβραίων στον Β΄Π.Π. δεν ήταν ακριβώς ο Ναζισμός διότι τότε δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν οι απειράριθμοι διωγμοί, τα απερίγραπτα πογκρόμ και ο συνεχής εξαναγκασμός σε γκετοποίηση των εβραϊκών κοινοτήτων. Ασφαλώς η γκετοποίηση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης δεν ήταν έργο των Ναζιστών... αλλά τους βοήθησε αφάνταστα να υλοποιήσουν το αποτρόπαιο έργο τους.
Το ακόμα ποιο σημαντικό είναι ότι η κατανόηση της ρίζας του κακού μας οδηγεί στα αίτια της συμπεριφοράς των σημερινών εβραίων του Ισραήλ...
Όπως οι Γερμανοί Ναζιστές ανέλαβαν να εξοντώσουν μέσω της ανελέητης καταναγκαστικής εργασίας ή να απομακρύνουν απο τα εδάφη τους, τους εβραίους, έτσι και οι σημερινοί Εβραίοι ανέλαβαν να διώξουν τους Παλαιστινίους απο τα δικά τους εδάφη...
Είναι εχθροί οι Παλαιστίνιοι, όχι διότι ρίχνουν πυραύλους στις κατοικημένες περιοχές του Ισραήλ αλλά διοτι δεν συνδυάζονται με την εβραϊκή κουλτούρα και τρόπο σκέψης... Διαφέρουν ενω βρίσκονται στην ίδια γειτονιά με κίνδυνο να αλλοιώσουν οτι αιώνες τώρα πρεσβεύει ο εβραϊσμός..., άρα πρέπει να φύγουν ή να εξοντωθούν όπως και οι Εβραίοι της Ναζιστικής Γερμανίας... Η μέθοδος και τα μέσα απομάκρυνσης ασφαλώς διαφέρουν αλλα ο στόχος παραμένει ολόιδιος...
Η διαφορά είναι οτι οι Παλαιστίνιοι έζησαν και ζουν στην προγονική τους γη χωρίς αμφιταλαντεύσεις και ιστορικά διαλείμματα σε αντίθεση με τους σημερινούς Εβραίους Νεοσιωνιστές* που είναι κυρίως Ευρωπαίοι και Ρώσοι άποικοι...
Όμως το γεγονός αυτό ουδόλως διαφοροποιεί τους προαποφασισμένους στόχους τους που αυτή τη φορά λειτουργούν και ως το μακρύ χέρι των γαιοστρατηγικών συμφερόντων της δύσης σε μια αλλόθρησκη Μέση Ανατολή.
Έτσι πέρα απο την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε συνθήκες απομονωτισμού, έχουμε και το πολυ συγκεκριμένο ερώτημα του τι μέλλει γενέσθαι με τους Παλαιστινίους.
Αν είχε γίνει απο την αρχή ένας διακανονισμός, κάτι σαν την ανταλλαγή των Χριστιανικών με τους Μωαμεθανικούς πληθυσμούς, κατά τη διαμόρφωση του σημερινού Ελληνικού κράτους και κυρίως μετα την Μικρασιατική καταστροφή, τότε ίσως να είχε υπάρξει λύση...
Όμως δεν θα ήταν λύση παρά για τους Παλαιστίνιους. Ούτε οι Άγγλοι που συνέβαλαν, μετά απο συνεχείς παλινωδίες, στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ ούτε, πολυ περισσότερο, οι Αμερικανοί θα επωφελούντο απο μια τέτοια διευθέτηση...
Σήμερα όμως, που η αξία ενός φυσικού προτεκτοράτου της δύσης με αναβαθμισμένες πρωτοβουλίες και ελευθερία κινήσεων, όπως το Ισραήλ, έχει πλέον μειωμένη αξία, η κατάσταση έχει γίνει ακόμα ποιο περίπλοκη χάρη στην αποτρόπαιη και μυωπική πολιτική του αποχωρούντος προέδρου των ΗΠΑ.
Θεωρώντας οτι βοηθά και ενεργώντας με παιδική αφέλεια σε τάχα ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων πληθυσμών (Ισραηλινών και Παλαιστινίων) έριξε λάδι στην φωτιά σε όλη την γύρω περιοχή διαμορφώνοντας κλίμα αέναης σύγκρουσης και φανατισμού ενάντια σε λαούς που η θρησκεία διαμορφώνει τον τρόπος ζωής τους και γίνεται αιτία πολέμου σε οτιδήποτε αλλόθρησκο και διαφορετικό.
