Ενα απο τα βασικά μηνύματα του Χριστιανισμού συμπυκνώνεται στην συγχώρεση που προσφέρει ο Ιησούς στους συσταυρωμένους ληστές ολίγον πριν εκπνεύσει επι του σταυρού.
Πιστεύοντες και μη, αντιλαμβάνονται την σημασία της συγχώρεσης ακόμα και για τα βαρύτερα των εγκλημάτων, αναλογιζόμενοι και μόνο αυτό το μεγαλειώδες περιστατικό.
Η συγχώρεση αποτελεί προϋπόθεση για να μπορέσουν όλοι να νιώσουν την χαρά που φέρνει ο συνδυασμός της Άνοιξης, της εορτής της φύσης, με την εορτή του ΠΑΣΧΑ.
Αυτήν όμως τη χαρά αδυνατούν να αισθανθούν οι έγκλειστοι στις φυλακές, ανεξάρτητα από την σοβαρότητα του παραπτώματος τους.
Οι φυλακές είναι μέρος ενός σωφρονιστικού συστήματος που αποβλέπει στο να προφυλάσσει την κοινωνία απο εκείνους που δεν έχουν σκοπό, και το απέδειξαν με τις πράξεις τους, να προσαρμοσθούν στους κανόνες της.
Δεν είναι όμως μέθοδος βασανιστηρίων ο εγκλεισμός στις φυλακές...
Δεν είναι ο σκοπός μιάς οποιασδήποτε ευνομούμενης κοινωνίας να προσβάλει, να εξαθλιώνει και να απανθρωπίζει τους φυλακισμένους διότι τότε πρόκειται για αντεκδίκηση και όχι για σωφρονισμό...
Ας αφιερώσουμε επομένως, κατά την ημέρα του ΠΑΣΧΑ, μέρος των σκέψεών μας στο πόσο εκδικητικός είναι ο τρόπος με τον οποίο το δικό μας, Ελληνικό Σωφρονιστικό Σύστημα, αντιμετωπίζει τους κρατουμένους.
Ας σκεφθούμε την κατάσταση των βρωμερών και πανάθλιων φυλακών που διαθέτουμε στην χώρα μας, που στην καλλίτερη περίπτωση είναι απαράδεκτες και στην χειρότερη ακατάλληλες για εκτροφή χοίρων.
Ας αναλογισθούμε οτι υπουργοί επι υπουργών και δικαστικοί επι δικαστικών, δεκαετίες επι δεκαετιών, δεν βλέπουν το συγκεκριμένο πρόβλημα ή το θεωρούν ικανό να περιμένει την αντιμετώπισή του μεσω των προγραμμάτων σύμπραξης ιδιωτών με το δημόσιο (ΣΔΙΤ) για την δημιουργία νέων εγκαταστάσεων.
Δεν χρειάζεται να τονίσω οτι για λόγους οικονομικούς τα χαρακτηριστικά των νέων εγκαταστάσεων θα υποτιμηθούν και οι νέες φυλακές θα είναι μερικά ακόμα άθλια κατασκευάσματα δίπλα στα παλαιότερα...
Άλλωστε, δεν είναι μόνο θέμα αριθμού κτιρίων αλλά και λειτουργικότητας των κατασκευών στα μέτρα των αναγκών ανθρώπων που υποτίθεται ότι ετοιμάζονται για την κοινωνία στην οποία κάποτε θα επανέλθουν.
Θα έθετα επομένως την ακόλουθη πρόταση:
Γιατί δεν προσφέρεται η δυνατότητα στους φυλακισμένους να κτίσουν με την συνεργασία επαγγελματιών μηχανικών και την επίβλεψη της πολιτείας τις φυλακές που αυτοί θα μείνουν.
Είναι βέβαιο οτι οι περισσότεροι θα το προτιμήσουν απο το να σαπίζουν σωματικά και ψυχικά στα άθλια και βρωμερά σημερινά κελιά τους...
Ας είναι αυτό το ΠΑΣΧΑ η αφετηρία αυτής της νέας αντίληψης στην συμπεριφορά μας απέναντι στους φυλακισμένους συνανθρώπους μας...
