Κύριοι του παρατηρητηρίου του ΣΚΑΙ,
με εκπλήσσει η αναλγησία και η αδιαφορία των πολιτικών υπέρ των άθλιων κυνηγετικών εγκλημάτων (λαθροθηρίας).
Είναι κωμικό να μιλάμε για περιβάλλον και να σκοτώνουμε τα ελάφια με δικαιολογίες του τύπου: το κυνήγι είναι νόμιμο, η εποχή είναι η επιτρεπομένη και η περιοχή είναι εκτός ορίων απαγόρευσης.
Αυτές οι ανοησίες που βέβαια κάποιος «πονηρός» νομοθέτης δημιούργησε χωρίς να έχει την παραμικρή περιβαλλοντική συνείδηση πρέπει να αλλάξουν ενώ το θέμα δεν μπορεί να επαφίεται σε οποιαδήποτε νομοθεσία του παρελθόντος.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι νόμοι στην Ελλάδα, σε πολλά θέματα, χρήζουν εκσυγχρονισμού... διοτι είναι ασύμβατοι με τα δεδομένα της εποχής και την περιβαλλοντολογική συνείδηση που παλαιότερα δεν είχαμε αφού εγκαταλείπαμε τα χωριά μας για να έλθουμε να ζήσουμε στις απο τότε άθλιες πόλεις μας.
Το ότι δεν αλλάζουν οι νόμοι δεν σημαίνει οτι πρέπει να πιπιλίζουμε την καραμέλα της νομιμότητας πίσω απο την οποία κρύβεται η ασυνειδησία πολλών συμπολιτών μας.
Τα καταστήματα που σερβίρουν κυνήγι ελέγχονται σχετικά εύκολα και το κυνήγι όπως και κάθε κρέας πρέπει να έχει προέλευση που όταν δεν αποδεικνύεται συνεπάγεται σύλληψη του καταστηματάρχη και πληρωμή προστίμου πολλαπλάσιου ύψους της αξίας του θηράματος...
Ας αφήσουμε λοιπόν τα τερτίπια των αστυνομικών αρχών που ως φαίνεται τα «κάνουν πλακάκια» με τους ντόπιους ταβερνιάρηδες «για το κρασάκι...» που λέει ο λαός.
Κύριοι, τα οσα λέγονται απο ορισμένους ανταποκριτές σας είναι συχνά παιδαριώδη από πλευράς διερεύνησης και πειστικότητας.
Το παρατηρητήριο δυστυχώς δεν λειτουργεί και το εκπληκτικό είναι οτι η δημοφιλής WWF έχει τα γραφεία της στην οδό Φιλελλήνων 26, στο Σύνταγμα..., αντι στα βουνά και στα λαγκάδια της πατρίδας μας...
Κανείς δεν χρειάζεται περιβαλλοντολογικές οργανώσεις σήμερα με γραφεία στα κέντρα των πόλεων και οι όποιες δικαιολογίες προς αυτή την κατεύθυνση αποτελούν φερετζέδες παραπλάνησης των αφελών χρηματοδοτών αυτών των οργανώσεων.
Δεν σας κάνει εντύπωση οτι οι οργανώσεις αυτές απουσιάζουν απο τοποθεσίες που θα συνεισέφεραν στην ενίσχυση του έργου τους.
Δεν σας προκαλεί το γεγονός οτι δεν βλέπετε τραπεζάκια με δυο τρεις ευχάριστους ανθρώπους, μέλη των οργανώσεων αυτών, να διαλαλούν την περιβαλλοντολογική τους συνείδηση... μέσω διάθεσης προϊόντων για την ενίσχυση του έργου τους και την εγγραφή μελών;
Στα εμπορικά κέντρα των πόλεών μας, τα Σάββατα της αγοραστικής κραιπάλης ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας μας, η προσπάθεια αυτή θα είχε εκπληκτικά αποτελέσματα...
Το ίδιο ισχύει και για το παρατηρητήριο... που θα μπορούσε κάλλιστα να εξελιχθεί σε έναν επιστημονικό περιβαλλοντολογικό φορέα με μόνιμη και εθελοντική επάνδρωση σε δασικά σπίτια όλο τον χρόνο... Εκεί θα εργάζονταν και τα μόνιμα (έμμισθα) μέλη της οργάνωσης συνεπικουρούμενα απο εθελοντές που θα μπορούσαν να κάνουν ακόμα και επιστημονικό έργο όπως αυτό που γίνεται μέσα στα πλοία της Greenpeace.
