(Ο σχολιασμός αυτός έγινε σε κείμενο του Βασίλη Σεραφειμάκη που δημοσίευσε το ηλεκτρονικό περιοδικό Κεφάλαιο στη διεύθυνση http://www.capital.gr/news.asp?id=1027583)
Του Βασίλη Σεραφειμάκη
Παρακολουθώ τα άρθρα που δημοσιεύει το Capital.gr, τόσο για το ποιοτικό τους περιεχόμενο όσο και για την καλή τους γλώσσα, ιδιότητα που σήμερα κατέληξε να είναι σπάνια. Βλέπω να καταγγέλλονται οι γνωστές χρόνιες αρρώστιες της Ελλάδος (διαφθορά, ανικανότητα, σπατάλη του δημοσίου, γραφειοκρατία). Εννοείται ότι οι καταγγέλλοντες έχουν δίκιο. Αλλά θα πίστευε κάποιος ότι εάν αυτά τα νοσηρά φαινόμενα δεν υπήρχαν (λέμε ΕΑΝ!) δεν θα περνάγαμε και αυτή τη βαθύτατη οικονομική κρίση που περνάμε.
Αυτό είναι όμως λάθος.
Είμαστε κατά κάποιο τρόπο άτυχοι διότι αυτά τα φαινόμενα -που είναι όντως υπαρκτά και σοβαρά-επικαλύπτουν, κρύβουν την πραγματική, τη γενεσιουργό αιτία του προβλήματος που ταλανίζει την ευρωπαϊκή οικονομία, και κατ΄ επέκταση και την ελληνική οικονομία, και που είναι εντελώς διαφορετική από την αιτία της κρίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στις ΗΠΑ, η κρίση ξεκίνησε βασικά από την φούσκα των τιμών στα ακίνητα και εντάθηκε από το speculation των παραγώγων που βασίστηκαν στην φούσκα αυτή.
Στην Ευρώπη όμως το ίδιο το σύστημα είναι χτισμένο λάθος! Το Ευρώ είναι ένα νόμισμα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Για να υπάρξει ένα νόμισμα όπως το Ευρώ, δηλ. να υπάρξει νομισματική ένωση για μία σειρά χωρών, θα πρέπει να έχει προηγηθεί πλήρης πολιτική ένωση των χωρών αυτών! Και λέω "πολιτική" διότι εννοείται ότι η πολιτική ένωση επιφέρει και δημοσιονομική ένωση.
---Ναι κύριε Σεραφειμάκη, το ευρωπαϊκό πρόβλημα διαφέρει από το διεθνές μεν αλλά εν μέρει διότι η Αμερικανική κρίση εξεδόθη στην Ευρώπη και επεκτάθηκε στην Ελλάδα εκδηλούμενη με τον ανταγωνισμό ζητούμενων πιστώσεων που έδωσαν την ευκαιρία στους κερδοσκόπους από την μια να χαρακτηρίζουν την ποιότητα των χρηματοοικονομικών προϊόντων και από την άλλη να συμμετέχουν Έμεσα στα αποτελέσματα της σπέκουλάς τους ενισχύοντας τα κέρδη τους...
---Η Ευρωπαϊκή δημοσιονομική ένωση είναι μεν σοβαρή αιτία προβλημάτων για το Ευρώ αλλά δεν είναι η αιτία που θα δικαιολογούσε την κατάργησή του ιδιαίτερα για την Ελλάδα που θα απομονωνόταν... Ξεχνάτε κύριε Σεραφειμάκη την τεράστια διαφορά στην ποιότητα ζωής του νεοέλληνα μετά το Ευρώ και ας λένε οι ανεύθυνοι ότι υπάρχει επιδείνωση.. Κοιτάτε γύρω σας μόνο τα νέα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν και θα καταλάβετε...
---Η δημοσιονομική ένωση είναι άλλωστε το επόμενο βήμα και επιχειρήθηκε αλλά θυμάστε τις αγριοφωνάρες των ευρωπαίων με πρωταγωνιστές τους κερδοσκοπούντες Ιρλανδούς που απεύχοντο μετά βδελυγμίας την ύπαρξη ευρωπαϊκού συντάγματος που έβαζε το πλαίσιο... Την πλήρωσαν ακριβά αυτή τους τη θέση οι Ιρλανδοί και για να σας πω την αλήθεια καλά το έπαθαν... Κανένας οίκτος και καμία συμπάθεια για την συστηματική ή και δόλια αλαφρομυαλιά...
Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Η μειοψηφία που, για καθαρά «τεχνικούς» (δηλ από πλευράς επιστημονικής) προειδοποιούσε για το τι μέλλει γενέσθαι, πνίγηκε μεταξύ των πολιτικών αντιρρήσεων των κομμάτων της άκρας αριστεράς και των θριαμβολογιών των νέο-ευρωπαϊστών. Αυτοί προέβλεπαν μέλλον λαμπρό για το νόμισμα που θα "ανταγωνιζόταν το δολάριο" (!).
