Μια παλιά ιστορία σαν σήμερα...

Είπα επι τη ευκαιρία των όσων γράφονται για την οικονομική κρίση και τις ευθύνες των Βουλευτών να σκαλίσω μια παλιά ιστορία...

Οταν ο Paul Porter, ο αμερικανός σύμβουλος με βαθμό πρέσβη, ἠλθε στην Ελλάδα το 1947, για να βολιδοσκοπήσει τις ανάγκες της χώρας και να κάνει την σχετική εισήγηση στον Πρόεδρο Τρούμαν για το σχέδιο Marshal, η μικρή αριστοκρατία της Αθήνας που δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει γύρω της, τον τρέλανε στην εικονική πραγματικότητα και στο φαγητό...

Για να μάθει την αλήθεια ήλθε ο άνθρωπος, δώστου φαγητό αυτοί για να μπουκώσει και να μη βλέπει γύρω του...

Γράφει λοιπόν για μια συζήτηση που είχε με έναν απο τους πλουσιότερους κεφαλαιοκράτες της εποχής...

«Έκανε λέει (ο κεφαλαιοκράτης) την εξωφρενική δήλωση ότι η Κυβέρνηση της Ελλάδας δαπανούσε καθημερινά το τετραπλάσιο του Εθνικού εισοδήματος.

Υπέθεσα ότι εννοούσε το τετραπλάσιο των εσόδων της Κυβέρνησης , μολονότι και αυτό είναι υπερβολικό.

Η αφελής λύση την οποία πρότεινε ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες να καλύψουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού με απευθείας χρηματοδότηση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αν αυτό είναι ενδεικτικό της πολιτικής και οικονομικής σκέψης του μέσου βουλευτή όντως δεν υπάρχει ελπίδα»

Μήπως βλέπει κανείς αντιστοιχίες με σημερινούς βουλευτές;

Θεωρώ οτι και για τους τωρινούς και για εκείνους, της αναμενόμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, θα ισχύσει ότι έγραφε το 1947 ο Porter:

«...Έχουμε ένα φτωχό λαό (σήμερα όχι δα φτωχό...) με μία ανίκανη κυβέρνηση (αυτο το έχουμε και σήμερα...) και ένα πολιτικό σύστημα το οποίο απαιτεί απο τους υπουργούς να έχουν ως κύριο μέλημά τους την παραμονή στο αξίωμα (αυτο ισχύει και σήμερα...) παραμελώντας τα προβλήματα της ανοικοδόμησης και την επαναδραστηριοποίηση του εμπορίου και των συναλλαγών (αυτό διαφοροποιημένα ισχύει και σήμερα...)

Βλέπει κανείς πρόοδο;

Αν την βλέπει ας βοηθήσει να την δω και εγώ...