Η πρόταση μπορεί να εκπορεύεται απο μια γνήσια χριστιανική αντίληψη αλλά αφορά όλους και δίνει σε όλους την ίδια χαρά και την ίδια ανθρώπινη μεγαλοπρέπεια και αξιοσύνη.
Ας είναι αυτό το ΠΑΣΧΑ η αφετηρία μιας νέας αντίληψης στην συμπεριφορά απέναντι στους φυλακισμένους συνανθρώπους μας...
Blogging, εργαλείο ερασιτεχνών της γραφής αλλά και μέσο άμεσης Δημοκρατίας.
Η επιστολή που ακολουθεί στάλθηκε σε ένα φίλο που αισθάνομαι οτι απέκτησα χάρη στην τεχνολογία του blogging…
Όσο και αν επικρίνεται το διαδίκτυο και όσο και αν έχει δυσκολέψει τους επαγγελματίες της γραφής (δημοσιογράφους) στο να μονοπωλούν την τέχνη του καθημερινού γράφειν, εμείς οι υπόλοιποι και ερασιτέχνες της γραφής, βρίσκουμε μέσα απο το blogging τον τρόπο, οχι μόνο να επικοινωνήσουμε με άλλους αλλά και να αλληλοδιαμορφώσουμε σκέψεις και ιδέες που μέχρι τώρα μονοπωλούσε μια άλλη ισχυρή ομάδα, αυτή των πολιτικών...
Χωρίς να κακοβλέπω καμία απο τις συμπαθητικές αυτές ομάδες, που είτε μας ενημερώνουν είτε μας εκφράζουν στην πολιτική, αισθάνομαι πολύ ποιό άνετα όταν δεν τους έχω ολημερίς στο σβέρκο μου... διότι έχω και εγώ το «περίπτερό» μου παραδίπλα να παίρνω τα απαραίτητα και να λέω μια καλησπέρα σε στιγμές μοναξιάς...
Τα όσα γράφει ο φίλος Tzoumas.p στο blog του Μίμη Ανδρουλάκη, είναι τόσο σημαντικά που του έστειλα μεταξύ άλλων και την ακόλουθη επιστολή... Αξίζει να διαβαστεί απο τους επισκέπτες του blog αυτού ενω όσοι θέλουν αναλυτικότερη ενημέρωση ας επισκεφθούν το link εδώ.
Αγαπητέ μου Tzoumas.p,
Τα οσα λες είναι πλέον τόσα πολλά που νομίζω ότι για να γίνουν παραγωγικά θα πρέπει να μπει μια σειρά και μια τάξη...
Έχεις σχεδόν συγγράψει ολόκληρο βιβλίο σε θέματα παιδείας και κοινωνικής πολιτικής της Τσεχίας.
Για να είσαι όμως αποτελεσματικός μάζεψε το υλικό, βάλτο στη σειρά, βελτίωσε τη γραφή και άρχισε να το μοιράζεις σε μας όλους (που θεωρούμε τις σκέψεις και τις υποδείξεις σου πολύτιμες...) ως μια μελέτη / δοκίμιο στα κοινωνικά και εκπαιδευτικά συστήματα της Τσεχίας.
Είπα αλλού, οτι ο Μίμης πρέπει να ασχοληθεί με τα θέματα της παιδείας στο ΠΑΣΟΚ και να αφήσει τα θέματα της νέας γενιάς σε κάποιον νεώτερο...
Είπα επίσης οτι θα του ήσουν χρήσιμος ως σύμβουλος, όχι βέβαια σαν φωνή και γνώμη επι παντός επιστητού, αλλα σαν πολύτιμο συμπλήρωμα γνώσης στο συνολικό έργο ενός μελλοντικού υπουργού παιδείας.
Αυτό το είπα με κάθε σοβαρότητα και θα συνεχίσω να το προπαγανδίζω όσο αντέχω, υπό την προϋπόθεση ότι εχω την συγκατάθεσή σου.
