Η επιστολή που ακολουθεί στάλθηκε στον Μιμη Ανδρουλάκη επ ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του με τον αινιγματικό τίτλο «ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ, blue tree, ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ».
Αγαπητέ Μιμη,
Περιμένω να διαβάσω το νεο σου βιβλίο:
«ΛΕΥΚΟ ΚΟΤΣΥΦΙ, blue tree, ΜΑΥΡΟ ΚΑΡΑΒΙ»
Όμως ας αρχίσω την κριτική απο τα «προκαταρκτικά...» όπως θα έλεγες εσύ στο ξεκίνημα μιας σχέσης...
Εξέδωσες ένα νεο βιβλίο στο οποίο καταπιάνεσαι με κάτι πρωτοποριακό για τα Ελληνικά δεδομένα αλλά ακόμα και τα διεθνή...
Το τραπεζικό σύστημα είναι μια «no go area» και τα οσα δημοσιοποιούνται για αυτό ελάχιστα ακόμα και απο τους ποιο σημαντικούς καθηγητές των Αμερικανικών Πανεπιστημίων που συχνά προκαλούν με τις επίμονες αναφορές στα μοντέλα και τις αναλύσεις τους, αγνοώντας το υπόλοιπο περιβάλλον... Με άλλα λόγια ο χαβάς του Ceteris Paribus σε όλο του το μεγαλείο...
Επιπλέον αποκρύβονται αλήθειες γεγονός που αποτελεί αξιόποινη πράξη και αν έχεις αμφιβολίες δες τα ακόλουθα στοιχεία για τις δοσοληψίες σε CDS της Ελληνικής Δημοκρατίας...
(Το πρώτο κύμα πληροφοριών για την αγορά συμβολαίων αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου (credit-default swaps) απο το Depository Trust & Clearing Corporation - DTCC, στις 4 Νοεμβρίου).Καθαρή αξία σε δολάρια:
1. Δημοκρατία της Ιταλίας $22.6 δισ.
2. Βασίλειο της Ισπανίας $16.6 δισ.
3. DEUTSCHE BANK AKTIENGESELLSCHAFT $12.4 δισ.
4. Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Βραζιλίας $12.3 δισ.
5. GENERAL ELECTRIC CAPITAL CORPORATION $12.2 δισ.
6. Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας $11.4 δισ.
7. MORGAN STANLEY $8.4 δισ.
8. Ρωσική Ομοσπονδία $8.3 δισ.
9. Ελληνική Δημοκρατία $8.2 δισ.
10. MERRILL LYNCH & CO., INC. $8.2 δισ
Στην πραγματικότητα μας δουλεύουν και πρέπει να τους εκθέσουμε αλλά δεν το κάνεις... Επιφυλάσσομαι να δω τι λες στο βιβλίο σου...
Το δεύτερο είναι ότι αντι να συνεργαστείς π.χ με το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη για την προώθηση του βιβλίου σου, όπως κάνουν στο εξωτερικό..., το προσπαθείς μόνος με ασφαλώς μικρότερη επιτυχία...
Το τρίτο είναι οτι δεν μπορείς να αναφέρεσαι στην Μαρξιστική σκέψη σήμερα για τα χρηματοοικονομικά ούτε υπάρχει Νεο Μαρξιστική σκέψη... αλλα προσωποπαγείς ερμηνείες της Παλαιο Μαρξιστικής σκέψης χάριν της φήμης των εμπνευστών τους...
Πρακτικά, πρόκειται για αντιστοίχηση με τη θέση ότι δεν υπάρχουν Νεο Χριστιανοί αλλά Παλαιο Χριστιανοί ή απλά Χριστιανοί. Όλες αυτές οι εκδόσεις του Χριστιανισμού εμπαίζουν και γελοιοποιούν τις θέσεις του και την τάχατες αγιοσύνη του δείχνοντας την γύμνια του...