Δεν σας γεμίζει αγανάκτηση το ότι δεν υπάρχουν τέτοια σημεία (κέντρα), οχι στα βουνά της Πίνδου αλλά εδώ στην Πάρνηθα, στην Πεντέλη κ.λπ.
Οι ξύλινες κατασκευές που θα τα συγκροτούσαν στα δάση (θα επιτρέπονταν σε ειδικά σημεία κατ εξαίρεση για ενημέρωση και ουσιαστική παρουσίαση του έργου των οργανώσεων στους τόπους του περιβαλλοντολογικού εγκλήματος...)
Που είναι λοιπόν αυτά τα γραφεία, που είναι αυτό το έργο εκεί στην φύση και οχι στα βρωμερά κέντρα των πόλεών μας με την σχιζοφρενική παρουσία των κατοίκων τους.
Να προσθέσω ότι οι δασοφύλακες έχουν την ευχέρεια, εάν έχουν τα μέσα..., (κιάλια, ασυρμάτους για επικοινωνία με συναδέλφους σε άλλα περάσματα του δάσους) να συλλαμβάνουν του λαθροθήρες... αλλα δυστυχώς δεν το θέλουν...
Όσο για τις οικογένειες που ζουν απο το κυνήγι, η θέση μου όπως και κάθε πολιτισμένου ανθρώπου είναι οχι απλά αδιάφορη αλλά επιπλέον και καταγγελτική.
Όπως δεν θα εξυπηρετούσα κανέναν εγκληματία και θα τον κατήγγειλα για το έγκλημά του έτσι δεν θα είχα κανένα οίκτο ή έλεος για τους λαθροθήρες... και τις οικογένειες που ζουν απο λαθροθηρία.
Εάν θέλουμε να είμαστε σοβαροί ας κάνουμε τουλάχιστον το παρατηρητήριο όργανο ουσιαστικής προστασίας της φύσης και οχι εργαλείο προβολής αλλότριων στόχων.
Λαθροθηρία και περιβάλλον
Περιβάλλον και τοπική κοινωνία.
Στη χώρα μας έχουμε καλλιεργήσει πολλές λανθασμένες θέσεις σε θέματα ζωτικής σημασίας και το περιβάλλον δεν αποτελεί εξαίρεση.
Στις περυσινές δημοτικές εκλογές διάχυτη ήταν η άποψη οτι οι τοπικές εκλογές δεν έχουν κομματικό χαρακτήρα, εννοώντας εθνική υπόσταση, αλλά τοπικό και επομένως η επιλογή των υποψηφίων Δ.Σ. πρέπει να γίνεται με εντελώς διαφορετικά κριτήρια απο εκείνα των βουλευτικών εκλογών.
Την αντίληψη αυτή όμως την συναντάμε και σε κοινωνίες με πολυ ισχυρότερο λόγο στην τοπική τους εκπροσώπηση.
Πριν 10 χρόνια συνέβη το ακόλουθο περιστατικό:
Ένας νεοεκλεγείς εκπρόσωπος της πολιτείας της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ, ο Ο’Νηλ, μιλούσε στο δημαρχείο της Βοστόνης, ενημερώνοντας τους κατοίκους για την ευχέρεια που τους προσέφερε η εκλογή του στο Αμερικανικό Κογκρέσο.
Ανέφερε μια σειρά απο θέματα κυβερνητικής δραστηριότητας σε τομείς κοινωνικής μέριμνας, εξοπλιστικών προγραμμάτων, πορείας της οικονομίας κ.λπ.
Μετά την συνάντηση μια ηλικιωμένη κυρία τον πλησίασε και του παραπονέθηκε για το οτι η συλλογή των απορριμμάτων στην γειτονιά της δεν γινόταν όσο συχνά θα έπρεπε... Ο Κύριος Ο’Νηλ της απάντησε τότε οτι το πρόβλημα της είναι τοπικού ενδιαφέροντος και θα πρέπει να καλέσει την επιτροπή καθαριότητας του Δήμου.
Η ηλικιωμένη κυρία τον κοίταξε με απορία και του είπε: A! δεν είχα αντιληφθεί ότι για το πρόβλημα αυτό θα πρέπει να απευθυνθώ τόσο ψηλά στην ιεραρχία...!
Η εμπειρία αυτή έστρεψε αργότερα τον Ο’Νηλ σε υπέρμαχο της λογικής «Όλη η πολιτική είναι τοπική Πολιτική».
Πράγματι, εάν κοιτάξουμε με προσοχή, θα δούμε οτι οτιδήποτε σχετίζεται με το ανέφικτο της ζωής που κάνουμε ή με το ότι οι Πόλεις που ζούμε γίνονται σταδιακά μη βιώσιμες, ξεκινά απο την στάση μας στην τοπική κοινωνία..