Το αδιέξοδο πλέον απο την υποδαύλιση της εθνικής ή θρησκευτικής διαφορετικότητας στους λαούς γίνεται περισσότερο απο προφανές στην Εβραιο-Παλαιστινιακή διένεξη και η επιδιωκόμενη λύση δεν θα είναι πάρα μία ανάπαυλα έως την επόμενη σύγκρουση και μέχρις ότου η πολυπολιτισμική συμβίωση γίνει πηγή δημιουργίας και η βάση ενός νέου πανανθρώπινου ήθους.
* ΝεοΣιωνιστής είναι αυτός που αφαιρεί από τους Παλαιστίνιους, τον μοναδικό αυτόχθονα λαό της ιστορικής Παλαιστίνης, τουλάχιστον την αυτονομία του στο κομμάτι της πατρίδας που του απέμεινε.
Ted Honderich (Λονδίνο, 31/12/2008)
Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις στο Παλαιστινιακό ζήτημα - παρά μόνο για τους φανατικούς και τους παράφρονες…
Η πνευματική επανάσταση ως εναλλακτική απάντηση στην οικονομική κρίση...
(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ την 26η Δεκεμβρίου 2008)
Η μεγαλύτερη επανάσταση είναι η πνευματική, αυτή που γεννιέται απο τη πεποίθηση πως χρειάζεται αλλαγή στις ηθικές αξίες που δίνουν μορφή στην πορεία της ανάπτυξης ενός έθνους.
Αουγκ Σαν Σου Κούι – Νόμπελ Ειρήνης
Η γυναίκα που είπε τα παραπάνω λόγια παραμένει ακόμα σε κατ’ οίκον περιορισμό στη Ραγκούν της Βιρμανίας, για το διαφορετικό, ασυμβίβαστο και αγωνιστικό πνεύμα της, απο την δικτατορία που κυβερνά τη χώρα αυτή.
Έχει απομονωθεί απο την οικογένεια και τους φίλους της, αφού δεν της επιτρέπεται η τηλεφωνική επικοινωνία ούτε με τα παιδιά της...
Το καθεστώς εκεί της έκοψε κάθε τρόπο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο διότι την φοβάται, φοβάται την αλήθεια αλλά και την διεθνή κατακραυγή που δημιουργεί το ανεξάρτητο πνεύμα της χάριν στο οποίο κέρδισε εκτός απο το Νομπέλ Ειρήνης και το βραβείο Ζαχάρωφ.
Αμέσως μετά το ξεκίνημα του 20αετούς εγκλεισμού της το 1989, η Αούγκ άρχισε να καταγράφει τις σκέψεις της σε ένα βιβλίο με τίτλο “H απελευθέρωση απο τον Φόβο» που εκδόθηκε και στα Ελληνικά απο τις εκδόσεις Χατζινικολή το 1992.
Τα συναισθήματα που διαπερνούν τον αναγνώστη του βιβλίου είναι τέτοια που τον κάνουν να δακρύζει... παρά το οτι πρόκειται για απλή συρραφή κειμένων με νουθεσίες και πιστεύω για το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν χωρίς φόβο και την απαίτηση απο τους κυβερνώντες να διακρίνονται για το ήθος τους.
Το να εξαπατάς και να παραπλανάς το λαό είναι και αποτυχία και ηθική προσβολή, λέει η Αούγκ.
Ενω σε άλλο σημείο του βιβλίου της συμπληρώνει οτι οι κυβερνήσεις συχνά δεν αναγνωρίζουν το πολύτιμο ανθρώπινο συστατικό του κράτους αφού βλέπουν τους πολίτες σαν μια απρόσωπη, ανεγκέφαλη και ανήμπορη μάζα που μπορούν να πλάθουν κόντρα στη βούλησή τους, λες και ο λαός είναι κάτι το συμπτωματικό σε ένα κράτος και όχι το ίδιο του το αίμα.
Ασφαλώς στην Ευρώπη έχουμε την ευτυχία να μη νιώθουμε πλέον την ακαμψία ενός στρατοκρατικού καθεστώτος όπως στο παρελθόν ή όπως επικρατεί ακόμα στην Βιρμανία που έφθασε στο σημείο να μην αφήνει για αρκετό καιρό τις ξένες οργανώσεις αρωγής να προσφέρουν τις εθελοντικές υπηρεσίες τους στους χιλιάδες πληγέντες της τελευταίας θεομηνίας.
