Τα παράδοξα και τα υποκριτικά...

(Το ακόλουθο άθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κηφισιά την 4η Δεκεμβρίου 2009)

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα πρόσεξαν τους πτυχαίους τίτλους των εφημερίδων με το ακόλουθο μήνυμα: “Έδωσαν άγονες στον δημαγωγό Βγενόπουλο”

Ναι έδωσαν άγονες αλλά στον δημαγωγό, θα αναρωτηθείτε; Με ποια κριτήρια τον αποκαλούν δημαγωγό;

Δείτε λοιπόν την συνέχεια διότι έτσι μόνο θα αντιληφτείτε τις λεπτομέρειες αυτής της παράξενης ιστορίας που είναι ενδεικτική της νοσηρότητας που επικρατεί στην κοινωνία μας και στους εκλεκτούς της που η ίδια ανέδειξε στα ύπατα αξιώματα της πολιτικής.

Η εταιρεία Marfin Investment Group (MIG) που διοικεί ο κύριος Βγενόπουλος, ζήτησε από την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να τον συμπεριλάβει στην διεκδίκηση των άγονων γραμμών (πρόκειται για εκείνες τις αεροπορικές γραμμές εσωτερικού που δεν εξασφαλίζουν ικανοποιητική πληρότητα λόγω του μικρού αριθμού των μετακινουμένων και επομένως είναι μη βιώσιμες εμπορικά. Για τις γραμμές αυτές το κράτος μοιράζει ετησίως σημαντικά ποσά ώστε οι πτήσεις να γίνονται ακόμα και με εμπορική ζημιά και ο επιχειρηματίας να κλείνει τις ζημιές του με την προσφερόμενη επιδότηση. Ισχύει το ίδιο και για την ακτοπλοΐα)

Η κυβέρνηση τον αγνόησε και έδωσε τις άγονες γραμμές σε ανταγωνιστές του. Αυτό από μόνο του δεν θα έμοιαζε με σπουδαίο σκάνδαλο και δεν θα αποτελούσε ιδιαίτερα προκλητική τακτική αν ο κύριος Βγενόπουλος δεν είχε φροντίσει στην διεκδίκησή του να τονίσει ότι δεν θέλει την κρατική επιχορήγηση. Με άλλα λόγια ο Mr. MIG πετούσε το γάντι στην πολιτική εξουσία λέγοντας ότι εγώ είμαι ικανός να κάνω τις άγονες γραμμές, γόνιμες χωρίς επιδότηση ενώ εσείς, οι διαχειριστές του κράτους, δηλαδή ο Έλληνας φορολογούμενος δεν θα με πληρώσετε.

Και όμως η άρνηση ήλθε πριν δεύτερη και ωριμότερη σκέψη και μάλιστα με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο αφού ζητούσε -- άκουσον, άκουσον -- βελτίωση της μη επιχορηγούμενης προσφοράς... Δηλαδή ζητούσε αρνητική επιχορήγηση από τον λειτουργό των άγονων και ζημιογόνων γραμμών...

Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τέτοια γκάφα ολκής από την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και δεν περίμενα τέτοια ανωριμότητα από τον κύριο Ρέππα που είχε την ευθύνη της υπόθεσης στο νέο συγκεντρωτικό υπουργείο ανάπτυξης και μεταφορών.

Τώρα αν θα μάθετε και το ποια θα ήταν συνολικά η επιχορήγηση θα αισθανθείτε ναυτία όπως αισθάνθηκα και εγώ...

Πρόκειται για 2.2 δισεκατομμύρια ευρώ. Ναι για δισεκατομμύρια χρήματα του Ελληνικού δημοσίου πρόκειται και δεν είναι τυπογραφικό λάθος...

Ο Βγενόπουλος βλέποντας την προκλητική αχαριστία κατέφυγε στην δικαιοσύνη για να ακούσει από τους κυρίους Ρέππα και Σηφουνάκη ότι είναι εκβιαστής και θα έπρεπε να ζητήσει συγνώμη!!!