Όμως αγαπητέ μου Tzoumas.p, μερικές φορές παρασύρεσαι... Σε παρασέρνει ο οίστρος της γραφής σου, το πάθος σου να εκφράσεις και να διαδώσεις στον φτωχό και σκοτεινό εκπαιδευτικά κόσμο της χώρας μας, νέα πράγματα, νέες εμπειρίες και πολύτιμες γνώσεις που περιέργως δεν υπάρχουν ή σκόπιμα αγνοούνται...
Στηρίζεσαι σε ένα μοντέλο χώρας που κατάφερε να συνδυάσει τα καλά δυο διαφορετικών κόσμων, έχοντας όμως την κουλτούρα ενός λαού με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο της Ευρώπης του μεσοπολέμου...
Στην πατρίδα όμως Τzoumas.p, στην Ελλάδα μας, η κατάσταση δεν είναι ρόδινη όχι επειδή δεν έχουμε παιδεία με την στενή έννοια αλλά επειδή δεν έχουμε παιδεία με την έννοια της καλλιέργειας... Εδώ το πρότυπο είναι το Cayenne της Porsche… η κούφια επίδειξη δηλαδή και η απερίγραπτη ματαιοδοξία των διάσημων δικηγόρων με ασήμαντα μανεκέν...
Επομένως, τα νεωτεριστικά πρότυπα που θίγεις θα πρέπει να εισαχθούν σταδιακά για να μην ανατραπούν ούτε τα πρότυπα ούτε οι καλοπροαίρετοι εισηγητές τους...
Εδώ δυστυχώς είμαστε πωρωμένοι καπιταλιστές που αντιγράψαμε τις συνήθειες του “βασιλιά” αλλά γίναμε χειρότεροί του... Εδώ αγαπητέ μου Tzoumas.p γίναμε κακέκτυπα δασκάλων του σκληρού καπιταλισμού όταν οι Αγγλοσάξονες πατέρες του εφευρίσκουν ήδη τρόπους να μαλακώσουν την σκληρότητά του κάνοντας τον ποιο ανθρώπινο. Οταν, κυρίως οι Αμερικανοί καπιταλιστές, προσπαθούν εναγωνίως να του δώσουν μερικά χρόνια ζωής ακόμα διότι αν συνεχίσουν όπως σήμερα θα απαξιωθούν και θα καταλήξουν να έχουν χειρότερη μοίρα απο τους αριστοκράτες της Τσαρικής Ρωσίας μετά την επανάσταση...
Φαντάζει ισως απίθανο αλλά δεν είναι.
Πολλοί αγνοούν πόσο απίθανος φαινόταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ελάχιστα πριν την έναρξή του, παρά τις εντατικές προετοιμασίας του Στάλιν και τα μοχθηρά και υποχθόνια σχέδια των αντίπαλων του Νέβιλ Τσάμπερλεν.
Όσον αφορά το παράδειγμα της Κούβας, ναι έχει πολλά στοιχεία που αξίζουν διερεύνησης.
Όμως δεν θα ήμουν ποτέ με τον Κάστρο...
Οχι, δεν μου αρέσουν αυτοί που αισθάνονται πατερούληδες και σωτήρες...
Οχι δεν μου αρέσουν αυτοί που έχουν χάσει την ικανότητα διαφοροποίησης του σημαντικού απο το ασήμαντο και τα λενε όλα σε μια άχρωμη και σχοινοτενή ομιλία που κανείς δεν προσέχει αλλά αυτοί νομίζουν οτι όλοι κρέμονται απο τα χείλη τους εκστασιαζόμενοι απο τον ήχο της φωνής τους και τις φωτεινές ιδέες τους.
Οχι δεν μου αρέσουν αυτοί που πνίγουν τα χέρια τους στο αίμα και μετά τα ξεπλένουν με την κολόνια που έμεινε απο τους δολοφονημένους καπιταλιστές..
Δεν θέλω αυτή την μπουγάδα με τα μεινεμένα των νεκρών...
Ούτε θέλω τόση στέρηση για να κερδίσει η «νεολαία» μετά απο 50 χρόνια ...