Στην Ευρώπη όμως αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο έρχεται πλέον μια νέου τύπου καταστροφή που δεν αποκαλούμε θεομηνία, μιας και είναι έργο ανθρώπων, αλλά έχει το ίδιο καταστροφικά ή ακόμα χειρότερα αποτελέσματα...
Είναι η καταστροφή που μας έφερε η ασύδοτη ανθρώπινη βουλιμία για το υπερκέρδος για την άνευ ελέγχου προσπάθεια να γίνουν ορισμένα άτομα αφάνταστα πλούσια και αφάνταστα ισχυρά μέσα στην γενικότερη ψευδαίσθηση οτι με τον πλούτο κερδίζεται η ευτυχία...
Τα υλικά αγαθά όμως δεν είναι παρά ένα μέσο στην προσπάθεια του ανθρώπου να βαδίσει ελεύθερος προς την πνευματική ολοκλήρωση χωρίς να απαρνηθεί την κοινωνία των ανθρώπων μέσω του ασκητισμού.
Τα υλικά αγαθά είναι απλά το όχημα και οχι ο αυτοσκοπός σε αυτή τη διαδρομή.
Πόσο πολλές δεν υπήρξαν οι στιγμές που την αρχική αγαλλίαση για την απόκτηση του οιουδήποτε αγαθού όπως ένα νεο αυτοκίνητο δεν διαδέχτηκε ένα αίσθημα κορεσμού και ακόμα χειρότερα ένα αίσθημα αγωνίας για τον κίνδυνο που τώρα ελλοχεύει σε αυτό το αγαθό με το να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής ή καταστροφής απο τρίτους...
Το πρόβλημα επομένως της δικής μας κοινωνίας μπορεί να μην είναι η έλλειψη ελευθερίας ή ο φόβος που προκαλεί η δύναμη του στρατοκράτη αλλά το οτι οδηγούμεθα στα ίδια ακριβώς συναισθήματα χάριν στο φόβο της αβεβαιότητας που φέρνει η ανασφάλεια για το μέλλον μας.
Βλέπετε, εκείνοι που έχουν στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου τούτου δεν αλλάζουν και δεν ενδιαφέρονται παρά για το πως εμείς, η άμορφη γιαυτούς μάζα, θα συνεχίσει φοβάται ώστε να υπακούει και να υπόκειται τα μέτρα που θα τους εξασφαλίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη δική τους υπερευημερία, τη δική τους αυταρέσκεια για την εξουσία και την ξεχωριστή ηδονή απο το αίσθημα διαφοράς με τους άλλους, όλους εκείνους που είναι οι λιγότερο τυχεροί, οι λιγότερο προνομιούχοι και οι λιγότερο επαρκείς, έτσι θωρούν, ώστε να ανήκουν στη δική τους ελίτ.
Δίκαια λοιπόν η Αούγκ ισχυρίζεται οτι το μεγαλύτερο αγαθό σε ένα έθνος ή σε ένα άτομο είναι η απουσία του φόβου απο τον νου.
Ακόμα όμως σπουδαιότερο λέει είναι το θάρρος να αρνιέσαι να αφήσεις τον φόβο να ελλοχεύσει μέσα σου και να υπαγορεύσει τις πράξεις σου.
Δεν θα πρέπει λεει να εξαρτάσαι απο το θάρρος και την παλικαριά των άλλων αλλά ο καθένας να συντελεί και να επιδιώκει να γίνει αυτός μέρος μιας θαρραλέας πράξης διοτι μόνον έτσι θα πετύχουμε την πραγματική ελευθερία...
Ασφαλώς η Αούγκ, με το να επεκτείνει την απελευθέρωση απο τον φόβο στο νου, μας οδηγεί στο ότι η μεγαλύτερη επανάσταση του ανθρώπου γίνεται σε πνευματικὀ επίπεδο εφόσον με την αλλαγή θεσμών και πολιτικής για την βελτίωση των υλικών και μόνο συνθηκών της ζωής δεν θα πάμε πολυ μακριά και δεν θα πετύχουμε καμία πραγματική ευμάρεια, κανένα πραγματικό πλούτο και καμία ουσιαστική λύτρωση.