Ε λοιπόν υπάρχουν ευτυχώς και μερικοί επιχειρηματίες σε αυτόν τον τόπο που δεν χαμπαρίζουν στις ανοησίες του κρατισμού.

Ο δικηγόρος Βγενόπουλος επέμεινε στην κατάθεσή του στον αντιεισαγγελέα για το άδικο της αντιμετώπισης από το νέο υπουργείο και τότε, ω! του θαύματος..., η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) αποφάσισε να δώσει χωρίς χρονοτριβή ή άλλες ερωτήσεις 9 άγονες γραμμές στην Olympic Air.

Μια κάποια απάντηση στο ανεξήγητο έδωσε ο πασίγνωστος πλέον για τους αγώνες του ενάντια στη διαφθορά, επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης κός Ρακιτζής, που χαρακτήρισε το πόρισμα που επικαλέσθηκαν οι κύριοι υπουργός και υφυπουργός ως μη πόρισμα αλλά απλή δήλωση επιπέδου προσωπικής επιστολής...

Έτσι λοιπόν, με μια επιστολή “του αέρος”, ο νέος υπουργός προσπάθησε να υποβιβάσει την αξία της προσφοράς του Mr. MIG και να κατασπαταλήσει τεράστια ποσά που προσποιούμαστε ότι μαζεύουμε αγωνιωδώς από άλλους τομείς δραστηριότητας.

Μήπως τελικά όλη αυτή η σπουδή των ξένων να εγκατασταθούν στο Σύνταγμα και να ελέγξουν την πορεία των δημοσιοοικονομικών μας είναι απόρροια ακριβώς αυτής της έλλειψης σοβαρότητας ή ακόμα και της διαβλεπόμενης διάθεσής μας να συνεχίσουμε την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος;

Λεω μήπως διότι καμία άλλη απάντηση δεν μπορώ να δώσω σκεπτόμενος με τη λογική του μέσου ανθρώπου αλλά αν βρεθεί κάποιος με λαμπρό μυαλό, ας υποδείξει το λάθος μου που με ταπεινότητα θα αποδεχτώ ζητώντας δημόσια συγνώμη για την παραπλάνηση στην οποία οδήγησα εσάς τους αναγνώστες.

Η ειρωνεία είναι ότι η ΥΠΑ, μετά από την δική της προφανώς έρευνα που κατέδειξε ότι επρόκειτο για κυβερνητικό σκάνδαλο με το καλημέρα και μάλιστα τεραστίων διαστάσεων, έδωσε την συγκατάθεσή της με ακραία βιασύνη πριν φτάσει ως όφειλε το ολοκληρωμένο πόρισμα από την δικαιοσύνη που θα έδειχνε την προφανή κατάσταση αν και δεν πρέπει να προδικάζουμε εμείς το δίκιο του Mr. MIG παρά τα τεράστια ποσά που θα έσωζε με την πρότασή του το ελληνικό δημόσιο...

Αν βέβαια νομίζετε ότι αυτά είναι το μόνο τραγελαφικό λάθος των πρώτων πενήντα ημερών της νέας κυβέρνησης κάνετε λάθος.

Ιδού ένα ακόμα, επίσης τεραστίων διατάσεων.

Η νέα υπουργός κυρία Λούκα Κατσέλη αποφάσισε να καταργήσει τον ισχύοντα αναπτυξιακό νόμο πιθανόν διότι τα χρήματα με τα οποία επιχορηγούνταν οι επιχειρήσεις βάσει αυτού δεν είναι κοινοτικά η τουλάχιστον δεν είναι εμφανώς κοινοτικά όπως συμβαίνει με τα άλλα προγράμματα π.χ. του ΕΣΠΑ αλλά προέρχονται από τον κρατικό κορβανά.

