(Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ την 3η Απριλίου 2009)
Την 18η Μαρτίου του 2009, στην Αθήνα, με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μία νέα γυναίκα, η Ελένη Γιαννακούλη, ανακηρύχτηκε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως σε θέματα καινοτομίας και δημιουργικότητας, λόγω της εθελοντικής πρωτοβουλίας της να ξαναχτίσει την πλατεία, την καρδιά δηλαδή, του πυρόπληκτου χωριού Νέα Πέρσαινα, Ηλείας.
Η Νέα Πέρσαινα (http://www.persaina.gr/), είναι ένα ορεινό χωριό του Δήμου Φολόης στον Νομό Ηλείας, με 527 κατοίκους, στο οποίο εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι της Παλαιάς Πέρσαινας μετά την επικινδυνότητα τους εδάφους που προκάλεσε ο σεισμός το 1965.
Οι Περσεναίοι αποτελούν παράδειγμα κατοίκων ολοκληρωμένης αγροτικής μικροοικονομίας σε βαθμό που, πριν μετακομίσουν λόγω του σεισμού στο νέο χωριό, διέθεταν 2 υποδηματοποιεία, 3 σιδηρουργεία, 1 ασβεστοκάμινο, 1 κεραμιδοκάμινο, 1 ελαιοτριβείο, 1 σιτοκαθαριστήριο και 2 νερόμυλους που ολοκλήρωναν τις υποστηρικτικές δραστηριότητες για τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας συμπεριλαμβανομένων και πολλών γειτονικών χωριών.
Εκείνο όμως που κάνει τους Περσεναίους να ξεχωρίζουν είναι το οτι είχαν εφεύρει τις λεγόμενες «δανεικαριές» και «σεμπριές». Αντάλλασσαν δηλαδή μεταξύ τους προσωπική εργασία, πηγαίνοντας τη μια μέρα στον έναν και την άλλη στον άλλο, είτε να θερίσουν, είτε να σπείρουν και να τρυγήσουν.
Το πνεύμα αυτο συνεργασίας των Περσεναίων έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στην επιλογή τους χωριού τους για την εφαρμογή της ιδέας της Ελένης Γιαννακούλη.
Η γυναίκα οικοδόμος, όπως είναι γνωστή η κυρία Γιαννακούλη, με δική της πλέον κατασκευαστική εταιρεία στην Αττική, απηύδησε να βλέπει τη συστηματική αδιαφορία των πολιτικών που 18 μήνες μετά τις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, ελάχιστα έχουν κάνει για την επανόρθωση των καμένων αλλα και όσων καταστράφηκαν απο τις πλημμύρες ή τον ποιο πρόσφατο σεισμό.
Είναι να εξοργίζεται κανείς απο την ανεύθυνη πολιτικαντολογία των πολιτικών λέει ή ίδια, που είτε κυβερνούν είτε αντιπολιτεύονται, ισχυριζόμενοι οτι θα κάνουν ότι δεν έκαναν τα χρόνια που αυτοί κυβερνούσαν, υποτιμούν προκλητικά την νοημοσύνη των εργοδοτών τους που δεν είναι άλλοι απο εμάς, τους ψηφοφόρους τους.
Πράγματι, ακόμα και ο κυβερνητικός βουλευτής Κυριάκος Μητσοτάκης, με την εγκυρότητα του προέδρου της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος, του Κοινοβουλίου, αποδέχεται ότι «...θεωρείται απογοητευτικό να θυσιάζουμε σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και χρόνιες αδυναμίες των δημόσιων υπηρεσιών όλη αυτή την δυναμική της κοινωνίας των πολιτών που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2007...»
Η κατάσταση όμως συνεχίζει να είναι απογοητευτική εφ’όσον μέχρι το καλοκαίρι του 2008, 180 εκατομμύρια του Ταμείου Αρωγής Πυρόπληκτων (ΤΑΠ) παρέμεναν αδιάθετα, τοποθετημένα σε εγχώρια ομόλογα για υψηλότερη απόδοση... ενώ ποιο πρόσφατα τα τρια τέταρτα των χρημάτων του ταμείου εξακολουθούν να είναι αδιάθετα.
Επιπλέον, άλλα 80 περίπου εκατομμύρια απο την κοινοτική συμμετοχή για την αντιμετώπιση μεγάλων καταστροφών, παραμένουν αδιάθετα, περιμένοντας την συνεισφορά του δημοσίου ώστε να εκταμιευτούν στο σύνολο τους για τα έργα υποδομών που θα χρηματοδοτήσουν.