Χωρίς την πνευματική επανάσταση οι δυνάμεις που ευνοούν την κακοήθεια της εξουσίας θα συνεχίσουν να ενεργούν και να τρέφουν το τέρας που μας καταδυναστεύει είτε με την χρήση στρατιωτικής βίας είτε με τα λιγότερη διακριτά αλλά ίδια αποτελεσματικά μέσα της εξουσίας στις δυτικές κοινωνίες μας.
Η Αούγκ μας καλεί να ανεβούμε μερικά σκαλιά πάνω απο την καθημερινότητά μας και να δούμε ότι ακόμα και αν καταφέρουμε να νικήσουμε τα όποια οικονομικά προβλήματα καταδυναστεύουν την καθημερινότητά μας, δεν θα γίνουμε ούτε θα αισθανθούμε ελεύθεροι διότι δεν θα έχουμε απαλλαγεί απο τις επιρροές της επιθυμίας, της μοχθηρίας της άγνοιας και του φόβου.
Αναρωτιέμαι αν έχοντας το θάρρος να παλέψουμε γιαυτές τις αρχές δεν θα ήταν αρκετό για να απαλλαγούμε απο τα τόσα δεινά στη χώρα μας αλλά και παγκόσμια σε μια εποχή που η ουσιαστική αιτία αυτού που αναγνωρίζουμε ως πρόβλημα, δεν είναι παρά η απόλυτη έκφραση του ανθρώπινου εγωκεντρισμού.
Αν σε προηγούμενο άθρο μου αναφέρθηκα στο χρέος της μετά παρρησίας αλήθειας ως στοιχείου που θα βελτίωνε την ζωή μας απαλλάσσοντάς μας απο την υποκρισία και το άγχος να φαινόμαστε ηθικοί και νόμιμοι χωρίς να είμαστε, το θάρρος να αγωνιστούμε χωρίς να υπολογίζουμε τις θυσίες, θα δώσει ουσία, νόημα και πνευματικότητα στη ζωή μας και αναμφίβολα θα δυσκολέψει πολύ όλους εκείνους που ευνοούν την κακοήθεια της εξουσίας.
Σε ένα πόλεμο χωρίς την χρήση όπλων, η πνευματικότητα είναι ο καλλίτερος σύμμαχός μας για την επαναφορά του εαυτού μας στις πραγματικές αξίες που θα κάνουν τις στερήσεις απο την τρέχουσα οικονομική κρίση έως και καλοδεχούμενες.
Αήθης Ισραηλινή προπαγάντα...
(Το αγγλικό κείμενο, μετά την παρατιθέμενη εισαγωγή, είναι περισσότερο απο αποκαλυπτικό για τις πραγματικές επιδιώξεις του κράτους του Ισραήλ που τάχα διαμορφώθηκαν, κατά τον επίσημο ισχυρισμό, απο τις τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς...
Το κείμενο στάλθηκε στις εφημερίδες Βήμα, Καθημερινή, Real News και στον Ραδιοσταθμό ΣΚΑΙ)
Κύριε διευθυντά,
Δείτε σας παρακαλώ τα σχόλια που γράφουν οι εβραίοι εδώ και θα σιχαθείτε την ανθρώπινη υπόστασή σας...
http://www.haaretz.com/hasen/spages/1053877.html
Είναι βέβαιο ότι θα ευχηθείτε να ήσασταν καλύτερα ζώο... παρά άνθρωπος, ένας τόσο τερατώδης άνθρωπος...
Λυπάμαι για αυτό το έθνος που μετατράπηκε σε σιχαμερό έθνος...
Λυπάμαι για αυτό το έθνος που στηρίχθηκε στη θυματοποίησή του απο τον Ναζισμό για να γίνει χυδαιότερος των Ναζιστών θύτης...
Είναι τραγικό...
Όσον αφορά το θέμα των αιτίων και της κατάστασης που σήμερα έχουμε στο Ισραήλ, θα τονίσω οτι τίποτα απο αυτά που συμβαίνουν δεν είναι νέα και πρωτόγνωρα...
Όλα ήταν προαποφασισμένα για την τρέχουσα επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας...
Όλα σχεδιάστηκαν ενώ οι Εβραίοι υπέγραφαν την συμφωνία στη σιγή των όπλων έξη μήνες πριν... και ασφαλώς το ήξεραν και οι Παλαιστίνιοι της Χαμάς αυτό...