---Το Ευρώ ανταγωνίζεται ήδη το δολάριο κύριε Σεραφειμάκη και θα έλθει η μέρα που θα είναι ισχυρότερο του δολαρίου!!!
Επειδή μία απευθείας πολιτική ένωση της Ευρώπης είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη, εάν επιχειρηθεί από μόνη της (για γνωστούς ιστορικούς κ.ά. λόγους), οι πολιτικοί ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πίστεψαν ότι ο μόνος δρόμος ήταν η καταναγκαστική πειθαρχία που επιφέρει μία νομισματική ένωση. Πίστεψαν ότι οι «δύσκολες αποφάσεις» (π.χ. να αποφασίζει ένας Γερμανός τι θα γίνει στην Αγγλία!) θα ξεπερνιόντουσαν μόνον εάν αυτές προέκυπταν ως απόρροια καθαρά «οικονομικών υποχρεώσεων». Και το όραμα μίας ειρηνικής, ενωμένης Ευρώπης είναι μεν καθ΄ όλα ευγενές και θεμιτό, επιχειρήθηκε όμως με τον πιο βάρβαρο και λανθασμένο τρόπο, μέσω της νομισματικής ένωσης.
---Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι οι Άγγλοι, φύσει κακεντρεχείς και εγωπαθείς, δεν ανέχονται τους Γερμανούς και την πειθαρχεία τους αλλά η ιστορία απέδειξε ότι τελικά η πειθαρχεία μπορεί να χάνει μάχες αλλά κερδίζει πολέμους σε βάθος χρόνου. Σήμερα η Αγγλική βιομηχανία είναι έρμαιο της Γερμανικής και όχι το αντίθετο...
Σήμερα λοιπόν, μετά δέκα και πλέον έτη αυτού του «πειράματος», μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για ουτοπία. Το Ευρώ είναι ένα νόμισμα θνησιγενές. Η μόνη ελπίδα διάσωσης του θα ήταν η άμεση οικονομική και πολιτική ένωση της Ευρώπης -κάτι που πρέπει να παραδεχθούμε όμως ότι είναι κομματάκι δύσκολο...
---Η μοναδική ουτοπία βρίσκεται στη εμπάθεια των αντιευρωπαϊστών που είναι αγγλοεπιρρεπείς και αμερικανοεπιρρεπείς.
---Και παρόλο που είμαι φίλος της Αγγλοσαξονικής κουλτούρας σε πλείστα όσα θέματα στο θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας είμαι Γερμανόφιλος διότι να με συγχωρέσετε αλλά παγαίνω με τους νικητές... αυτούς που θα έλθουν διότι οι σημερινοί είναι ήδη στο δρόμο της φθοράς...
Είναι αναπόφευκτη συνεπώς η αποχώρηση όλων των μελών της Ευρωζώνης από το κοινό νόμισμα και η επιστροφή τους σε εθνικά νομίσματα. Αυτό θα γίνει αργά ή γρήγορα - αν και προσωπικά προβλέπω ότι θα γίνει γρηγορότερα από ό,τι νομίζομε. Οι καταρρεύσεις μεγάλων παγκοσμίων συστημάτων πολλές φορές διαρκούν χρονικά πολύ λιγότερο από ό,τι υποθέτουμε όταν είναι στις μεγάλες τους δόξες. (Βλ. πχ την κατάρρευση του συστήματος του ανατολικού μπλοκ.)
Η θνησιγένεια του ευρώ οφείλεται στο ότι δεν νοείται άσκηση νομισματικής πολιτικής ανεξάρτητα από την δημοσιονομική.
---Ούτε θνησιγένεια του Ευρώ υπάρχει ούτε ασφαλώς θα ευοδωθεί ως ευχή.
---Θα ληφθούν αναμφίβολα υπόψιν οι εμπειρίες της τρέχουσας περιόδου και τα πάμπολλα λάθη που έγιναν αλλά για να ενισχύσουν το Ευρώ και όχι για να το κονιορτοποιήσουν όπως οραματίζονται πολλά Αμερικανικής προέλευσης κέντρα εξουσίας που στην πραγματικότητα μισούν την Ευρώπη...
Γι΄ αυτό και οι πρώτες κινήσεις στις οποίες προέβησαν όλα τα κράτη που έγιναν ανεξάρτητα στην ιστορία του κόσμου ήταν να δημιουργήσουν δική τους σημαία και δικό τους νόμισμα!