Οταν μία πλατεία μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο, αυτό αφορά εμάς, τους κατοίκους της πόλης με την πλατεία, όταν ένα εργοστάσιο ρίχνει τα χημικά του απόβλητα στο τοπικό δάσος ή στον γνωστό σε όλους Ασωπό ποταμό, τότε το πρόβλημα αφορά την τοπική κοινότητα ή τον δήμο που έχει δικαιοδοσία στην συγκεκριμένη περιοχή.
Οταν ένα εργοστάσιο κλείνει αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο απο την ανεργία ανήκουν στην τοπική κοινωνία.
Εάν οι τοπικές κοινωνίες είναι ανεπιτυχείς στο να διευθύνουν και να εξασφαλίσουν την βιωσιμότητα στις δραστηριότητες των μελών τους, καμία Κυβέρνηση δεν θα πετύχει το ίδιο σε εθνικό επίπεδο.
Έτσι εξηγείται οτι ο νυν υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς, κάλεσε τους τοπικούς άρχοντες να συζητήσουν μαζί του την τραγωδία της μόλυνσης του υπεδάφους απο την απόρριψη των βιομηχανικών λυμάτων στον Ασωπό ποταμό.
Έτσι εξηγείται οτι ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, δεν γνώριζε οτι υπήρχε πρόβλημα μόλυνσης του υπεδάφους απο την εποχή της Υφυπουργίας του στο ΥΠΕΧΩΔΕ.
Δεν το γνώριζε διοτι κανείς απο τους τοπικούς άρχοντες δεν ενδιαφέρθηκε να τον ενημερώσει...
Με αλλα λόγια, τα προβλήματα που μας αφορούν είναι αυτά ακριβώς που τελικά συγκεντρώνονται και συντονίζονται σε εθνικό επίπεδο διαμορφώνοντας την εθνική πολιτική.
Εάν η τοπική κοινωνία δεν φροντίσει τα του οίκου της, δεν θα δει προκοπή από κανένα ΥΠΕΧΩΔΕ, με ξεχωριστή ή οχι οντότητα για τις αρμοδιότητες του περιβάλλοντος.
Όμως τα θέματα για το περιβάλλον δεν περιορίζονται στην προστασία των δασών, στα ποσοστά εκπομπής CO2, στην επεξεργασία των λημμάτων ή στην διαχείριση των αστικών απορριμμάτων.
Η φροντίδα για το περιβάλλον περιλαμβάνει την φροντίδα για το κάθε δένδρο στην αυλή μας. Είναι αδιανόητο να φωνασκούμε εξασφαλίζοντας εντυπώσεις κομματικής πειθαρχίας σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθησίας, ενώ αδιαφορούμε για το δένδρο που τσαλαπατήσαμε με το δικό μας 4Χ4 στη δική μας γειτονιά...
Είναι δική μας ευθύνη, να βομβαρδίζουμε την δημοτική αρχή με αιτήματα υπέρ της βελτίωσης της ζωής μας με περισσότερο, συστηματικότερο και βιώσιμο πράσινο αντι αιτημάτων κοπής δένδρων ή αύξησης του συντελεστή δόμησης.
Είναι δική μας ευθύνη να μη πέφτουμε θύματα των ίδιων των ψευδαισθήσεων μας για το οτι το πράσινο του γείτονα θα είναι πάντα εκεί να καλύπτει την δική μας απρονοησία.
Είναι δική μας ευθύνη να ελέγχουμε την δημοτική αρχή και τους εκπροσώπους που στείλαμε σε αυτήν ώστε να μη παρουσιάζει την εικόνα μίας άνυδρης, χωρίς φαντασία και δημιουργικότητα ομάδας επαγγελματιών της εξουσίας.
Είναι δική μας ευθύνη το έργο που σήμερα «φροντίζουν» για εμάς χωρίς εμάς οι δημοτικοί μας εκπρόσωποι, να το φέρουμε στα μέτρα μας και στις ανάγκες μας...
Είμαστε εμείς, όλοι μας, που θα τους πούμε οτι δεν τους εκλέξαμε για τον δικό τους βιοπορισμό, άμεσο ή έμμεσο, αλλά για να μας εξυπηρετούν στις κοινές μας επιδιώξεις για ένα καλλίτερο αύριο.
Όσο η ελληνική τοπική εξουσία ευρίσκεται μακριά απο την λογική της άμεσης εκπροσώπησης, και όσο οι τοπικοί δημοτικοί άρχοντες συγχέουν τους μηχανισμούς της άμεσης εκπροσώπησης με εκείνους της αριστερότροπης συνέργιας, τόσο η χώρα μας θα παραμένει οπισθοδρομική παρά τους κυβερνητικούς εκσυγχρονισμούς.