«Η αναλγησία, η υποκρισία και η αντιφατικότητα χαρακτηρίζει όλα τα μέλη της κυβέρνησης, δηλώνει, στο IONION FM, o πρόεδρος πυρόπληκτων της Αγίας Άννας Ηλείας, που επιβεβαιώνει οτι οι κάτοικοι δεν έχουν την δυνατότητα να καταθέσουν τα χαρτιά τους για να πάρουν την χρηματοδότηση του ΤΑΠ διοτι αυτή καλύπτει μόνο το 50% και με κατεστραμμένους τους οικονομικούς τους πόρους αδυνατούν να εξυπηρετήσουν το κόστος του δανείου για το άλλο 50%
Για να φανεί ο εμπαιγμός της γραφειοκρατίας και η κυβερνητική αναλγησία, αρκεί να επισημανθεί οτι με τα 150 εναπομείναντα εκατομμύρια θα μπορούσαν να κατασκευαστούν 1.000 τουλάχιστον αξιοπρεπή οικήματα εξ αρχής δηλαδή, όσα περίπου (1.100 οικήματα) έχουν επιβεβαιωθεί ως πυρόπληκτα με σοβαρή ή ολική καταστροφή.
Και δεν είναι μόνο ο περιορισμός της ποσόστωσης που καθορίζει το ΤΑΠ αλλά και ο περιορισμός του κόστους της θεωρούμενης επαρκούς δαπάνης ανα τετραγωνικό που την καθορίζει ετσιθελικά στα 750 αντι των 1100 ευρώ ανα μ2 ολοκληρωμένης κατασκευής, αυξάνοντας περαιτέρω το ποσοστό του απαιτούμενου δανεισμού σε μια περίοδο που καμία τράπεζα δεν παρέχει στεγαστικά δάνεια χωρίς σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.
Γίνεται επομένως φανερή η κυβερνητική πονηρία που μέσω της τοπικής γραφειοκρατίας επιδιώκει με προμελετημένα τεχνάσματα να εξαναγκάσει τους κατοίκους να μη καταφύγουν στην χρηματοδότηση μέσω του ΤΑΠ, αφού τα χρήματα αυτά κλείνουν τρύπες στον ελλειμματικό προϋπολογισμό του δημοσίου...
Με ξένα κόλλυβα καλύπτει επομένως η κυβέρνηση τα ελλείμματα των τρωκτικών του χαχόλου κράτους. Αν αυτο δεν είναι προκλητικό τότε ισως χρειαστεί να επανακαθορίσουμε την ερμηνεία της λέξης προκλητικό.
Εκείνο όμως που θα πρέπει να μείνει απο την παραπάνω προσπάθεια είναι, όπως τονίζει η Ελένη Γιαννακούλη, οτι δεν βοηθάμε απλά για να φτιάξουμε μια πλατεία ενός χωριού αλλά οτι περιμένουμε αυτή η ενέργεια να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση, ενεργοποιώντας και άλλους Ελληνες και άλλους Ομογενείς (Παρεπιμπτόντως η κυρία Γιαννακούλη επισκέφθηκε την Ομογένεια του Καναδά το περασμένο καλοκαίρι και εξασφάλισε την οικονομική και ηθική τους συμπαράσταση) στο να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να μη περιμένουν τα πάντα απο την χαχόλα γραφειοκρατία του δημοσίου.
Η πρόσκληση της οραματίστριας Γιαννακούλη, για το πως θα πρέπει να είναι και να λειτουργεί η κοινωνία μας, φέρνει ήδη καρπούς διοτι συγκινεί ανθρώπους που δεν κατάφερε να συγκινήσει η αξιοσύνη, η τυπικότητα και ο συντηρητισμός του κυρίου Μολυβιάτη, στον οποίο ανατέθηκε η διαφύλαξη των χρημάτων του ΤΑΠ.
Ο απλός κόσμος θέλει απλά πράγματα για να συγκινηθεί και πάνω απο όλα θέλει παράδειγμα. Άλλο το να λες και άλλο το να προστρέχεις σε αυτή την προσπάθεια, όπως έκαναν πολλοί απλοί εργάτες ποικίλης καταγωγής και ειδικοτήτων.
Είναι εξαιρετικά συγκινητικό να βλέπει κανείς εθελοντές, οχι απο υψηλά κοινωνικά στρώματα αλλά απο τους φτωχούς, ακόμα και άνεργους οικοδόμους, σε μια οικονομία που ταλανίζεται απο τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, να δηλώνουν αυθόρμητα συμμετοχή.
