Το ενδιαφέρον για το περιβάλλον δεν είναι μόδα...

Το ενδιαφέρον για το περιβάλλον δεν είναι μόδα. Δεν αφορά μόνο τα δάση, τα ποτάμια και τις θάλασσες. Αφορά και τις πόλεις. Αφορά κάθε χώρο που υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη στον πλανήτη Γη.

Η φροντίδα για το περιβάλλον αφορά την νοοτροπία με την οποία βλέπουμε συνολικά τη διαβίωσή μας, το αν προτιμούμε δηλαδή την ζωή σε πόλεις ή στην φύση και τι σημαίνει για μας η φύση.

Η φροντίδα για το περιβάλλον αφορά το τι παράγουμε και γιατί και αν αυτό που παράγουμε είμαστε διατεθειμένοι να το αλλάξουμε υφιστάμενοι το κόστος της αλλαγής.

Η φροντίδα για το περιβάλλον αφορά το εάν θα χρησιμοποιούμε συστηματικά το IX μας με την δικαιολογία οτι αποτελεί «ευκολία» ενω έχουμε ξεχάσει να αντικαταστήσουμε τον καταλύτη...

Η φροντίδα για το περιβάλλον αφορά τα δέντρα και το πράσινο μέσα στην πόλη και οχι μόνο την φύση εκτός απο τις πόλεις...

Η φροντίδα για το περιβάλλον σημαίνει οτι αλλάζουμε τους τρόπους ζωής μας και σχεδιάζουμε διαφορετικά τις πόλεις μας... κτίζουμε νέες πόλεις και γκρεμίζουμε μεγάλα τμήματα των παλαιών για να τις κάνουμε βιώσιμες χωρίς να καταστρέψουμε τις ρίζες μας και την αντιπροσωπευτική πολιτισμική μας παρουσία μέσω αυτών.

Η φροντίδα σημαίνει ότι έχουμε το σθένος της αλλαγής και δεν είμαστε προσκολλημένοι σε στρουθοκαμηλισμούς όπως η απαγόρευση ανέγερσης υψηλών κτιρίων στις πόλεις μας διότι αντίκεινται τάχα στην ανθρώπινη φύση ενω αναγκάζουμε τους πολίτες να επιβιώνουν σε χώρους πυκνής δόμησης, αφάνταστα επιβαρημένους απο κάθε μορφή ρύπανσης.

Η φροντίδα σημαίνει να μαζεύουμε τα αποτσίγαρα και του άλλου στην παραλία που είναι ανοικτή στην πρόσβασή μας αντι να πολικαντολογούμε για την ανάγκη να παραμένουν ανοιχτές (δηλαδή με δωρεάν πρόσβαση) και οι υπόλοιπες παραλίες ώστε όλες μαζί να μετατραπούν σε χαβούζες της πολιτιστικής μας ανυπαρξίας.

Η φροντίδα σημαίνει οτι δεν επιτρέπουμε σε κανένα να κτίζει αυθαίρετα και είμαστε αμείλικτοι στην κρατική ραθυμία και τον πονηρό πλουτισμό των ιθυνόντων με την δημιουργία νομικίστικων παραθύρων διαιώνισης της παρανομίας.

Φροντίδα όμως σημαίνει και συνειδητοποίηση οτι τα παρθένα δάση είναι στην σφαίρα των ονείρων της παιδικής μας ηλικίας. Η προσβασιμότητα σε αυτά, στις λίμνες και στα ποτάμια, στη φύση γενικότερα, πρέπει να είναι εφικτή και εύκολη ώστε να τα γνωρίσουμε, να δημιουργήσουμε συμβατές δραστηριότητες σε αυτά και να τα προφυλάξουμε... χωρίς ψευδαισθήσεις για το ότι γίναμε περισσότεροι και έχουμε περισσότερες ανάγκες.