Μια συγκινητική πράξη εθελοντισμού...

(Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ την 3η Απριλίου 2009)

Την 18η Μαρτίου του 2009, στην Αθήνα, με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μία νέα γυναίκα, η Ελένη Γιαννακούλη, ανακηρύχτηκε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως σε θέματα καινοτομίας και δημιουργικότητας, λόγω της εθελοντικής πρωτοβουλίας της να ξαναχτίσει την πλατεία, την καρδιά δηλαδή, του πυρόπληκτου χωριού Νέα Πέρσαινα, Ηλείας.

Η Νέα Πέρσαινα (http://www.persaina.gr/), είναι ένα ορεινό χωριό του Δήμου Φολόης στον Νομό Ηλείας, με 527 κατοίκους, στο οποίο εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι της Παλαιάς Πέρσαινας μετά την επικινδυνότητα τους εδάφους που προκάλεσε ο σεισμός το 1965.

Οι Περσεναίοι αποτελούν παράδειγμα κατοίκων ολοκληρωμένης αγροτικής μικροοικονομίας σε βαθμό που, πριν μετακομίσουν λόγω του σεισμού στο νέο χωριό, διέθεταν 2 υποδηματοποιεία, 3 σιδηρουργεία, 1 ασβεστοκάμινο, 1 κεραμιδοκάμινο, 1 ελαιοτριβείο, 1 σιτοκαθαριστήριο και 2 νερόμυλους που ολοκλήρωναν τις υποστηρικτικές δραστηριότητες για τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας συμπεριλαμβανομένων και πολλών γειτονικών χωριών.

Εκείνο όμως που κάνει τους Περσεναίους να ξεχωρίζουν είναι το οτι είχαν εφεύρει τις λεγόμενες «δανεικαριές» και «σεμπριές». Αντάλλασσαν δηλαδή μεταξύ τους προσωπική εργασία, πηγαίνοντας τη μια μέρα στον έναν και την άλλη στον άλλο, είτε να θερίσουν, είτε να σπείρουν και να τρυγήσουν.

Το πνεύμα αυτο συνεργασίας των Περσεναίων έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στην επιλογή τους χωριού τους για την εφαρμογή της ιδέας της Ελένης Γιαννακούλη.

Η γυναίκα οικοδόμος, όπως είναι γνωστή η κυρία Γιαννακούλη, με δική της πλέον κατασκευαστική εταιρεία στην Αττική, απηύδησε να βλέπει τη συστηματική αδιαφορία των πολιτικών που 18 μήνες μετά τις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, ελάχιστα έχουν κάνει για την επανόρθωση των καμένων αλλα και όσων καταστράφηκαν απο τις πλημμύρες ή τον ποιο πρόσφατο σεισμό.

Είναι να εξοργίζεται κανείς απο την ανεύθυνη πολιτικαντολογία των πολιτικών λέει ή ίδια, που είτε κυβερνούν είτε αντιπολιτεύονται, ισχυριζόμενοι οτι θα κάνουν ότι δεν έκαναν τα χρόνια που αυτοί κυβερνούσαν, υποτιμούν προκλητικά την νοημοσύνη των εργοδοτών τους που δεν είναι άλλοι απο εμάς, τους ψηφοφόρους τους.

Πράγματι, ακόμα και ο κυβερνητικός βουλευτής Κυριάκος Μητσοτάκης, με την εγκυρότητα του προέδρου της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος, του Κοινοβουλίου, αποδέχεται ότι «...θεωρείται απογοητευτικό να θυσιάζουμε σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και χρόνιες αδυναμίες των δημόσιων υπηρεσιών όλη αυτή την δυναμική της κοινωνίας των πολιτών που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2007...»

Η κατάσταση όμως συνεχίζει να είναι απογοητευτική εφ’όσον μέχρι το καλοκαίρι του 2008, 180 εκατομμύρια του Ταμείου Αρωγής Πυρόπληκτων (ΤΑΠ) παρέμεναν αδιάθετα, τοποθετημένα σε εγχώρια ομόλογα για υψηλότερη απόδοση... ενώ ποιο πρόσφατα τα τρια τέταρτα των χρημάτων του ταμείου εξακολουθούν να είναι αδιάθετα.

Επιπλέον, άλλα 80 περίπου εκατομμύρια απο την κοινοτική συμμετοχή για την αντιμετώπιση μεγάλων καταστροφών, παραμένουν αδιάθετα, περιμένοντας την συνεισφορά του δημοσίου ώστε να εκταμιευτούν στο σύνολο τους για τα έργα υποδομών που θα χρηματοδοτήσουν.
«Η αναλγησία, η υποκρισία και η αντιφατικότητα χαρακτηρίζει όλα τα μέλη της κυβέρνησης, δηλώνει, στο IONION FM, o πρόεδρος πυρόπληκτων της Αγίας Άννας Ηλείας, που επιβεβαιώνει οτι οι κάτοικοι δεν έχουν την δυνατότητα να καταθέσουν τα χαρτιά τους για να πάρουν την χρηματοδότηση του ΤΑΠ διοτι αυτή καλύπτει μόνο το 50% και με κατεστραμμένους τους οικονομικούς τους πόρους αδυνατούν να εξυπηρετήσουν το κόστος του δανείου για το άλλο 50%

Για να φανεί ο εμπαιγμός της γραφειοκρατίας και η κυβερνητική αναλγησία, αρκεί να επισημανθεί οτι με τα 150 εναπομείναντα εκατομμύρια θα μπορούσαν να κατασκευαστούν 1.000 τουλάχιστον αξιοπρεπή οικήματα εξ αρχής δηλαδή, όσα περίπου (1.100 οικήματα) έχουν επιβεβαιωθεί ως πυρόπληκτα με σοβαρή ή ολική καταστροφή.