Η προσπάθεια των εθελοντών της Γιαννακούλη θα χρειασθεί όμως, εκτός απο επιβραβεύσεις και εμπράγματη παροχή υλικών για την κατασκευή των κτιρίων της πλατεἴας της Πέρσαινας, που περιλαμβάνουν ένα Νηπιαγωγείο, ένα Αγροτικό Ιατρείο, ένα πολιτιστικό κέντρο, μια βιβλιοθήκη και ένα μικρό μουσείο.
Αξίζει να προσεχτεί ότι εκείνο που συγκίνησε περισσότερο την κυρία Γιαννακούλη, είναι η απώλεια των βιβλίων της μικρής τοπικής βιβλιοθήκης, γεγονός εξαιρετικής σημασίας για την ίδια που στερήθηκε τη χαρά της μόρφωσης, αφού ξεκίνησε να εργάζεται σε οικοδομικές εργασίες απο δεκαπέντε ετών.
Αποφάσισε λοιπόν να οργανώσει την κινηματογράφηση του όλου εγχειρήματος ώστε να προβληθεί ως ντοκιμαντέρ μιας κορυφαίας προσπάθειας εθελοντισμού σε πολλές αίθουσες κινηματογράφου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όσοι θα προσέρχονται στις κινηματογραφικές αίθουσες, αντι να πληρώνουν εισιτήριο, θα παραδίδουν ένα βιβλίο για την σχολική βιβλιοθήκη του χωριού.
Έτσι θα εμπλουτιστεί ξανά η βιβλιοθήκη και η γνώση θα ξαναγίνει προσιτή στα μικρά παιδιά και στους νέους της Πέρσαινας που ξεπερνούν τα 80 άτομα.
Για την εμπράγματη αρωγή τους σε εργασία, οικοδομικά υλικά και βιβλία (οχι χρήματα) οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του χωριού persaina@gmail.com ή μέσω του προσωπικού ταχυδρομείου της κυρίας Γιαννακούλη στο info@elenig.gr για πρόσθετες πληροφορίες.
Μια συγκινητική πράξη εθελοντισμού...
Ο νόμος είναι νόμος, είτε μας αρέσει είτε όχι;
(Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ την 27η Μαρτίου 2009)
Αυτό το πιθανό ερώτημα έχει αποτελέσει το σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ νόμου και ηθικής, ή για άλλους μεταξύ Ποζιτιβιστών και Νατουραλιστών, απο τα χρόνια που η ιστορία μας χάνεται στην αχλή της μυθολογίας...
Στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, η τραγική ηρωίδα, με αρχετυπική σαφήνεια, κραυγάζει εδώ και αιώνες ότι το κατά νόμον δεν είναι αναγκαστικά ηθικό.
Απο την άλλη ο νομικός θετικισμός του Jeremy Βentham, αντιμάχεται τις «νατουραλιστικές» θεωρήσεις της σχέσης Νόμου και Ηθικής, πασχίζοντας να ρυθμίσει ορθολογικά τα της κοινωνίας μέσα από τους μηχανισμούς του κοσμικού κράτους. Γι΄ αυτό επιμένει να συντάσσει και να αναλύει το νόμιμο ερήμην ιστορικών, κοινωνιολογικών και, κυρίως, ηθικών παραμέτρων.
Σε αντίθεση με τον νατουραλιστή ο οποίος μπορεί να προβληματίζεται ανάμεσα στο «νόμο όπως είναι» και «όπως θα έπρεπε να είναι», ο ποζιτιβιστής εστιάζει στον δεδομένο, «κείμενο» (positum) νόμο.
Όσο και αν αυτό φαίνεται κυνικό, ως σύγχρονοι πολίτες καλούμεθα να αναγνωρίσουμε στο νόμο τον τεχνοκρατικό πραγματισμό, το αναγκαίο κονίαμα δηλαδή, της εξελιγμένης φιλελεύθερης δημοκρατίας με την πολυπολιτισμική και πολυεθνοτική της σύσταση.
Καλούμεθα επίσης να δείξουμε «κατανόηση» αν σε μια τέτοια θετικιστική τάξη πραγμάτων οι νόμοι χάνουν σε ηθική προοπτική αυτό που κερδίζουν σε τεχνική ουδετερότητα και ακρίβεια.
Το αν επομένως ο νόμος τυγχάνει της ηθικής μας έγκρισης ή όχι αφήνει αδιάφορη την αλήθεια του νόμου διότι ο νόμος δεν έχει ανάγκη την ηθική προκειμένου να υπάρξει ή να γίνει επαρκώς αντιληπτός: ο νόμος είναι νόμος είτε μας αρέσει είτε όχι.