Σου λέει λοιπόν η κυρία Κατσέλη, εδώ χρήματα δεν έχουμε, χρήματα θα μοιράζουμε;

Λογικό ίσως αλλά ταυτόχρονα και εξωφρενικά επιπόλαιο διότι σε καμία χώρα και προφανώς και στην Ελλάδα δεν βελτιώνεις μια κατάσταση με την εξοικονόμηση πόρων και μόνο... Αν π.χ. μια επιχείρηση που δεν παει καλά αρχίσει να κόβει δαπάνες χωρίς άλλες ενέργειες θα αυτοκτονήσει σε ελάχιστο χρόνο λόγω αδυναμίας συνέχισης της όποιας παραγωγικής δραστηριότητας ελλείψει και του ελάχιστου εισοδήματος που αν μη τι άλλο θα καθυστερούσε τον επερχόμενο θάνατο.

Η απόφαση της νέας κυβέρνησης να καταργήσει τον αναπτυξιακό νόμο κάνει αυτό ακριβώς διότι κτυπά όλα εκείνα τα έργα που συνδέονται με τις περιβαλλοντικές τεχνολογίες όπως οι Ανεμογεννήτριες και οι Φωτοβολταϊκοί σταθμοί.

Αν λοιπόν πάρουν και άλλη καθυστέρηση αυτά τα έργα, σαν δεν τους έφτανε η απαράδεκτη κωλυσιεργία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ), τότε εκτός του ότι πολλοί μικροεπιχειρηματίες θα φαλιρίσουν, οι βιομηχανίες που είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται για ακριβώς αυτές τις ανάγκες, όπως το εργοστάσιο φωτοβολταϊκών κυψελών στην Τρίπολη, θα πάνε φούντο πριν ακόμα νιώσουν τον καθαρό αέρα της παραγωγικής διαδικασίας.

Με ένα σμπάρο λοιπόν πολλά τρυγόνια σκότωσε η κυρία υπουργός και ας φαίνεται ότι τρέχει για το ΕΣΠΑ χωρίς πιθανότατα την Βέσπα...

Να σημειώσω ότι η όποια οικονομία από την κρατική σπατάλη θα πρέπει να παει σε ισότιμη χρηματοδότηση αναπτυξιακών δραστηριοτήτων του ιδιωτικού τομέα διότι του χρόνου δεν θα έχουμε να σφίξουμε κανένα ζωνάρι αφού θα έχουμε αγγίξει κόκαλο και τότε η κατάρρευση θα είναι βεβαία.

Η μόνη ελπίδα στη χώρα μας είναι η διαμόρφωση συνθηκών ανάπτυξης, μετά βέβαια από περιστολή στις σπατάλες και ας ακούγονται αρκετές φωνές ανευθυνότητας περί ανελαστικών δαπανών...

Θα πρέπει όμως να αντιμετωπιστεί και η Cayenneάτη πρόκληση του ιδιωτικού τομέα που διαμορφώνει άρρωστο κλίμα στις σχέσεις του κράτους, που αδυνατεί να συλλάβει το προϊόν του παράνομου πλουτισμού, με τον κάθε εργαζόμενο.

Αν είναι να μη δούμε και μάλιστα σύντομα περίπλοκες συμπλοκές στους δρόμους από αγανακτισμένους ανθρώπους που θα κατεβάζουν στα καλά του καθουμένου και θα ξυλοκοπούν Cayenneάτους οδηγούς, μόνο και μόνο για να βγάλουν το άχτι τους, θα πρέπει να περιμαζέψουμε όσους με άφατη υποκρισία αγνοούν τα τερατώδη ποσά που κάποιοι κατασπαταλούν παριστάνοντας τις κακόμοιρες ψυχές...

Όσοι παρατήρησαν τις αμοιβές των διοικητών τραπεζών πρόσφατα θα ξέρουν ποιος π.χ. είναι εκείνος που παριστάνει τον ελεήμονα των φτωχών, προερχόμενος από τις τάξεις τους που όμως η ηθικοφθόρα πολιτική ανέδειξε σε μέγιστο κρατικό λειτουργό επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου και τώρα συνεχίζει να κομπάζει ως ο βασιλικότερος των βασιλέων από το αντίθετο μετερίζι απολαμβάνοντας τα προκλητικά πλούτη του...