Σήμερα την οποιαδήποτε Νεο Χριστιανική έκφραση καλό είναι να την δούμε ως άλλη θρησκεία διαφορετικά πρόκειται περί άγαρμπου εμπαιγμού... των πιστών... εκτός αν κάποιοι παίρνουν γραμμή απο τον Θεό...
Μόνο όσο ζει κάποιος μπορεί να εξελίσσει αυτό που πίστεψε και δημιούργησε διαφορετικά πρόκειται για σχολή σκέψης που είναι διαφορετική και μπορεί ακόμα και να ανατρέπει τις αρχικές θέσεις του δημιουργού...
Προσωπικά, θεωρώ οτι δεν χρειαζόμαστε καμία Μαρξιστική σκέψη για την ανάλυση του Καπιταλιστικού συστήματος...Το Καπιταλιστικό σύστημα έχει το τεράστιο πλεονέκτημα να δημιουργεί ενθουσιασμό όπως καλή του ώρα ο Ομπάμα και να τρέχει χάριν σε αυτόν τον ενθουσιασμό έως ότου εκτροχιαστεί... Όσο υπάρχει η πληροφορία οτι δεν υπάρχει μέτρο αναστολής, τόσο επιταχύνει το σύστημα και τόσο ποιο ριψοκίνδυνα παλικάρια πηδούν στους εκάστοτε συρμούς... Στο τέλος εκτροχιάζονται αν και ξέρουν ότι θα εκτροχιαστούν αλλα έχουν ήδη αγαπήσει τον ίλιγγο... και είναι πλέον αργά...
Τα κράτη βάζουν κατά καιρούς ελεγκτές ταχύτητας και κόφτες... Όσοι όμως τρέχουν πάνω στους τρελούς συρμούς εφευρίσκουν τρόπους να εξουδετερώνουν τους κόφτες και να ακυρώνουν τους ελέγχους ταχύτητας...
Συχνά - πυκνά οι σοσιαλιστικές και οι δημοκρατικές κυβερνήσεις λένε στους γραφειοκράτες... Απελευθερώστε τους κόφτες... μετριάστε τους ελέγχους ταχύτητας... δώστε χρήματα στον λαό... Να φαει ο λαός... Να κοιμηθεί ο λαός... «Τσοβόλα δώστα ΟΛΑ»
Άλλο που δεν θέλουν οι κερδοσκόποι να βάλουν και νέους επιταχυντές στις μηχανές των συρμών και με ξαναμμένα πρόσωπα, φωνάζοντας “γιούρα - γιούρα...”, “γιούχου – γιούχου” να συνεχίζουν τις τρελές κούρσες τους...
Οι κούρσες περνούν απο πολιτείες και λαούς και αρκετοί βλέποντας τα αστραφτερά βαγόνια που εξαφανίζονται γοργά απο το οπτικό τους πεδίο, θαμπώνουν με την εικόνα και τρέχουν να αγοράσουν εισιτήρια για να καβαλήσουν και αυτοί στους επόμενους συρμούς...
Έτσι και ο δικός μας ο Αλογοσκούφης, μέσα στην απελπισία του είδε φως (Βάσταγε λαμπρή δάδα ο Δούκας... που τον τρέλανε...) και πήδηξε και αυτός στον συρμό για να χάσει εν συνεχεία τον ύπνο του αφού δεν ήταν πλασμένος για αυτά που αντιμετώπιζε, δεν άντεχε τους ιλίγγους ούτε ήταν προετοιμασμένος να πεθάνει.... τραγουδώντας “γιούρα – γιούρα...”
Συμπερασματικά, οι εξηγήσεις του προβλήματος του Καπιταλισμού και των διορθωτικών παρεμβάσεων είναι για την ώρα απλές...
Ας αφήσουμε επομένως τις Μαρξιστικές θεωρίες στο ντουλάπι με τους σκελετούς... Εκεί είναι η θέση τους...
Για το μέλλον δεν έχει ο Θεός... Ποτέ δεν είχε...Έχουμε όμως εμείς ένα γενικό πλάνο πρωτοβουλιών αλλά αυτό σε επόμενη επικοινωνία...