Όλα ήταν απο την αρχή τακτοποιημένα με μακάβρια επιμέλεια στο μυαλό των εβραίων σιωνιστών... για το τι μέλει γενέσθαι με τους Παλαιστίνιους... στη Λωρίδα της Γάζας αλλά και πολυ νωρίτερα για την μοίρα του συνολικού πληθυσμού των Παλαιστινίων.
Σημειώστε τι έλεγε ο Ben Gurion κατά την ίδρυση του Ισραήλ.
Στη αρχή αναφέρει την φοβερή ευκαιρία που δίνεται στους Εβραίους της διασποράς με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ στην Παλαιστίνη όπου θα διαμορφωθούν ξεχωριστοί τόποι για τους Εβραίους και τους Παλαιστίνιους (Partition Plan).
Αργότερα, αναφέρεται στην εξαναγκαστική μεταφορά των Παλαιστινίων στις περιοχές που θα οριστούν ενώ σημειώνει ότι δεν βλέπει τίποτα το ανήθικο σε αυτό το εξαναγκαστικό ξερίζωμα των Παλαιστινίων απο την πατρώα γη τους...
Τέλος προτείνει ότι μετά την δημιουργία ενός μεγάλου και ισχυρού στρατού θα ξεχάσουμε τον διαχωρισμό της Παλαιστίνης σε δυο ζώνες μια για το Παλαιστινιακό κράτος και μια για το Εβραϊκό και θα επεκταθούμε σε ολόκληρη την παλαιστινιακή περιοχή...
Ναι, αυτά λέει ο Ben Gurion, o πατέρας του Ισραήλ!!!
Θεωρώ οτι αν αυτά δεν δημοσιοποιηθούν και γίνουν ευρύτερα γνωστά, όλες οι συζητήσεις και οι αναφορές στην τρέχουσα κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας δεν έχουν νόημα... αφού γίνεται απόλυτα φανερό απο επίσημα χείλη οτι ποτέ δεν θέλησαν οι εβραίοι και ούτε τώρα επιθυμούν την ειρήνη.
Παρακαλώ διαβάστε για πληρέστερη αναφορά των αναφερθέντων το άρθρο της Πανεπιστημιακού Victoria Buch, με τίτλο “The History and “Morals” of Ethic Cleansing” που επισυνάπτω παρακάτω.
Τα προβαλλόμενα στοιχεία είναι σοκαριστικά…
Παρακαλώ μεριμνήστε επίσης να μεταφραστεί το κείμενο και να δημοσιευτεί στην έγκριτη εφημερίδα σας.
Ευχαριστώ...
Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος
Οικονομολόγος – Επιχειρησιακός ερευνητής
(+30) 6932 288185
The History and "Morals" of Ethnic Cleansing
By Victoria Buch (LATEST UPDATE - 7/1/09)
Wednesday, 07 January 2009 17:10
6 January 2009, Counterpunch
I arrived in Israel 40 years ago. It took me many years to understand that the very existence of my country, as it is today, is based on an ongoing ethnic cleansing of Palestinians. The project started many years ago. Its seed can be traced to the basic fallacy of the Zionist movement, which set out to establish a Jewish-national state in a location already inhabited by another nation. Under these conditions, one has, at most, a moral right to strive for a bi-national state; establishing a national state implies, more or less by definition, ethnic cleansing of the previous inhabitants.
Albert Einstein grasped this fallacy a long time ago. A short time after WWI "Einstein complained that the Zionists were not doing enough to reach agreement with the Palestinian Arabs…He favored a binational solution in Palestine and warned Chaim Weizmann against `Prussian style` nationalism"[1]
But such warnings passed un-heeded by the Zionist movement. So here we are, nearly a century later, with a Jewish national state dominated by militaristic and militant nationalists, who diligently pursue colonization and "judaization" of the land under Israeli control, on both sides of the Green Line (1967 border). The project has been pursued continuously and relentlessly under the different Israeli governments, recently under the cover of bogus "negotiations" with President Abbas. Most of the Israeli institutions participate in it. Young Israelis, generation after generation, join the army to provide the military cover. The young folks have been brain-washed to honestly believe that the army pursues Israel's "fight for existence". However it seems evident to the author of this article, as to many others, that the survival of the Jewish community in this country depends on establishing viable mechanisms of coexistence with the Palestinians. Thus, under the slogan of "fight for existence", the State of Israel is pursuing an essentially suicidal project.