Εκείνο που θα χρειαστεί ο τόπος μας δεν είναι ασφαλώς οι διορθωτικές δηλώσεις των Ευρωπαίων εταίρων που έτρεξαν να μας υποστηρίξουν μόλις προχτές με δηλώσεις ότι δεν καταρρέουμε τελικά και δεν πτωχεύουμε, αφού εύλογα η κατάρρευση θα έπαιρνε μαζί της πολλούς αλλοφύλους που δεν θα το άντεχαν.

Έτρεξαν να μας πουν ότι δεν χρεοκοπούμε, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον, αλλά και τι με αυτό; Δηλαδή μετά τις δηλώσεις θα πρέπει να στήσουμε φωτιές χοροπηδώντας και αλαλάζοντας στην πλατεία Συντάγματος;

Σωθήκαμε μήπως απo την ανυπαρξία ικανοποιητικής παραγωγικότητας και από τον έντονο ωχαδελφισμό μας ή από την εξωφρενική σχέση κόστους του δημοσίου τομέα προς το ΑΕΠ; Από τι θα απορροφηθεί παραγωγικά το σφρίγος της νεολαίας αντί να παραδέρνει στις φωλιές των κακών μικρόλυκων της παραοικονομίας;

Όχι δεν σωθήκαμε και οι φωτιές είναι ένας πολύ ξεπερασμένος τρόπος για να γλεντήσουμε ακόμα και αν είχαμε λόγους να το κάνουμε... Ούτε και τα τσιφτετέλια στα νυχτερινά κέντρα προτείνονται ως λύση στην προκειμένη περίπτωση παρά μόνο η αναγνώριση και η εμπέδωση του ότι θα πρέπει να διακρίνουμε τις ζώνες και τις δυνατότητες ανάπτυξης που μας απομένουν ή μας αρμόζουν και να βάλουμε όλοι μαζί πλάτη. Ναι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ διότι όλοι χρειάζονται χωρίς πολιτικές αντιπαλότητες και Δεκεμβριανές αναμνήσεις με σημαιοφόρους τους κατσαρολάκηδες.

Τιμούμε την μνήμη των νεκρών αλλά δεν σκοπεύαμε να γίνουμε και εμείς νεκροί από την ανέχεια, την βλακεία και τις έμμονες ιδεολοψίες...

Όταν ο λαός σου σώζει 2.2 δισεκατομμύρια ευρώ δεν τον αγνοείς αλλά σχεδιάζεις αμἐσως πως θα χρησιμοποιήσεις τα χρήματα που έσωσες και σε ποια ερευνητικά κέντρα, σε ποιές παραγωγικές κοινότητες και διαδικασίες και σε ποια χρηματοδοτικά funds, όπως τα γνωστά του επιχειρηματικού κινδύνου, θα τα τοποθετήσεις ώστε οι νεοσσοί πού θα αναπτύσσονται εκεί να γίνουν παραγωγικές όρνιθες για να απολαύσουμε όλοι τα αυγά τους, τα αυγά όχι μόνο της επόμενης μέρας αλλά όλων των ημερών που θα είναι το προσδοκώμενο της ζωής τους.

Οι παροχές και η ευνοιοκρατία πρέπει να τελειώσουν και αν δεν το δει με ταχύτητα αντίδρασης σκορπιού ο κύριος Παπανδρέου πολύ φοβάμαι ότι θα δηλητηριαστεί τελικά ο ίδιος από την αδράνειά του.

Φαινόμενα εσωκομματικών αντιστάσεων από παλαιοκομματικούς που από παραπαίδια ενός ανεγνωρισμένου ηγέτη, χωρίς άλλο εμφανές προσόν, κατήντησαν μικρογάγγραινες στο σημερινό ΠΑΣΟΚ αναστέλλοντας εξ αρχής τις μοναδικές πολιτικές επιβίωσης που απαιτούν εξοικονόμηση πόρων από όλους, δεν θα φέρουν την απαιτούμενη αναγέννηση αλλά θα επαναφέρουν τους κόλακες με τα μαχαίρια που δεν έφτασαν ποτέ σε κανένα κόκκαλο...