Οι δημότες της Κηφισιάς παραπονούνται εύλογα για τα δάση που δεν περιβάλουν ποια την πόλη τους, για την αθλιότητα της κεντρικής και ιστορικής πλατείας πλατάνου, για τις ημικατεστραμένες δενδροστοιχίες, για το αδιάβατο των φθαρμένων και άθλιων πεζοδρομίων, για το οτι ο Δήμαρχος είναι ανεπαρκής και άφαντος απο πράξεις και ενέργειες που θα έκαναν τον τόπο ομορφότερο, ανθρωπινότερο, πολιτισμένο.
Οι ίδιοι κάτοικοι όμως καθημερινά παρκάρουν τα δικά τους ΙΧ όπου τους βολεύει, αδιαφορώντας για τις ανάγκες πρόσβασης των ΑΜΕΑ, αφήνουν τα περιττώματα των σκύλων τους στα πεζοδρόμια και στις εξόδους των γειτόνων τους, αδιαφορούν και κακοποιούν συνειδητά το πράσινο της πόλης, συχνά διότι κρύβει την βιτρίνα του καταστήματός τους, ενοχλούνται απο τις αυξήσεις των δημοτικών τελών, ως εάν ο Δήμαρχος να είχε την διάθεση κάποιου μαγικού ταμείου και επιμένουν να διορίζουν τα «σπλάχνα» τους στην Δημαρχία με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο.
Ναι είναι αλήθεια οτι στην Κηφισιά δεν είχαμε επί σειρά ετών λαμπρούς δημάρχους, δημάρχους που να προκαλούν τον σεβασμό, δημάρχους που να εμπνέουν εμπιστοσύνη.
Μήπως όμως αυτοί που τελικά εκλέγουμε είναι η προέκταση της δικής μας ανεπάρκειας και καθρέπτης της δικής μας αδιαφορίας;
Μήπως τα οσα συστηματικά φωνάζουμε για το περιβάλλον δεν είναι παρά φερεντζές της δικής μας αμετροέπειας, της δικής μας διαδρομής στην εξυπηρέτηση του μικροσυμφεροντολογισμού μας;
Το εκκρεμές της πολιτικής αμετροέπειας...
Αντλώντας συνεχώς ερεθίσματα απο τις εύστοχες αναλύσεις και κρίσεις, της τρέχουσας πολιτικής σκηνής, του Μίμη Ανδρουλάκη, θεωρώ οτι η ακόλουθη επιστολή δίνει το στίγμα και της δικής μου θεώρησης για το επιδιωκόμενο μέλλον...
Βασικό συμπλήρωμα η κριτική σκέψη του Vagnes που, όπως εγώ, δεν άντεξε στη πρόκληση να εστιάσει με οξυδέρκεια στο ζητούμενο... προσφέροντας τις δυο πυκνές σε νόημα φράσεις που ακολουθούν.
Αγαπητέ Μιμη ,
Νομίζω οτι o Vagnes συνόψισε με δυο φράσεις την ουσία του θέματος που προέκυψε απο «το εκκρεμές του Ανδρουλάκη»
Η πρώτη είναι:
“Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι πιο απο τα παιδιά (ΓΑΠ, ΒΒ) θα είναι στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ, αλλα το ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ είναι η παραγωγή της ΝΕΑΣ πολιτικής στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων…”
Η δεύτερη είναι :
"Για να είμαστε ΣΤΑΘΕΡΟΙ στις ιδέες μας ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ συνεχώς, όπως και η παγκόσμια πραγματικότητα το επιβάλλει".
Δεν νομίζω οτι μπορεί να ειπωθεί κάτι περιεκτικότερο για το θέμα απο αυτά που περιέχονται στις δυο αυτές εκφράσεις.
Θα διαφωνήσω έντονα μαζί σου Μίμη για την πολιτιστική συνεισφορά των Νέων
Θα πρέπει, οταν μιλάμε για πολιτισμό, να ορίζουμε περιόδους και τα Νέα του σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τα Νέα του χθες...
Δυσκολεύομαι κάθε φορά, όταν τα διαβάζω, να δικαιολογήσω στον εαυτό μου τους λόγους που πήρα την εφημερίδα στα χέρια μου, εκτός εάν στο φύλο συμπεριλαμβάνεται κάποιο ειδικό αφιέρωμα που τότε ναι δικαιολογείται το σχόλιό σου περί πολιτιστικής συνεισφοράς. Όμως αυτό είνα αποτέλεσμα του Καπιταλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ των εφημερίδων, με την χρηση ένθετων δηλαδή και αφιερωμάτων.