This long-standing outlook of the Israeli governing classes was summarized succinctly in a recent book `Palestine Inside Out` by Saree Makdisi, an American academic. His book "suggests that occupation is merely a feature of an ongoing Israeli policy of slow transfer of the native Palestinian population from their lands. This policy predates the founding of the state, and all of the various practices of the occupier: illegal settlement, land confiscation, home demolition and so on, serve this ultimate purpose."[2]
If you do not believe the above assessment, consider several statements by David Ben Gurion himself, from the time before the establishment of the State of Israel (Ben Gurion was the leader of the Zionist movement before 1948 and the first Israeli Prime Minister after 1948):
"The compulsory transfer of the [Palestinian] Arabs from the valleys of the proposed Jewish state could give us something which we never had, even when we stood on our own during the days of the first and second Temples…We are given an opportunity which we never dared to dream of in our wildest imaginings. This is more than a state, government and sovereignty, this is national consolidation in a free homeland." [3]
"With compulsory transfer we [would] have a vast area [for settlement]…I support compulsory transfer. I don't see anything immoral in it."[3]
During the 1948 war, about two-thirds of the Palestinians who would become refugees were in fact expelled from their homes by the nascent Israeli army, and one-third became refugees while escaping the dangers of war. All these people, 0.75-1 million of them, were prevented from returning to Israel after the armistice agreement, while their homes and property were demolished or appropriated by the State of Israel.
Among the common mantras provided to the Israelis to justify the above is the following: "Israel accepted the UN partition plan, and Arabs did not, so what happened afterwards is their own fault". What is conveniently overlooked is that Palestinian Arabs constituted between one third and one half of the population of that designated Jewish homeland (according to various UN reports). Why should these people, whose ancestors lived there for generations, accept living in somebody else's designated homeland? Imagine, for example, the reaction of French Belgians if their country were designated as a "Flemish homeland" by the UN.
But the main mantra drummed into the conscience of an Israeli citizen from kindergarten, is that in 1948 "it was either them or us", "Arabs would have thrown us into the sea if we did not establish a Jewish majority state with a strong army", etc. I have my doubts about that line, too, but let us suppose for the moment that in fact, it was so. And then came the year 1967, and the Six Day War. Another chapter in the Israeli "fight for existence" against recalcitrant Arabs who just keep trying to throw us into the sea. On the face of it, that is how it seemed. I together with most of my compatriots believed for years that 1967 was in fact a moment of existential danger for Israel. Until I stumbled upon some telling quotes, uttered by our very own leaders [4]:
"(a) The New York Times quoted Prime Minister Menachem Begin`s (1977 - 83) August, 1982 speech saying: `In June, 1967, we had a choice. The Egyptian Army concentrations in the Sinai approaches do not prove that (President Gamal Abdel) Nasser (1956 - 70) was really about to attack us. We must be honest with ourselves. We decided to attack him.`
(b) Two-time Prime Minister Yitzhak Rabin (1974 - 77 and 1992 - 95) told French newspaper Le Monde in February, 1968: `I do not believe Nasser wanted war. The two divisions which he sent into Sinai on May 14 would not have been enough to unleash an offensive against Israel. He knew it and we knew it.`
(c) General Mordechai Hod, Commander of the Israeli Air Force during the Six-Day War said in 1978: `Sixteen years of planning had gone into those initial eighty minutes. We lived with the plan, we slept on the plan, we ate the plan. Constantly we perfected it.`
(d) General Haim Barlev, Israeli Defense Forces (IDF) Chief told Ma`ariv in April 1972: `We were not threatened with genocide on the eve of the six-day war, and we had never thought of such a possibility."
So: instead of "thwarting an existential danger", in 1967 the State of Israel carried out an effective military operation to acquire some real estate. There is nothing new about that "existential danger" propaganda. Acquisition of real estate by conquest has been already called pleasing names by various other conquerors and occupiers, throughout the old and new history: such as "manifest destiny", "white man's burden", "spreading true religion / culture / democracy", whatnot.
The reader may like to know that the 1967 real estate acquisition by the State of Israel was anticipated some twenty years earlier by Ben-Gurion, at the time of the partition plan (which was supposedly accepted by the Zionist leadership). See the following quotes of Ben-Gurion, which can be found in the book by an Israeli historian[5]:
"Just as I do not see the proposed Jewish state as a final solution to the problems of the Jewish people, so I do not see partition as the final solution of the Palestine question. Those who reject partition are right in their claim that this country cannot be partitioned because it constitutes one unit, not only from a historical point of view but also from that of nature and economy".