Υπό αυτό το σκεπτικό θα έλεγε κάποιος οτι η προσπάθεια των περιοίκων ενάντια στην έγκριση λειτουργίας της ψαροταβέρνας των αδελφών Σταύρου, στην διασταύρωση των οδών Δρόσου και Αίγλης, σε περιοχή δηλαδή αμιγούς κατοικίας στη νέα Κηφησιά, είναι «χαμένη απο χέρι...»
Οι ιδιοκτήτες του ακινήτου με την ιδιόμορφη αρχιτεκτονική έχουν κερδίσει δευτεροβαθμίως το δικαίωμα λειτουργίας της ψαροταβέρνας τους χάριν μιας περίεργης αν όχι ύποπτα αλλοπρόσαλλης διάταξης της Νομαρχίας Αττικής το 1994, που επέτρεψε σε περιοχές μόνιμης κατοικίας να λειτουργούν «μικροταβέρνες» περιοριζόμενες στα 80 τραπεζοκαθίσματα αλλά και της θολούρας των επιχειρημάτων, όπως ελέχθη στο δικαστήριο, στα οποία βασίστηκε η απόφαση 84/2004 του Δημοτικού Συμβουλίου.
Την θολούρα των επιχειρημάτων όμως ήλθε να ξεκαθαρίσει ο νέος Δημοτικός Κώδικας.
Ο νέος Κώδικας δίνει στους κατοίκους μιας περιοχής την ευχέρεια να υπεισέλθουν στην «νατουραλιστική» θεώρηση της σχέσης Νόμος -- Ηθική, τους δίνει δηλαδή την ευχέρεια να αναδείξουν, μέσω των εκπροσώπων τους στο Δ.Σ., αιτιάσεις που συνάδουν με τα ποιοτικά στοιχεία της διαφωνίας τους.
Εν προκειμένω, ο νέος Δημοτικός Κώδικας (Ν. 3463/2006, άθρο 80, παράγραφος 2, εδάφιο 3) προσφέρει σαφείς αιτιάσεις που αποσκοπούν στην προστασία της φυσιογνωμίας μιάς πόλης και στην ποιότητα διαβίωσης των κατοίκων της.
Επιπλέον ο νέος Κώδικας αναγνωρίζει τις όποιες Κανονιστικές Αποφάσεις ψηφίζονται απο τα Δημοτικά Συμβούλια με στόχο την εξειδίκευση σε θέματα που αφορούν τον χαρακτήρα και τις ειδικές συνθήκες διαβίωσης των τοπικών κοινωνιών.
Το Δημοτικό Συμβούλιο της περασμένης Τετάρτης επωμίστηκε επομένως το έργο ακύρωσης της παλαιάς (υπ αρ 84/2004) αρνητικής απόφασής του για την λειτουργία της επιχείρησης Καστελλόριζο, ενάντια στην οποία έκρινε το Εφετείο λόγω ασάφειας των υποστηριζομένων.
Επανεξέτασε επίσης την νέα (απο 4/2/2008) αίτηση της εταιρείας υπό το πρίσμα των αιτιάσεων που επιτρέπει ο νέος Δημοτικός κώδικας και οι τρέχουσες Τοπικές Κανονιστικές Αποφάσεις όπως η από 2/2002 για την λειτουργία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα άθρα 4 & 5 της αναφερόμενης Κανονιστικής Απόφασης, τo Δ.Σ. μπορεί να αποφασίσει την προέγκριση ή την άρνηση της αιτούμενης χρήσης, την εκτέλεση της οποίας υπογράφει τελικά ο εκάστοτε Δήμαρχος
Η προέγκριση δίνεται στο αιτούμενο κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος εφ’οσον κριθεί ότι:
1. δεν αυξάνει την όχληση στην περιοχή εγκατάστασής του λόγω αυξημένης κυκλοφορίας, θορύβου και οσμών
2. δεν διαμορφώνει συνθήκες αντίθετες με την άποψη (κοινό αίσθημα) των περιοίκων.
3. δεν αλλοιώνει τις επικρατούσες συνθήκες της αγοράς λόγω π.χ. κορεσμού.
Το Δημοτικό Συμβούλιο της περασμένης Τετάρτης έκρινε οτι δεν συντρέχουν οι απαιτούμενοι λόγοι προέγκρισης ούτε για τη νέα αίτηση λειτουργίας της ψαροταβέρνας Καστελλόριζο.
Αποδείχτηκε έτσι οτι η νατουραλιστική θεώρηση διαμορφώνει συνθήκες συνειδητά ανθρωπινότερες αντικαθιστώντας το θετικιστικό δόγμα του «νόμου όπως είναι» με το «όπως θα έπρεπε να είναι».