Και δεν είναι μόνο ο περιορισμός της ποσόστωσης που καθορίζει το ΤΑΠ αλλά και ο περιορισμός του κόστους της θεωρούμενης επαρκούς δαπάνης ανα τετραγωνικό που την καθορίζει ετσιθελικά στα 750 αντι των 1100 ευρώ ανα μ2 ολοκληρωμένης κατασκευής, αυξάνοντας περαιτέρω το ποσοστό του απαιτούμενου δανεισμού σε μια περίοδο που καμία τράπεζα δεν παρέχει στεγαστικά δάνεια χωρίς σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.

Γίνεται επομένως φανερή η κυβερνητική πονηρία που μέσω της τοπικής γραφειοκρατίας επιδιώκει με προμελετημένα τεχνάσματα να εξαναγκάσει τους κατοίκους να μη καταφύγουν στην χρηματοδότηση μέσω του ΤΑΠ, αφού τα χρήματα αυτά κλείνουν τρύπες στον ελλειμματικό προϋπολογισμό του δημοσίου...

Με ξένα κόλλυβα καλύπτει επομένως η κυβέρνηση τα ελλείμματα των τρωκτικών του χαχόλου κράτους. Αν αυτο δεν είναι προκλητικό τότε ισως χρειαστεί να επανακαθορίσουμε την ερμηνεία της λέξης προκλητικό.

Εκείνο όμως που θα πρέπει να μείνει απο την παραπάνω προσπάθεια είναι, όπως τονίζει η Ελένη Γιαννακούλη, οτι δεν βοηθάμε απλά για να φτιάξουμε μια πλατεία ενός χωριού αλλά οτι περιμένουμε αυτή η ενέργεια να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση, ενεργοποιώντας και άλλους Ελληνες και άλλους Ομογενείς (Παρεπιμπτόντως η κυρία Γιαννακούλη επισκέφθηκε την Ομογένεια του Καναδά το περασμένο καλοκαίρι και εξασφάλισε την οικονομική και ηθική τους συμπαράσταση) στο να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να μη περιμένουν τα πάντα απο την χαχόλα γραφειοκρατία του δημοσίου.

Η πρόσκληση της οραματίστριας Γιαννακούλη, για το πως θα πρέπει να είναι και να λειτουργεί η κοινωνία μας, φέρνει ήδη καρπούς διοτι συγκινεί ανθρώπους που δεν κατάφερε να συγκινήσει η αξιοσύνη, η τυπικότητα και ο συντηρητισμός του κυρίου Μολυβιάτη, στον οποίο ανατέθηκε η διαφύλαξη των χρημάτων του ΤΑΠ.

Ο απλός κόσμος θέλει απλά πράγματα για να συγκινηθεί και πάνω απο όλα θέλει παράδειγμα. Άλλο το να λες και άλλο το να προστρέχεις σε αυτή την προσπάθεια, όπως έκαναν πολλοί απλοί εργάτες ποικίλης καταγωγής και ειδικοτήτων.

Είναι εξαιρετικά συγκινητικό να βλέπει κανείς εθελοντές, οχι απο υψηλά κοινωνικά στρώματα αλλά απο τους φτωχούς, ακόμα και άνεργους οικοδόμους, σε μια οικονομία που ταλανίζεται απο τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, να δηλώνουν αυθόρμητα συμμετοχή.

Η προσπάθεια των εθελοντών της Γιαννακούλη θα χρειασθεί όμως, εκτός απο επιβραβεύσεις και εμπράγματη παροχή υλικών για την κατασκευή των κτιρίων της πλατεἴας της Πέρσαινας, που περιλαμβάνουν ένα Νηπιαγωγείο, ένα Αγροτικό Ιατρείο, ένα πολιτιστικό κέντρο, μια βιβλιοθήκη και ένα μικρό μουσείο.

Αξίζει να προσεχτεί ότι εκείνο που συγκίνησε περισσότερο την κυρία Γιαννακούλη, είναι η απώλεια των βιβλίων της μικρής τοπικής βιβλιοθήκης, γεγονός εξαιρετικής σημασίας για την ίδια που στερήθηκε τη χαρά της μόρφωσης, αφού ξεκίνησε να εργάζεται σε οικοδομικές εργασίες απο δεκαπέντε ετών.

Αποφάσισε λοιπόν να οργανώσει την κινηματογράφηση του όλου εγχειρήματος ώστε να προβληθεί ως ντοκιμαντέρ μιας κορυφαίας προσπάθειας εθελοντισμού σε πολλές αίθουσες κινηματογράφου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όσοι θα προσέρχονται στις κινηματογραφικές αίθουσες, αντι να πληρώνουν εισιτήριο, θα παραδίδουν ένα βιβλίο για την σχολική βιβλιοθήκη του χωριού.

Έτσι θα εμπλουτιστεί ξανά η βιβλιοθήκη και η γνώση θα ξαναγίνει προσιτή στα μικρά παιδιά και στους νέους της Πέρσαινας που ξεπερνούν τα 80 άτομα.

Για την εμπράγματη αρωγή τους σε εργασία, οικοδομικά υλικά και βιβλία (οχι χρήματα) οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του χωριού persaina@gmail.com ή μέσω του προσωπικού ταχυδρομείου της κυρίας Γιαννακούλη στο info@elenig.gr για πρόσθετες πληροφορίες.