"After the formation of a large army in the wake of the establishment of the [Jewish] state, we shall abolish partition and expand to the whole of the Palestine".
I wonder if at any point in history there was any association of people who acquired goodies by brute force, and who viewed themselves candidly as such. Times and again, conquerors considered themselves unwilling victims of circumstances, and the barbarians (their own victims!) against whom they have to regretfully protect their rights. Consider the following pronouncements of Benny Morris, a historian who documented the 1948 ethnic cleansing. In a 2004 interview with Morris which was published in Haaretz one reads[6]:
Q: The title of the book you are now publishing in Hebrew is "Victims." In the end, then, your argument is that of the two victims of this conflict, we [Israelis] are the bigger one.
Morris: "Yes. Exactly. We are the greater victims in the course of history and we are also the greater potential victim. Even though we are oppressing the Palestinians, we are the weaker side here. We are a small minority in a large sea of hostile Arabs who want to eliminate us.
The above opinion is representative of the Israeli mainstream. It has been raised to the status of axiom over the years, and no reasonable peace offers (such as the latest Saudi one) are likely to put a dent in it. Israelis are using this slogan to exempt themselves from normal human decency towards Palestinians. Most Israeli Jews have convinced themselves that they have a moral right to expropriate and expel Palestinians because Palestinians are such barbarians, who did not respond to Israel's"generous peace offers" and "only wanted to throw us to the sea". Because we are a nation of Holocaust survivors. My compatriots imagined themselves starring in a modern version of Tolkien's "Lord of the Rings" - starring as beautiful elves, of course, who were forced by sad fate to fight ugly goblins the Palestinians (goblins = "terrorists"). Human mercy does not apply to "terrorists". You do not make territorial compromises or peace agreements with "terrorists".
The above explains the mass participation of otherwise normal and more-or-less decent Israelis in the ongoing ethnic-cleansing projects. How else can you account for a dying elderly man and his wife being dragged out of their east Jerusalem apartment to make space for Jewish settlers. Building the Jerusalem "Museum of Tolerance" on the site of an ancient Muslim graveyard. Onslaught on West Bank orphanages supported by Islamic charities. State-subsidized Jewish settler-thugs conducting pogroms against Palestinians in Hebron and elsewhere in the Occupied Territories. Widespread sadism practiced by Israeli soldiers against Palestinian detainees. Trashing of Palestinian homes during nightly military incursions in Palestinian towns and villages. Demolitions of Palestinian homes in the West Bank and East Jerusalem under the brazen pretext of "illegal construction". Extensive land grab for settlers. And much more.[7]
The Gaza Strip is the place where the self-righteous Israeli sadism has reached new heights. The Strip is densely populated, mostly by descendants of Palestinians expelled in 1948. Well before the Second Intifada, choice Gazan real estate along the beach (about ¼ of the Strip land) was confiscated for a few thousand Jewish settlers. Still, a million and a half Gazan Palestinians had a sort of normal life (under the Israeli occupation) – growing fruits and vegetables, making construction materials and other products for Israeli markets, and working as laborers within the Green Line. Before the second Intifada, very little terror was coming from there to Israel.
However, since the beginning of the Intifada (a year and a half before the first Palestinian rocket landing across the border) the Israeli army embarked on the systematic destruction of the Strip. Incursions were carried out every few weeks and included the destruction of factories and workshops, roads, agricultural land, homes, and whatnot. Access to the Israeli economy was closed. Eventually, desperate Palestinians resorted to shooting Qassam rockets which rarely caused casualties or real damage but served as an excellent pretext for Israeli military "action".
And then Sharon carried out his brilliant propaganda move of "disengagement" from Gaza. The whole operation was marketed as a demonstration of Israeli good will. The Israeli settlements in Gaza were in fact removed, but the army was redeployed around the Strip, and the Strip was converted to a large scale prison. The economic strangulation of Gaza was tightened to a draconian extent, especially after the Hamas government suppressed the Israel-cum-USA sponsored Fatah putsch. (I am no fan of Hamas but their government was democratically elected by the Palestinians) Hamas offered several times to conduct negotiations with Israel, based on 1967 borders, but the offers were under-reported and ignored. It is likely that such negotiations would have stopped the Qassams, but Israeli leaders appeared interested in continuation of the violence. The Qassams created a great opportunity for more "poor little us" propaganda, and a great pretext to wiggle out of legitimate international requests to stop the massive colonization of the West Bank.