Αυτή η ανάσα είναι απόλυτα αναγκαία για τις τοπικές κοινωνίες, ιδιαίτερα όταν η διαμάχη έχει και πολιτικά χαρακτηριστικά ή αποφασίζεται απο πολιτικά πρόσωπα.
Πρόκειται τότε για μία παρεμβατικότητα που δεν μπορεί να είναι ίδια για τον ιδιώτη και τον / την πολιτικό και τούτο διότι η άσκηση πολιτικής ηθικής, δεν μπορεί να συμπυκνωθεί στην σχέση νόμιμου -- ηθικού.
Η αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων δεν μπορούν να κρίνονται παράνομες όταν λειτουργούν υπερ του κοινωνικού καλού και συμβαδίζουν με το περί δικαίου αίσθημα των τοπικών κοινωνιών.
Πολυ δε περισσότερο δεν είναι δυνατόν να εκδικάζονται και να χάνονται υποθέσεις με το επιχείρημα της ασάφειας (θολότητας ) των επιχειρημάτων όταν αυτά υποστηρίζονται απο τις διευρυμένες διατάξεις του Δημοτικού Κώδικα. Εαν πρόκειται περί ερμηνείας νόμων και διατάξεων, τότε το ερώτημα της πολιτικής (κομματικής) παρεμβολής πλανάται βασανιστικά όσο και άδηλα στην σκέψη του καθενός.
Το ευτύχημα είναι οτι η απόρριψη της προέγκρισης αν και με ισχνή πλειοψηφία 12 έναντι 11 υπερ, δεν βασίστηκε σε κομματικά κριτήρια. Διαφάνηκε όμως απο τους υποστηρικτές της προέγκρισης μια κακώς εννοούμενη ανοχή στην τήρηση των κανόνων και των διατάξεων που ορίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων του τόπου μας.
Το ατύχημα είναι οτι η ανοχή έδωσε ενδείξεις πιέσεων και χρηματισμών προς πάσα κατεύθυνση απο την επιχειρηματική πλευρά που με θρασύτητα υποστήριξε, όπως αποκάλυψε ο εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης κύριος Μπόζος, το «λεφτά έχουμε άδεια θα πάρουμε» και το ακόμα αποκρουστικότερο και περιφρονητικό «εμείς θα λειτουργήσουμε οτι και αν αποφασίσετε, αφού με τα λεφτά μας θα πάρουμε την άδεια»
Ας ελπίσουμε ότι η υπόθεση Καστελλοριζο θα λειτουργήσει ως καταλύτης στα πράγματα της τοπικής κοινωνίας μας διότι εκτός του οτι θα συμβιβάσει το Νόμιμο με το Ηθικό θα επιτρέψει στο Ηθικό να είναι εκείνο που θα διέπει το Νόμιμο...
Ενάντια στην υποκρισία...
(Επιστολή που ακολουθεί στάλθηκε στο ΠΑΣΟΚ και σε μια σειρά δημοσιογράφων και απλών πολιτών την 29η Μαρτίου 2009)
Κύριοι του ΠΑΣΟΚ,
Βλέποντας την αδιαφορία σας για την υπόθεση Θ. Τενέζου, ακούγοντας την φορτικά επαναληπτική και μονότονη εκλογολογία σας, παρακολουθώντας την ανεπαρκή λογική και το υποτονικό ύφος των εκπροσώπων σας όπως του κυρίου Παπακωνσταντίνου και τις προκλητικές, λόγω περιδρομοφαγίας, μπάκες των κυρίων Πάγκαλου και Βενιζέλου, αναρωτιέμαι σε ποια χώρα ζω.
Αν θεωρείτε την περιδρομοφαγία των αναφερθέντων ως προσωπικό και ασήμαντο γεγονός κάνετε λάθος. Εκφράζει την νοοτροπία τους και την λογική ενός απροκάλυπτου εγωκεντρισμού... Ενα άτομο που είναι ανεξέλεγκτο στο φαγητό είναι ανεξέλεγκτο σε όλες τις εκδηλώσεις της προσωπικής του ζωής... Οταν τρως απο βουλιμία τους έχεις όλους χεσμένους χάριν της προσωπικής σου ανάγκης... Με θολωμένο το μάτι απο την βουλιμική πείνα δεν μπορείς να μιλάς για τον φτωχό, τον καταφρονεμένο και τον άνεργο...