Τι ειρωνεία να προσφέρουμε πολιτισμό απο ανάγκη και ενάντια σε αυτά που υποτίθεται ότι πρεσβεύουμε...
Θα επανέλθω στην ανάγκη να δημιουργηθεί πολιτική για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων απο το νεο ΠΑΣΟΚ.
Ήδη σήμερα ο Σκανδαλίδης είπε καθαρά οτι εάν δεν διαμορφώσουμε στο ΠΑΣΟΚ ένα καινούργιο ανανεωτικό ρεύμα που θα πιστέψει και θα ενισχύσει ο κόσμος μας, είμαστε χαμένοι με όποιο Πρόεδρο.
Θα έλεγα Μιμη, ότι αντι να αναλώνεσαι στο να απαντάς στις θολές, τις γεμάτες σκοπιμότητα αναλύσεις των Νέων, να μπεις μπροστάρης στον αγώνα για το νεο ΠΑΣΟΚ.
Το οτι θα το κάνεις χωρίς να κυνηγάς την Προεδρία θα εκτιμηθεί...
Χρησιμοποίησε την ακαταμάχητη διαλεκτική σου ικανότητα στο να στήσεις τους πραγματικούς στόχους της ανανέωσης.
Κτύπησε ανελέητα τους επαγγελματίες της πολιτικής, εκείνους που είδαν οτι μέσω της πολιτικής θα κτίσουν καριέρα και περιουσίες, αυτούς που μόλυναν την παράταξη και έγιναν οι κύριοι ένοχοι των χαμένων εκλογών του 2004.
Ξεβράκωσε τους βολεμένους της πολιτικής, τους υπερφίαλους λογοπαίχτες, τους πολιτικαντολογούντες και ψευτοσοσιαλίζοντες, τους σφετεριστές της προσδοκίας των λαϊκών στρωμάτων με τα οποία δεν κρύβουν ότι ζουν και σκέπτονται διαφορετικά...
Που θα τους βρεις;
Δεν νομίζω οτι θα ψάξεις πολύ... κάθονται στις καρέκλες των διοικήσεων των 175 Ταμείων, στα προεδρεία των απειράριθμων σωματείων, στα παραμάγαζα των εκάστοτε κυβερνήσεων με ρόλους συμβούλων, ειδικών και αεριτζήδων...
Δείξε την αθλιότητα εκείνων που υπόσχονται ομαλή έξοδο απο προβλήματα όπως το ασφαλιστικό ενω προβλέπεται κοινωνική αναστάτωση σε επίπεδο εμφυλίου πολέμου...
Προκάλεσε τους τυχοδιωκτιστές που μιλούν για σοσιαλισμό ενώ αντιλαμβάνονται ιδιοτέλεια, παράνομο πλουτισμό, κυνική αδιαφορία για κάθε συνάνθρωπο, απόλυτο εξανδραποδισμό συνειδήσεων και εγκληματική αδιαφορία για την διαμόρφωση των συνθηκών που απαιτούν οι ανάγκες μίας σύγχρονης κοινωνίας.
Ξεκαθάρισε ορολογίες και έννοιες της λεγόμενης παραδοσιακής αριστεράς που ξεκίνησε σαν όνειρο στις καρδιές ολίγων και μετατράπηκε σε εφιάλτη στην ζωή όσων πίστεψαν στο όνειρο και έμειναν μόνοι να μάχονται απελπισμένα για μία ψευδαίσθηση.
Περιμένω Μίμη το επόμενο θέμα σου αντί να βγαίνει απο την παραπολιτική των σχολιαστών των ΝΕΩΝ, να βγαίνει απο την καρδιά σου για το συμφέρον αυτού του τόπου.
Και για να τελειώνουμε με τα ΝΕΑ, είναι ισως η ποιο ανούσια εφημερίδα της λεγόμενης κεντρώας παράταξης, χωρίς καμία φρεσκάδα, κανένα ανανεωτισμό, κινούμενη στη θολή ζώνη του ασαφούς κέντρου, στην κυριολεξία αιωρούμενη μεταξύ ιδεών και θέσεων δεν συγκινούν και επομένως δικαιολογημένα ξορκίζει μεταφέροντάς την κακή εικόνα της σε άλλους... αλλα εσύ Μιμη δεν είσαι χοίρος να πάρεις τα δαιμόνια στην πλάτη... Μπορείς κάλλιστα να τους τα επιστρέψεις... ξεπερνώντας τους.