Finally, a truce with Hamas was negotiated. Since the beginning of the truce defense minister Barak commenced preparations for a massive attack on Gaza[8]. On November 14th the working truce with Hamas was deliberately broken on Barak's orders, by killing several Hamas fighters. A totally predictable Palestinian response ensued - cancellation of the truce and a barrage of rockets. The barrage was used by Barak as a pretext for that large-scale operation, including the slaughter of hundreds of people in Gaza with missiles deployed from airplanes. This muscle-flexing is an obvious part of Barak's and Livni's forthcoming election campaign, at the price of hundreds of Palestinian casualties, and several Israeli ones (as meanwhile Palestinians have improved their aim). In a forthcoming ground operation Israeli soldiers are also likely to pay with their lives for this form of electioneering.
Do you know what mainstream Israelis make of the above? 'We, Israelis, in an act of self-sacrifice, removed poor Jewish settlers from their "homes" in the Gaza Strip and gave Palestinians a chance for free and happy existence. But the Palestinians spurned our peace efforts and preferred instead to pursue their addiction to "throwing Jews to the sea." Gaza could have become a new Singapore, but the Gazans chose instead to shoot rockets at Israelis.'
The disengagement was thus an act of brilliance on part of that evil genius, Sharon. He provided mainstream Israelis with a sweeping moral absolution. Palestinians "disappointed" them. Now the Israeli leaders can do anything they wish to Palestinians. Do not expect a squeak of public protest from the Israeli Jewish public, except for a tiny minority of "self hating Jews" like yours truly.
Believe me, these Jewish-Israeli mainstreamers are not natural-born monsters. They just do not know any better. Alas, I used to be one of them. Then one day I stumbled, more or less by chance, into the West Bank with a group of activists. I acquired some Palestinian friends and finally understood the criminality of the treatment of the Palestinians by my country. And I learned to ignore the daily portion of preposterous propaganda which is provided to my compatriots by the media in lieu of "news". But how to convince my compatriots not to listen to this propaganda? I do not know.
Then again, it does not have to be so. In addition to four million or so stateless Palestinians living in the Occupied Territories, there are about a million Palestinians living within the Green Line and carrying Israeli citizenship. Despite the very considerable internal racism, many of these Palestinian citizens are deeply involved in Israeli society. You meet Arab doctors and nurses in Israeli hospitals, Arab students in Israeli universities etc. There is quite an element of coexistence and cooperation between Jews and Arabs there. But a mainstream Jewish-Israeli colleague who might treat his or her Arab co-worker perfectly decently would still be proud of a soldier son who is "serving the country" in the Occupied Territories. He or she would still repeat racist propaganda about the "demographic danger" to the State of Israel from its Arab citizens, and believe the bloodthirsty speeches of generals and ex-generals on the TV. And vote for any of the three major Zionist parties, Likud, Kadima and Labour, whose leaders have been dedicated ethnic cleansers over the years.
For the sake of both nations living in this country, this outrage must be stopped. It must be stopped by pressure from outside, because at present within Israel there are no significant political forces to oppose it. Please do something, my friends, and do it urgently. And kindly ignore the endless "negotiations" between our government and the powerless Palestinian Authority, they are just a cover for more ethnic cleansing. If you do not believe me, come and see the massive settlement construction in East Jerusalem and West Bank. And the walls of the Palestinian ghettos.
Victoria Buch is an Israeli academic and anti-Occupation activist. Her email: vvbb54@yahoo.comThis e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it
[1] From "The Pity of It All", a book by Amos Elon on German Jews.
[2] From a review of Makdisi's book: `Palestine Inside Out`, by Lena Khalaf Tuffaha, IMEU 2008.
[3] From "Righteous Victims" by Benny Morris
[4] Collected by Stephen Lendman, see
http://www.zmag.org/znet/viewArticle/15348 )
[5] From The Birth of Israel: Myths and Realities,by Simha Flapan
[6] The full text of the interview can be found in the Counterpunch website
[7] *Information can be found, e.g., in the Occupation Magazine, the website of Israeli anti-Occupation activists.
[8] "Disinformation, secrecy and lies: How the Gaza offensive came about" By Barak Ravid, Haaretz http://www.haaretz.com/hasen/spages/1050426.html