Ο Μπατίστα θα είχε πέσει απο μόνος του και η Κούβα αυτή τη στιγμή θα ήταν ένας τουριστικός παράδεισος καλύτερος και από την Φλώριδα...
Προφανώς Αμερικανικής νοοτροπίας παράδεισος αλλά με τις ιδιαιτερότητές του και κατοίκους με αναμφίβολα λατινοαμερικάνικη και οχι αγγλοσαξονική θεώρηση όπως όλες πλέον οι χώρες της Λατινικής Αμερικής...
Ας μην οδηγούμαστε επομένως σε ωραιοποιήσεις εκείνων που βασίσθηκαν στο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα...»
Με αυτό το σκεπτικό πολλές απο τις δικτατορίες ήταν καλλίτερες (=αποτελεσματικότερες) απο τις δημοκρατίες... Ε και λοιπόν; Να τις επαναλάβουμε για να το εμπεδώσουμε;
Με αυτές τις παρατηρήσεις σου εύχομαι καλό ΠΑΣΧΑ.
Γιατί έφυγα από την Greenpeace;
Τον τελευταίο καιρό το περί την οικολογία ενδιαφέρον έχει πάρει διαστάσεις που όμως υποκρύπτουν συμφέροντα και πολιτικές επιδιώξεις που συνήθως δεν γίνονται γνωστά από μη συστηματικούς παρατηρητές...
Τελικά την αλήθεια την μαθαίνουμε ή καλύτερα την επιβεβαιώνουμε από τα μέσα, απο άτομα δηλαδή που πίστεψαν και δούλεψαν για ένα σύστημα και τελικά αυτό τους πρόδωσε.
Η Green peace εμφανίζεται ως οικολογικό κίνημα που συστηματικά αγνοεί οτι η επιστήμη έχει πάντα τον πρωτο λόγο.
Οι ακτιβιστές της Greenpeace κάνουν θόρυβο για πολλά αλλά αν τους πλησιάσει κανείς για οτιδήποτε εκτός απο το να τους χρηματοδοτήσει δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο...
Πρόκειται για οργάνωση ελιτίστικη, καθοδηγούμενη απο σκληρό πυρήνα πολιτικών ακτιβιστών στο εξωτερικό, με επιδεικτική αδιαφορία στην απλή επικοινωνία και συστηματική καλλιέργεια ψευδαισθήσεων για την εφικτότητα συμμετοχής και διαλόγου του απλού κόσμου μαζί της.
Τα στελέχη της, όταν επικοινωνούν, χρησιμοποιούν αποκρουστικά τυποποιημένη, σχεδόν ξύλινη γλώσσα, όπως οι εκπρόσωποι τύπου των ελληνικών κυβερνήσεων.
Τελικά η Greenpeace φαίνεται οτι κάνει μεγαλύτερο κακό στην οικολογία απο το καλό που όλοι νομίζουν ότι επιφέρει... Διαβάστε ακολούθως την ομολογία του ΠΑΤΡΙΚ ΜΟΥΡ, συνιδρυτή της Greenpeace, είναι σήμερα προέδρου της Greenspirit Strategies
Η Ομολογία του ΠΑΤΡΙΚ ΜΟΥΡ
TO 1971 ένα περιβαλλοντικό και αντιπολεμικό κίνημα γεννιόταν στον Καναδά και επέλεξα να συμμετάσχω. Έχοντας μόλις ολοκληρώσει το διδακτορικό μου στην οικολογία, συνδύασα τις γνώσεις μου με τις επικοινωνιακές ικανότητες των συναδέλφων μου. Βάσει των αρχών μας συστήσαμε την Greenpeace
Αργότερα όμως συνειδητοποίησα ότι το περιβαλλοντικό κίνημα δεν κατευθύνεται πάντα από την επιστήμη.
Στην αρχή πολλούς από τους σκοπούς, που υπηρετήσαμε, όπως η αντίθεση στις δοκιμές πυρηνικών και η προστασία των φαλαινών πήγαζαν από τις επιστημονικές μας γνώσεις για την πυρηνική φυσική και την θαλάσσια βιολογία.