Αλλα ας έλθω σε μια καίρια υπόθεση που όλοι κάνουν πως δεν βλέπουν. Όσο και αν τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως παρουσιάζονται είναι αρκετά κοντά στην πραγματικότητα ώστε να απαιτείται να ενσκήψετε στο θέμα του Θ. Τενέζου διότι εμμέσως αφορά τις υποθέσεις πάρα πολλών μικρών έναντι των μεγάλων επιχειρηματιών. Επομένως η υπόθεση Θ. Τενέζου έχει δραματική σημασία και θα έχει και δραματικές επιπτώσεις...
Περιέργως, όπως και στην υπόθεση Κούνεβα, ποιείτε την νήσσαν και όπως και στην υπόθεση Κούνεβα περιμένετε να ασχοληθούν όλοι οι άλλοι πριν ασχοληθείτε τελευταίοι και εσείς... Με πικρία σας παρατηρώ διότι ξέρω οτι αν συμβεί το μοιραίο θα το αναδείξετε σε μέγιστο γεγονός... Μοιάζετε δυστυχώς με τα γεράκια που βλέπουν το ετοιμοθάνατο ζώο και περιμένουν να αφήσει την τελευταία του πνοή για να ικανοποιήσουν την ζωική τους ανάγκη, την ανάγκη της επιβίωσης...
Όμως κύριοι, η πολιτική δεν είναι ούτε αποτελεί ανάγκη επιβίωσης. Αντιλαμβάνομαι οτι έτσι το βλέπετε ως ΠΑΣΟΚ αφού θεωρείτε ότι η παράταξη αυτή πρέπει να υπάρχει και να διαιωνίζεται... Για σας όμως, τα μέλη, υπάρχουν και άλλες δουλειές...
Σας θυμίζω οτι νέα παιδιά, εργάτες όλοι τους απο τις λαϊκές συνοικίες του Αττικολεκανοπεδίου, αυτή τη στιγμή κατεβαίνουν στην Ηλεία και κτίζουν τα σπίτια των καταφρονεμένων ενώ τα χρήματα που μαζεύτηκαν λιμνάζουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς συνεισφέροντας στα ελλείμματα της κυβέρνησης ως ανταποδοτική εγγύηση ρευστότητας...
Το κόμμα σας, η κινηματική αρχικά παράταξή σας, δεν έκανε τίποτα άλλο απο το να κραυγάζει υποκριτικά αν και σπάνια απο το βήμα της Βουλής.
Επιθεώρηση των καμένων έκανε ο κύριος Παπανδρέου στις πυρόπληκτες περιοχές λες και ήθελε να ικανοποιήσει την περιέργειά του... Έστω, την ικανοποίησε, αλλά μετά... μετά τι έκανε;
Σας είχα στείλει τότε επιστολή (απευθυνόμενη στον ίδιο τον κύριο Παπανδρέου) με την προτροπή να κατεβείτε ως παράταξη πριν τις προηγούμενες εκλογές εκεί, συνοδευόμενοι από ομάδες εργασίας και εθελοντές και να κτίσετε μερικά σπίτια...
Την ίδια επιστολή έστειλα στο ΚΚΕ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν απάντησε... Κανενός δεν ίδρωσε το αυτί... Και αυτοί έκαναν περιοδείες στα καμμένα για να καλύψουν την δική τους περιέργεια λέγοντας οτι θα πρἐπει να υπάρξει βοήθεια απο τους άλλους, δηλαδή, την κυβέρνηση της ΝΔ.
Όλοι, μέσα στην παχυδερμική αυταρέσκεια σας, θεωρήσατε αναξιοπρεπές το να απαντήσετε σε μια προτρεπτική και συνάμα κριτική επιστολή ενός απλού Ελληνα πολίτη.
Σήμερα, μια ομάδα νέων παιδιών χωρίς πολιτικούς χρωματισμούς και συμφέροντα, αηδιασμένη απο την υποκρισία και την αήθεια των πολιτικών, πήρε την υπόθεση στα χέρια της... Μία νεαρή και γενναία γυναίκα, έριξε την ιδέα και μάζεψε σιγά--σιγά αρκετές δεκάδες απλούς εργάτες με διαφορετικές ειδικότητες, ώστε να κάνουν όλοι μαζί αυτό που η πολιτεία, η κυβέρνηση και η αφάνταστα υποκριτική αντιπολίτευση δεν έκαναν...
Δεν χρειάζεται να κυβερνάς αυτόν τον τόπο για να είσαι αξιοπρεπής.
Δεν χρειάζεται να κυβερνάς αυτόν τον τόπο για να βοηθάς τους αναξιοπαθούντες και τους ανήμπορους...
