Το εκκρεμές της πολιτικής αμετροέπειας...

Αντλώντας συνεχώς ερεθίσματα απο τις εύστοχες αναλύσεις και κρίσεις, της τρέχουσας πολιτικής σκηνής, του Μίμη Ανδρουλάκη, θεωρώ οτι η ακόλουθη επιστολή δίνει το στίγμα και της δικής μου θεώρησης για το επιδιωκόμενο μέλλον...

Βασικό συμπλήρωμα η κριτική σκέψη του Vagnes που, όπως εγώ, δεν άντεξε στη πρόκληση να εστιάσει με οξυδέρκεια στο ζητούμενο... προσφέροντας τις δυο πυκνές σε νόημα φράσεις που ακολουθούν.

Αγαπητέ Μιμη ,

Νομίζω οτι o Vagnes συνόψισε με δυο φράσεις την ουσία του θέματος που προέκυψε απο «το εκκρεμές του Ανδρουλάκη»

Η πρώτη είναι:

“Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι πιο απο τα παιδιά (ΓΑΠ, ΒΒ) θα είναι στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ, αλλα το ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ είναι η παραγωγή της ΝΕΑΣ πολιτικής στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων…”

Η δεύτερη είναι :

"Για να είμαστε ΣΤΑΘΕΡΟΙ στις ιδέες μας ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ συνεχώς, όπως και η παγκόσμια πραγματικότητα το επιβάλλει".

Δεν νομίζω οτι μπορεί να ειπωθεί κάτι περιεκτικότερο για το θέμα απο αυτά που περιέχονται στις δυο αυτές εκφράσεις.

Θα διαφωνήσω έντονα μαζί σου Μίμη για την πολιτιστική συνεισφορά των Νέων

Θα πρέπει, οταν μιλάμε για πολιτισμό, να ορίζουμε περιόδους και τα Νέα του σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τα Νέα του χθες...

Δυσκολεύομαι κάθε φορά, όταν τα διαβάζω, να δικαιολογήσω στον εαυτό μου τους λόγους που πήρα την εφημερίδα στα χέρια μου, εκτός εάν στο φύλο συμπεριλαμβάνεται κάποιο ειδικό αφιέρωμα που τότε ναι δικαιολογείται το σχόλιό σου περί πολιτιστικής συνεισφοράς. Όμως αυτό είνα αποτέλεσμα του Καπιταλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ των εφημερίδων, με την χρηση ένθετων δηλαδή και αφιερωμάτων.

Τι ειρωνεία να προσφέρουμε πολιτισμό απο ανάγκη και ενάντια σε αυτά που υποτίθεται ότι πρεσβεύουμε...

Θα επανέλθω στην ανάγκη να δημιουργηθεί πολιτική για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων απο το νεο ΠΑΣΟΚ.

Ήδη σήμερα ο Σκανδαλίδης είπε καθαρά οτι εάν δεν διαμορφώσουμε στο ΠΑΣΟΚ ένα καινούργιο ανανεωτικό ρεύμα που θα πιστέψει και θα ενισχύσει ο κόσμος μας, είμαστε χαμένοι με όποιο Πρόεδρο.

Θα έλεγα Μιμη, ότι αντι να αναλώνεσαι στο να απαντάς στις θολές, τις γεμάτες σκοπιμότητα αναλύσεις των Νέων, να μπεις μπροστάρης στον αγώνα για το νεο ΠΑΣΟΚ.

Το οτι θα το κάνεις χωρίς να κυνηγάς την Προεδρία θα εκτιμηθεί...

Χρησιμοποίησε την ακαταμάχητη διαλεκτική σου ικανότητα στο να στήσεις τους πραγματικούς στόχους της ανανέωσης.

Κτύπησε ανελέητα τους επαγγελματίες της πολιτικής, εκείνους που είδαν οτι μέσω της πολιτικής θα κτίσουν καριέρα και περιουσίες, αυτούς που μόλυναν την παράταξη και έγιναν οι κύριοι ένοχοι των χαμένων εκλογών του 2004.

Ξεβράκωσε τους βολεμένους της πολιτικής, τους υπερφίαλους λογοπαίχτες, τους πολιτικαντολογούντες και ψευτοσοσιαλίζοντες, τους σφετεριστές της προσδοκίας των λαϊκών στρωμάτων με τα οποία δεν κρύβουν ότι ζουν και σκέπτονται διαφορετικά...

Που θα τους βρεις;

Δεν νομίζω οτι θα ψάξεις πολύ... κάθονται στις καρέκλες των διοικήσεων των 175 Ταμείων, στα προεδρεία των απειράριθμων σωματείων, στα παραμάγαζα των εκάστοτε κυβερνήσεων με ρόλους συμβούλων, ειδικών και αεριτζήδων...

Δείξε την αθλιότητα εκείνων που υπόσχονται ομαλή έξοδο απο προβλήματα όπως το ασφαλιστικό ενω προβλέπεται κοινωνική αναστάτωση σε επίπεδο εμφυλίου πολέμου...

Προκάλεσε τους τυχοδιωκτιστές που μιλούν για σοσιαλισμό ενώ αντιλαμβάνονται ιδιοτέλεια, παράνομο πλουτισμό, κυνική αδιαφορία για κάθε συνάνθρωπο, απόλυτο εξανδραποδισμό συνειδήσεων και εγκληματική αδιαφορία για την διαμόρφωση των συνθηκών που απαιτούν οι ανάγκες μίας σύγχρονης κοινωνίας.

Ξεκαθάρισε ορολογίες και έννοιες της λεγόμενης παραδοσιακής αριστεράς που ξεκίνησε σαν όνειρο στις καρδιές ολίγων και μετατράπηκε σε εφιάλτη στην ζωή όσων πίστεψαν στο όνειρο και έμειναν μόνοι να μάχονται απελπισμένα για μία ψευδαίσθηση.

Περιμένω Μίμη το επόμενο θέμα σου αντί να βγαίνει απο την παραπολιτική των σχολιαστών των ΝΕΩΝ, να βγαίνει απο την καρδιά σου για το συμφέρον αυτού του τόπου.

Και για να τελειώνουμε με τα ΝΕΑ, είναι ισως η ποιο ανούσια εφημερίδα της λεγόμενης κεντρώας παράταξης, χωρίς καμία φρεσκάδα, κανένα ανανεωτισμό, κινούμενη στη θολή ζώνη του ασαφούς κέντρου, στην κυριολεξία αιωρούμενη μεταξύ ιδεών και θέσεων δεν συγκινούν και επομένως δικαιολογημένα ξορκίζει μεταφέροντάς την κακή εικόνα της σε άλλους... αλλα εσύ Μιμη δεν είσαι χοίρος να πάρεις τα δαιμόνια στην πλάτη... Μπορείς κάλλιστα να τους τα επιστρέψεις... ξεπερνώντας τους.