Ύστερα από έξι χρόνια θητείας ως ένας από τους πέντε διευθυντές της Greenpeace International, παρατήρησα ότι κανένα άλλο από τα διευθυντικά στελέχη δεν είχε σπουδές σχετικές με το αντικείμενο. Ήταν πολιτικοί ακτιβιστές, με αποτέλεσμα να τίθεται σε δεύτερη μοίρα η επιστημονική εγκυρότητα, προς όφελος της πολιτικής ατζέντας. Αυτός ήταν και ο λόγος, για τον οποίο αποφάσισα να αποχωρήσω από τη Greenpeace το 1986.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η απόφαση της οργάνωσης να στηρίξει μία παγκόσμια απαγόρευση του χλωρίου. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι η προσθήκη χλωρίου στο πόσιμο νερό είχε ιστορικά πολύ σημαντικά οφέλη για τη δημόσια υγεία, συμβάλλοντας στην εξάλειψη ασθενειών, που μεταδίδονται μέσω του νερού, όπως η χολέρα.
Οι πρώην συνάδελφοί μου αγνόησαν τις επιστημονικές αποδείξεις και ζήτησαν την απαγόρευσή του. Τόσο η Greenpeace όσο και άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις εξακολουθούν να ζητούν την απαγόρευση του χλωρίου, στο πλαίσιο της αντίθεσής του στη χρήση βιομηχανικών χημικών.
Η υπερβολική χρήση των χημικών έχει όντως αρνητικές συνέπειες για την υγεία και το περιβάλλον. Στα πάντα όμως χρειάζεται ένα μέτρο. H Greenpeace θέλησε να βάλει τα πάντα στην ίδια κατηγορία, αγνοώντας τα πραγματικά στοιχεία, προκειμένου να προωθήσει την πολιτική της ατζέντα.
Μετά την αποτυχία της εκστρατείας της για το χλώριο, βάζει στο στόχαστρο τα φθαλικά άλατα, μία ομάδα χημικών, στα οποία οφείλεται η ελαστικότητα του πλαστικού. Χρησιμοποιούνται στα πάντα από τον ιατρικό εξοπλισμό έως τα παιδικά παιχνίδια και τις κουρτίνες μπάνιου.
Τα περισσότερα φθαλικά άλατα περνούν διάφορα τεστ χρόνια τώρα και έχει αποδειχθεί ότι δεν ενέχουν κινδύνους για την υγεία. Άλλη μία εκστρατεία χωρίς επιστημονική βάση βρίσκεται σε εξέλιξη.
ΑΘΗΝΑ, Ξανα ζωή στο Κέντρο
Απευθύνομαι στην Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, κυρία Διαμαντοπούλου
Κυρία Διαμαντοπούλου,
Το φαινόμενο που επικαλείσθε στην καμπάνια «ΑΘΗΝΑ, Ξανα ζωή στο Κέντρο», το είχε προβλέψει η Βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη πριν απο 6 τουλάχιστον χρόνια...
Μου κάνει όμως εντύπωση το γιατί το ΚΚΕ είναι μόνο λόγια και ΜΗΔΕΝ έργα. Προφανώς δεν αναφέρομαι σε έργα κυβερνητικού επιπέδου αλλά κοινωνικά. Είναι βλέπετε κυρία Διαμαντοπούλου, όλοι οι αριστεροί, του ΣΥΡΙΖΑ μη εξαιρουμένου, απασχολημένοι με το πως θα «φανε» τους πλουτοκράτες αγνοώντας οτι γύρω τους επικρατεί μία κοινωνική τραγωδία... Άλλωστε αυτοί (οι ψηφοφόροι τους) έγιναν πλέον κάτοικοι ευγενέστερων περιοχών και προαστίων ξαποστέλνοντας εκεί, στο κέντρο, όσους ούτε μπορούν ούτε τους επιτρέπεται να ψηφίσουν...
Μου θυμίζουν τον «κομουνισμό» του Στάλιν... «Όλα για τον Πόλεμο ενάντια στον Ιμπεριαλισμό και ας χάσουμε στη διαδρομή τον μισό πληθυσμό και ολόκληρη την ανθρωπιά μας...»