Δεν χρειάζεται να ξαναγίνετε κυβέρνηση, κύριοι του ΠΑΣΟΚ, για να γίνετε όσο αναξιοπρεπής είναι η σημερινή κυβέρνηση.
Δεν χρειάζεται να γίνετε κυβέρνηση για να καταλάβετε οτι δεν είναι δυνατόν τα μόνα σπίτια που κτίζονται στις πυρόπληκτες περιοχές να κτίζονται απο εθελοντές και χορηγούς.
Δεν χρειάζεται να γίνετε κυβέρνηση για να σηκώσετε τα μανίκια και να δουλέψετε σε μικρές ομάδες εθελοντικής εργασίας σε επίκαιρους τομείς της δημόσιας διοίκησης που δεν αξιώθηκε ακόμα να επανδρώσει η κυβέρνηση ή δεν τις προτιμούν οι χαχόλοι γραφειοκράτες που ζουν ακόμα με την λογική ενός κόσμου που έφυγε ανεπιστρεπτί...
Δεν χρειάζεται να γίνετε κυβέρνηση για να γίνετε άνθρωποι και Ελληνες... Μπορείτε να γίνετε εθελοντές απο τώρα... Ναι εθελοντικά να συνδράμετε τις ομάδες εργασίας της θαυμάσιας αυτής Ελληνίδας που κατέβηκε στην Ηλεία για να προσφέρει εθελοντικά την εργασία της και να πείσει τους χορηγούς να παραχωρήσουν τα υλικά.
Σε μια εποχή που θα θεριεύει η φτώχεια και ανημποριά, χρειάζεται όλοι μας να μοιραζόμαστε ακόμα και το φτωχικό μας εισόδημα με εκείνους που το στερούνται εντελώς.
Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης δεν μπορείτε να διυλίζετε τον κώνωπα και να καταπίνετε την κάμηλο...
Δεν μπορείτε μέσω των γραφειοκρατών της υπαίθρου, να ζητάτε άδειες για σπίτια που ποτέ δεν είχαν διότι ποιό χωριάτικο σπίτι μετά τον εμφύλιο κτιζόταν με άδεια οικοδομής στα χωριά της χώρας μας;
Αν κύριοι του ΠΑΣΟΚ, πάτε να κερδίσετε έτσι τις εκλογές, με αυτή την νοοτροπία και αυτή την πολιτική θεώρηση, θα έχετε πέσει ως κυβέρνηση σε έξη μήνες και οχι σε έξη χρόνια όπως η ΝΔ.
Ο λαός δεν μασάει πλέον πολιτικαντισμό... Δεν θέλει ύβρεις στη βουλή, δεν θέλει εντυπωσιασμούς... Θέλει πράξεις...
Κάντε τες και ισως κατέφερετε να βγάλετε με αξιοπρέπεια την πρώτη τετραετία...
Σας το εύχομαι.
Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος
Οικονομολόγος – Επιχειρησιακός ερευνητής
(+30) 6932 288185
--------------------------------------------
Διαβάστε και το κείμενο της επιστολής του Θ. Τενέζου: -
Προς Πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή
Αριθμ. Πρωτ. Κ2549/20-3-2009
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Ονομάζομαι Θεόδωρος Τενέζος.
Το επάγγελμα μου είναι μικρομεσαίος επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον χώρο του χάλυβα και συγκεκριμένα στην εμπορία, μεταποίηση και τοποθέτηση σιδήρου μπετόν για οικοδομές Αυτοδημιούργητος! Στον χώρο του χάλυβα από το 1989,εργαζομενος αρχικά σε μικρές οικοδομές και αργότερα σε μεγάλα τεχνικά έργα ανά την Ελλάδα, συνεργαζόμενος με πολλές τεχνικές εταιρίες.
Το 2004 εξαγόρασα μια εταιρία εμπορίας σιδήρου (στον Ρέντη, στην βιομηχανική ζώνη του Ελαιώνα)που εμπορεύονταν αποκλείστηκα σίδηρο της χαλυβουργίας SIDENOR, με κύκλο εργασίας 250 τόνους τον μήνα. Μέσα σε 18 μήνες με πολύ κόπο και δουλειά ο κύκλος εργασίας έφτασε τους 1100 τόνους , δηλαδή ανάπτυξη 11% μηνιαίως. Η επιχείρηση απασχολούσε 220-250 άτομα προσωπικό.
