Στοιχειώδη 'μαθήματα πολιτικής' 2

Το κείμενο που ακολουθεί σχολιάζει και συμπληρώνει την ομολογουμένως εξαίρετη ανάλυση του Μίμη Ανδρουλάκη για τα λάθη του Ευάγγελου Βενιζέλου στον αγώνα του για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

Τα στοιχειώδη μαθήματα πολιτικής Μίμη, αποτελούν την ποιο διεισδυτική ανάλυση της πολιτικής συμπεριφοράς του Ευάγγελου Βενιζέλου που θα μπορούσα να περιμένω απο οποιονδήποτε Έλληνα Πολιτικό.

Όμως, ταυτόχρονα αποτελούν και μια σύνοψη που ήδη βρίσκεται στην καθημερινότητά μας διατυπωμένη με ολιγότερο λογιοτατισμό αλλά πάντως διατυπωμένη.

Πρακτικά η σύνοψή σου αποτελεί μία αναβαθμισμένη αναφορά στο σύνολο των σχολίων που γράφονται σε blog και εκφέρονται απο δημοσιογράφους και πολιτικούς τον τελευταίο καιρό.

Εκείνο που επισημαίνω στη θέση σου και ταυτίζομαι απόλυτα είναι οτι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών της 11ης ο νικητής θα χρειασθεί τον ηττημένο όπως η μάννα τον γιο.

Απο την άλλη θα περίμενα και θα περιμένω ένα δεύτερο σκέλος στην ανάλυσή σου... Το περιμένω μάλιστα με μεγαλύτερη ανυπομονησία απο το πρώτο διότι έχει μεγαλύτερη αξία απο το ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός... Πρόκειται για το ποια θα είναι η νέα πολιτική θέση του ΠΑΣΟΚ διοτι προς το παρόν μόνο πολιτική σαλάτα βλέπω...

Αναφέρεσαι έμμεσα σε αυτό λέγοντας οτι ο Ευάγγελος Βενιζέλος «υποτίμησε το βάθος της κρίσης του ΠΑΣΟΚ και του πολιτικού συστήματος γενικότερα που είναι... ιδεολογική, προγραμματική, ηθική, οργανωτική, διαπροσωπική και βέβαια κρίση κοινωνικής εκπροσώπησης».

Μόνο που την ίδια υποτίμηση έκανε και ο Γιώργος καθώς και τα περισσότερα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Μίμη, έγινε ιδιαίτερα αλαζονική, τόσο που η αναφορά και μόνο περιστατικών που ο καθείς απο εμάς γνώρισε θα μας έκανε να αισθανθούμε άσχημα, αηδιασμένοι για το που κατέληξε ένα κίνημα ιδεών... δυστυχώς σε ένα κόμμα ανάλγητων και αλαζόνων σφετεριστών της εξουσίας... που μηρυκάζουν λέξεις απο το παρελθόν χωρίς αυτές να αντιστοιχούν στην καρδιά τους. Έτσι ο λαός άρχισε δίκαια να τους ξεχνά...

Το ΠΑΣΟΚ έχτισε την δική του νομενκλατούρα, την δική του κάστα κεφαλαιούχων και δυστυχώς τους δικούς του βαρόνους και με παραξενεύει ιδιαίτερα που δεν το αναγνωρίζεις...

Το κακό σε κάθε περίπτωση που τα παιδιά του λαού φθάνουν ψηλά... μέχρι τις βαρονίες είναι ότι γίνονται πολύ κακά παιδιά... πολύ χειρότερα απο τα χορτασμένα παιδιά των δεξιών, τα παιδιά που κατέληξαν στην εξουσία απο κουλτούρα και όχι διότι το είχαν άχτι ή το έπραξαν ως κοινωνική αντιδικία με εχθρότητα και μίσος..

Αυτό το βασικό στοιχείο το παραβλέπεις Μίμη στην τρέχουσα ανάλυσή σου ισχυριζόμενος μάλιστα ότι δεν υπήρξαν βαρόνοι στο ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε ως λαϊκίζον και σοσιαλίζον κίνημα λαού αλλά κατέληξε ως άνοστο, άχρωμο και συντηρικίζον κόμμα χωρίς σαφή ιδεολογική γραμμή, με τα στελέχη του να αναπαράγουν ασυλλόγιστα παλιές διακηρύξεις, να αναμασούν το έργο του ηγέτη τους, να σοσιαλολογούν χωρίς να αντιλαμβάνονται το τι συμβαίνει στην Ευρώπη και όταν το αντιλαμβάνονται να προτείνουν λύσεις που δεν είναι καθόλου σοσιαλιστικές...

Να το πω διαφορετικά Μίμη, «Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε... και του Γιωρτζή ο γάμος...»

Ο Γιώργος πράγματι άλλαξε απο την πρόωρη επίθεση του Βενιζέλου και αυτό είναι καλό για τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά και για τον Βενιζέλο και ακόμα καλλίτερο για το ΠΑΣΟΚ.

Ο Γιώργος είχε ήδη δείξει τις προθέσεις του με τις αναθεωρήσεις μηχανισμών και αλλαγές / αποκλεισμούς ατόμων απο τις εκλογικές λίστες, ατόμων που είχαν το θράσος να εκπροσωπούν το ΠΑΣΟΚ ενώ ήταν εκφραστές της γελοιοδέστερης μορφής κερδοσκοπίας που υπάρχει... με τη χρήση εσωτερικής πληροφόρησης...

Το στελέχη αυτά και άλλα έτρεξαν να φιλήσουν το χέρι του νέου (νόμισαν ) αρχιεπισκόπου του ΠΑΣΟΚ... δείχνοντας έτσι την ανωριμότητα της πολιτικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αλλά και του λαού μας που απεικονίζεται στο καθρέπτη των επιλογών του.

Μίμη θα πρέπει να ρίξεις το βάρος σου στο να προσδιορίσεις, με τον διεισδυτικό σου τρόπο, τα χαρακτηριστικά του νέου ΠΑΣΟΚ.

Η 11 Νοεμβρίου δεν είναι παρά η αρχή ενός δύσκολου αγώνα...

Το ΠΑΣΟΚ δεν θα σωθεί απο την εκλογή του Προέδρου του αλλά απο το εάν αυτός που θα εκλεγεί θα διαμορφώσει ένα πρόγραμμα νίκης και θα προκαλέσει εκείνα τα συναισθήματα στον λαό ώστε όλοι μαζί να τον κάνουν και Πρόεδρο της επόμενης κυβέρνησης.

Εάν απο την άλλη, η ρητορική παραμείνει σε επίπεδο ρητορίας που θαυμάζεται αλλά δεν συγκινούν απο τον Ευάγγελο Βενιζέλο και σε εκφράσεις αμυντικού εκσυγχρονισμού απο τον Γιώργο Παπανδρέου καληνύχτα... και Καραμανλικό ξημέρωμα...