Κυρία Διαμαντοπούλου,
Δεν έχουμε ανάγκη απο υπογραφές.
Δεν έχουμε ανάγκη απο καλέσματα.
Δεν έχουμε ανάγκη απο καμπάνιες εντυπωσιασμού.
Έχουμε όμως ανάγκη απο πράξεις και ενέργειες.
Δυστυχώς, δεν προτείνετε καμία ενέργεια..
Θα σας προτείνω λοιπόν εγώ.
Η Αθήνα είναι η χειρότερη ευρωπαϊκή Πόλη χωρίς εξαιρέσεις και ελαφρυντικά.
Την φτιάξανε έτσι ο Καραμανλής, οι Παπανδρέου (Πατήρ και Υιός) και η ανεκδιήγητη Χούντα. Την φτιάξαν έτσι οι πατεράδες μας και εμείς, συχνά κλείνοντας με νόημα το μάτι στους συνυπεύθυνους της κάθε οικιστικής παρανομίας.
Βέβαια δεν θα περίμενε κανείς απο τις δυο οικογένειες πολιτικών περισσότερη ευαισθησία απο αυτήν του μέσου Ελληνα... δηλαδή, την ανύπαρκτη. Για την Χούντα τι να σχολιάσουμε;
Ο Έλληνας είναι κατά πλειοψηφία εαυτούλης και αφάνταστα εγωκεντρικός. Έτσι είμαστε στην συντριπτική μας πλειοψηφία...
Στο κέντρο λοιπόν της πόλης, πρέπει να γίνουν δραματικές παρεμβάσεις και αλλαγές.
Αλλά για να γίνουν θα πρέπει να κάνουμε κάτι πολύ σημαντικότερο απο μικροπρογράμματα αλληλεγγύης προς τους έχοντες ανάγκη.
Τα κόμματα όμως δεν είναι ούτε ΜΚΟ ούτε Οργανισμοί Κοινωνικής Υποστήριξης αν και προσφέρουν και ως τέτοιοι.
Για να έχουμε ουσιαστικό έργο θα πρέπει να κτίσουμε με σκληρή πολιτική παρέμβαση, προγράμματα για μιά νέα αναπτυξιακή πορεία της χώρας που δεν θα προέρχεται αποκλειστικά απο δημόσια έργα...
Στο κέντρο της Αθήνας υπάρχουν πάρα πολλά αχρησιμοποίητα σπίτια...
Είναι αποτέλεσμα του εγωκεντρικού Έλληνα που παραμένει κολλημένος στο ακίνητό του, στην σαβούρα του και στα σκουπίδια του...
Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγεί απο την στάση αυτή ο ιδιώτης των αθηναϊκών ερειπίων είναι να του επιβληθεί κόστος (φόρος) αχρησίας του ακινήτου...
Δεν το χρησιμοποιείς; Τότε πληρώνεις και πληρώνεις μέχρι να ματώσεις... Το χρησιμοποιείς; Τότε έχεις γενναίες απαλλαγές...
Τα χρήματα αυτά μαζεύονται σε ένα ταμείο και χρηματοδοτούνται τα πρώτα έργα για τους άνεργους και τους άστεγους...
Τα έργα θα είναι προγράμματα εργασίας και μαζικής εκπαίδευσης, σίτισης, δημιουργίας και κατοίκησης...
Θα δημιουργηθούν μικροχειρονακτικες, παραγωγικές ομάδες απόρων που ανάλογα με την ηλικία τους και τις ικανότητές τους θα επανέρχονται σταδιακά στην κοινωνία, παύοντας να είναι άποροι.
Σε όσα μέρη της πόλης επιτευχθούν απαλλοτριώσεις με συνοπτικές διαδικασίες και όχι με τις χρονοβόρες σημερινές, θα μπουν μπουλντόζες και θα ισοπεδώσουν ολόκληρα τετράγωνα, όπως συμβαίνει επι δεκαετίες τώρα στις πολιτισμένες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Μόνο στην υποκοσμική Αθήνα δεν έχουν ξεκινήσει προγράμματα μαζικών κατεδαφίσεων... Βλέπετε, κυρία Διαμαντοπούλου, έχουμε ακόμα φαινόμενα αρχιτεκτόνων που κατηγορούν π.χ. τον Βωβό μόνο και μόνο διότι έχουν ίδιο συμφέρον στις περιοχές που εκείνος αναπλάθει... όπως συνέβη στους αμπελόκηπους...