Το 2006 αισθανόμενος περιορισμό στην άνοδο της επιχείρησης μου από τις χαλυβουργίες και τους χονδρεμπόρους τους ,αποφάσισα να φέρω σίδερο από το το εξωτερικό (από χώρες της Ε.Ε.).Για αυτή μου την κίνηση ,που ήταν ενάντια στα συμφέροντα των χονδρεμπόρων και των χαλυβουργιών( διότι η τιμή του εισαγόμενου έπεφτε 80- 100 ευρώ /τόνο , πιο φθηνό ),το καρτέλ του χάλυβα με προειδοποίησε μέσω επωνύμου μεγάλου χονδρεμπόρου να μην προβώ στην εισαγωγή.
Δεν συμμορφώθηκα στην εντολή τους και σε 2 μήνες με συλλογικό εμπάργκο μου κλείσανε την επιχείρηση, καταστρέφοντας εμένα, τον συνεταίρο μου και τους εργαζομένους μας. Προσέφυγα στο νομοθετημένο όργανο του κράτους την Επιτροπή Ανταγωνισμού με καταγγελία από το 2006,για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης ,οικονομικής εξάρτησης και οριζόντιων συμπράξεων, δηλαδή καρτέλ.
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αντί να προφυλάξει τον καταγγέλλοντα, ως όφειλε, με σωρεία από παρανομίες και παραλείψεις πρόσφερε απλοχέρη και πλήρη κάλυψη στους καταγγελμένους ,δηλαδή τις 3 χαλυβουργίες και τους χονδρεμπόρους τους , παρά την επιβεβαίωση της καταγγελίας μας από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) τον Ιούνιο του 2008.
Απελπισμένος κατέφυγα στους αρμοδίους υπουργούς κ. Φώλια και κ. Χατζηδάκη καθώς και στον υφυπουργό κ. Βλάχο, ζητώντας τα αυτονόητα, δηλαδή να λειτουργήσει η Ε.Α. σύμφωνα με τους νόμους του Ελληνικού κράτους και της Ε.Ε.
Η απάντηση που έλαβα ήταν σιωπηρά αρνητική και ο κύριος Βλάχος μου δήλωσε ?Εγώ αυτόν τον ογκόλιθο που λέγεται ΣΙΔΕΝΟΡ δεν μπορώ να τον μετακινήσω?!! Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω δυστυχώς ότι τα μεγάλα συμφέροντα εξουσιάζουν τις δομές και τους μηχανισμούς δικαιοσύνης του Ελληνικού κράτους ,καθώς και ότι έχουν επιβληθεί πλήρως στον πολιτικό κόσμο διαβρώνοντας τους θεσμούς και την έννοια της Δημοκρατίας.
Η αγανάκτηση και η απελπισία ως άνθρωπο και Έλληνα πολίτη με οδήγησε στην έσχατη μορφή διαμαρτυρίας μέχρι τέλους ,την Πολιτική Απεργία Πείνας. Για 36η ημέρα βρίσκομαι έξω από τα γραφεία της Ε.Α.,Πατησιων 70 και Κοτσικα, καταγγέλλοντας την δομή του πολιτικό-οικονομικού συστήματος που μας έχει οδηγήσει ως πολίτες και ως χώρα στην απόγνωση, την φτώχια και τελικά την καταστροφή!
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Νιώθοντας στο πετσί μου για 36 ημέρες την απάθεια και την αδιαφορία, ακόμα και σε ανθρωπιστικό επίπεδο, για την ζωή μου από τον πολιτικό κόσμο, σας ζητώ: Αν πραγματικά είστε γνήσιος πολιτικός άνδρας και αγαπάτε τον Ελληνικό λαό, καλέστε σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο και -ζητήστε συγνώμη από τους Έλληνες πολίτες για την εξαθλίωση που έφτασε το Ελληνικό κράτος. -αποτινάξετε τον ζυγό των μεγάλων συμφερόντων που σας κρατά δέσμιους -και καλέστε ελεύθεροι πλέον τον Ελληνικό λαό να στηρίξει ένα καινούργιο ξεκίνημα, με την συμμετοχή αντιπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών, του πολιτικού κόσμου στο κοινοβούλιο , σε Πανεθνική συνδιάσκεψη με σκοπό να χτίσουμε όλοι μαζί ένα κράτος δικαίου και Ισονομίας χωρίς ταξικές και οικονομικές διαφορές.
Για να αντιμετωπίσουμε την επερχόμενη, οικονομική και πολιτική, κρίση από κοινού.
Για το καλύτερο ΑΥΡΙΟ όλων μας!
Με πραγματική Αγάπη,
Αθήνα 20-3-2009
Ο απεργός πείνας για 36η ημέρα
Θεόδωρος Τενέζος