Μετά θα δημιουργηθούν χώροι ανάπτυξης αυτών των χώρων σαν σύγχρονα χωριά μέσα στην πόλη, σαν σύγχρονες παραγωγικές μονάδες με μικροχρηματοδοτήσεις ενδιάμεσου σταδίου, βασισμένες στην λογική των microcredit προγραμμάτων που έκτισε ο Muhammad Yunus, στο Bangladesh.
Για σχετική ενημέρωση σας παραπέμπω στο «The Theory of Development Finance: How Microcredit Programmes Alleviate Credit and Labour Market Segmentation του Ingo Tschach και στο «The Miracles of Barefoot Capitalism του Jim Klobuchar.
Είναι καιρός κυρία Διαμαντόπουλου, αφενός να δημιουργηθεί μια νέα Τράπεζα υποστήριξης αυτών των κοινωνικών ομάδων στη φιλοσοφία των Microcredits και αφετέρου να καταλάβουν οι λοιπές τράπεζες ότι δεν μπορούν να ανακοινώνουν χυδαία ποσοστά αύξησης κερδών σε μια οικονομία που αγκομαχεί υπό το βάρος των τοκογλυφικών επιτοκίων του 19% στον δανεισμό μεσω καρτών.
Έτσι αντι στο σώμα της πόλης να δημιουργούνται καρκινογενέσεις θα δημιουργούνται εστίες ανάκαμψης και προόδου.
Αυτά για να ξεκινήσουμε... αυτά σαν μια σύντομη πρόταση... για το πως θα έλθει η ζωή ξανά στο Κέντρο της Αθήνας.
Το Φάντασμα του Henry Kissinger!
Ο Kissinger, την δεκαετία του 70 έκανε μία τρομακτική πρόταση / πρόβλεψη για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο.
Είπε τότε «Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε τα έθνη, ελέγξτε την παραγωγή τροφίμων και θα ελέγχετε τους ανθρώπους» Προσθέστε και την δυνατότητα της πολεμικής υπεροχής και θα έχετε τα συστατικά της παγκόσμιας κυριαρχίας...
Είπε και πολλά περισσότερα το 1974, στα πλαίσια ενός μυστικού υπομνήματος για την Εθνική Ασφάλεια (National Security Study Memorandum 200 - Implications of Worldwide Population Growth for U.S. Security and Overseas Interests.) που απέβλεπε στον έλεγχο του παγκόσμιου πληθυσμού.
Οι φρικιαστικές προτάσεις του απέβλεπαν στον περιορισμό της ανθρωπότητας κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ψυχές...
Βασικός μηχανισμός σε αυτή την προσπάθεια ήταν η καταστροφή των οικογενειακών αγροτικών επιχειρήσεων και η αντικατάστασή τους απο τεράστια βιομηχανοποιημένα αγροκτήματα.
Σήμερα αυτή η προσπάθεια ενισχύεται με την δύναμη πέντε μεγάλων αγροτοεπιχειρήσεων - Monsanto, DuPont, Dow Agrisciences, Syngenta and Bayer CropScience AG.
Οι επιχειρήσεις αυτές, με τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα, επιδιώκουν όχι τόσο την αύξηση της παραγωγής όσο τον έλεγχο των παραγωγών που δεν ελέγχουν άμεσα και την τελική υποταγή όλων στη δική τους λογική.
Επομένως, το θέμα με τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα δεν είναι ο κίνδυνος απο την κατανάλωσή τους αλλά ο κίνδυνος απο τον έλεγχο των πάντων σύμφωνα με την παγκοσμιοποιημένη λογική αυτών των επιχειρήσεων...
Με την μείωση τελικά της παραγωγής θα ελέγχουν τους πληθυσμούς χωρίς καμία ανάγκη για πολεμικές επιχειρήσεις και άλλες, πλέον απηρχαιωμένες μεθόδους ελέγχου των λαών.
wikipolitics
Μίμη,
πρέπει να πω ότι η προσπάθεια που άνοιξες / ατε με το wikipolitics είναι εξαιρετική διότι προσδίδει αμεσότητα στην πολιτική με το «απο την διαμόρφωση της ιδέας / πρότασης στην ερώτηση ή στην επερώτηση».
Επομένως, η προσπάθεια εξυπηρετεί την δημοκρατία, την άμεση δημοκρατία που παλαιότερα ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα και πολύπλοκη διαδικασία να λειτουργήσει...
Σήμερα το Wikipolitics είναι η Μέγα Γειτονιά (Super Community) μια που συγκεντρώνει όλες τις θέσεις και τις απόψεις των συμμετεχόντων χωρίς να περιμένουν να περάσουν οι προτάσεις απο χέρι σε χέρι... και το χειρότερο μη ελεγχόμενο χέρι... αδιαφανές χέρι...
Διαφάνεια λοιπόν και αμεσότητα είναι το τεράστιο πλεονέκτημα της Wikipolitics...
Όμως μετά απο αυτό το τεράστιο βήμα μπροστά, βήμα που επιτρέπει η σημερινή τεχνολογία (υπάρχουν πολλές τελειοποιήσεις σε αυτό το βήμα αλλα θα επανέλθω σε ξεχωριστό κείμενο) θα πρέπει να μας απασχολήσει και η ουσία του θέματος.
Εντάξει φτιάξαμε το κανάλι της αμεσότητας.
Εντάξει δώσαμε την δυνατότητα στον πάσα ένα να στέλνει την θέση του στην βουλή μεσω εσού.
Τα θέματα όμως;
Σε αυτό τον τομέα η τεχνολογία έχει μικρότερο ρόλο να παίξει...
Ξεκινώ απο τα δυο θέματα που θα εισηγηθείς στην βουλή (αναφορά April 19, 2008 – 4:05 am)
Είναι και τα δυο για δικαιώματα...
ΟΧΙ Μιμη, δεν ξεκινάμε απο τα δικαιώματα... απο τις υποχρεώσεις ξεκινάμε...
Εκεί χωλαίνουμε στην Ελλάδα...
Πρώτα θα φτιάξουμε την λαϊκή υποδομή να μεγαλώσει η πίττα και μετα θα πάμε να πάρουμε το κομμάτι που μας αναλογεί...
Όμως παρατηρώ περιέργως απο την περίοδο της αρχικής συζήτησης για το ασφαλιστικό, να περιοριζόμαστε / σαστε σε προτάσεις για την διανομή και την αναδιανομή της υπάρχουσας πίττας...
Μίμη, η πίττα δεν φτάνει, την έχουν ήδη δαγκώσει τα «σκυλιά» και έχει κουτσουρευτεί...
Εμπρός για το μεγάλωμα της πίττας λοιπόν... Βάρεμα συνεχές και σε σημείο καταπόνησης στην βουλή για την ανάπτυξη της χώρας με τεχνολογία και όχι με πιτσαρίες και σουβλατζίδικα... ούτε με δημοτικές πλατείες και ψεύτικες δηλώσεις προσλήψεων απο μικροεπιχειρήσεις που ανοίγουν, επιδοτούνται και κλείνουν...
Οχι άλλη δουλειά στο τερατουργικό δημόσιο του 1.000.000 νοματαίων...
Τεχνολογία, Επαγγελματισμός και Ποιότητα (ΤΕΠ) στις προσφερόμενες υπηρεσίες και προιόντα να είναι σταθερά ο οδηγός σε αυτό που θα κάνουμε... και προπαντός:
Στην Ιδιωτική πρωτοβουλία λέμε ΝΑΙ.
Στον Άθλιο κρατισμό λέμε ΟΧΙ
Θα ακολουθήσουν προτάσεις...
Δεν είναι καιρός για πολιτικαντολογία...