Πώς είναι δυνατόν σε μία χρονική στιγμή του ευρωπαϊκού καπιταλισμού που είναι πασιφανές ότι χρειάζεται δημοσιονομική αιμοδοσία για να συνέλθει, εμείς, δηλ. τα μέλη της Ευρωζώνης, να είμαστε δέσμιοι κανόνων δημιουργημένων από κρατικούς τραπεζίτες, κανόνων προορισμένων να διαφυλάξουν την αφηρημένη αγοραστική αξία του νομίσματος, κανόνων δηλ. που στοχεύουν μονόπαντα στην... καταπολέμηση του πληθωρισμού ;;
---Αν είναι θέμα κρατικών τραπεζιτών τότε γιατί όλες οι ιδιωτικές τράπεζες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Γιατί οι ιδιωτικές τράπεζες ενώ δανείζονται με αστεία επιτόκια δεν δανείζουν; Τότε γιατί οι ιδιωτικές τράπεζες, ενώ λαμβάνουν σωρηδόν εγγυήσεις του δημοσίου που είναι των φορολογουμένων, δεν δανείζουν του εγγυητές τους δηλαδή, αυτούς χάριν των οποίων αφήνονται να λειτουργούν... Σκεφτείτε ότι η ελληνική στήριξη πέρασε ήδη τα 70 δις Ευρώ!!!
Οι συνταγές των Ευρωπαίων αρμοδίων μπροστά στην τρέχουσα κρίση (συνταγές που εφαρμόζονται τώρα στη χώρα μας, ως πρώτη στη σειρά ασθενής) είναι σαν την εντολή του γιατρού που του φέρνουν στα επείγοντα περιστατικά έναν ασθενή που έχει εξαντληθεί από την απώλεια αίματος και αυτός διατάζει ...αφαίμαξη!
Ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα προσπάθησε σε διαδοχικές συναντήσεις του με τους Ευρωπαίους ηγέτες να τους πείσει για την ανάγκη οι Ευρωπαίοι να ξαναβάλουν μπροστά τις οικονομίες τους αλλά έπεσε σε ώτα μη ακουόντων.
---Πράγματι προσπάθησε ο Ομπάμα αλλά όπως είπατε το ευρωπαϊκό πρόβλημα είναι διαφορετικό από το Αμερικανικό... Άραγε γιατί λέτε και ξελέτε;
Αντίθετα από την Ευρώπη, η Αμερική, με τα πακέτα των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων που έριξε και θα συνεχίσει να ρίχνει στην αγορά, μπήκε ήδη στην ανάκαμψη : Το ΑΕΠ ανεβαίνει, ο αριθμός εργαζομένων ανέβηκε, το ποσοστό ανέργων μειώθηκε. (βλ. πρόσφατη αναφορά οικονομικής αποδόσεως α΄ τριμήνου 2010 ΗΠΑ από Γραφείο Προϋπ/σμού Κογκρέσου.)
---Σας το ξανάλεω κύριε Σεραφειμάκη ότι και Ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει πιστωτικές εγγυήσεις προς τις εγχώριες τράπεζες που ξεπέρασαν τα 70 δισ Ευρώ
Ο Κέϋνς έδειξε τον δρόμο στην "νεο-φιλελεύθερη" Ουάσιγκτον. Ενώ οι ευρωπαϊκές οικονομίες βουλιάζουν αργά αλλά σταθερά -- με μόνη προοπτική αλλαγής να αρχίσουν να βουλιάζουν σταθερά και γρήγορα.
---Ο Κέυνς ήταν κερδοσκόπος και η κερδοσκοπία στην εποχή μας φάνηκε ότι είναι πολύ επικίνδυνο χόμπι!!!
Η Ελλάδα προορίζεται να γίνει το μαύρο πρόβατο του ευρωπαϊκού οικονομικού συστήματος. Όχι διότι οι Ευρωπαίοι είναι... ανθέλληνες (άλλο πρόσχημα διαρκούς βαυκαλισμού μας κι αυτό!) αλλά διότι είναι αδύνατον να δεχθούν ότι δημιούργησαν ένα τέρας. Έτσι, μία-μία οι χώρες του ευρωπαϊκού περιθωρίου, ξεκινώντας από την Ελλάδα, και συνεχίζοντας με Πορτογαλία, Ισπανία, και Ιταλία, θα οδηγηθούν βιαίως στην έξοδο, έως ότου το Ευρώ καταστεί απλά μία διαφορετική ονομασία για το γερμανικό μάρκο.
Εδώ να τονίσουμε ότι οι Γερμανοί δεν ευθύνονται, ούτε σαν λαός ούτε σαν κυβέρνηση, για τα οικονομικά δεινά της Ελλάδος, ούτε έχουν βέβαια καμία υποχρέωση να μας ..σώσουν!
Αλλά προσοχή! Ούτε και οι λογιστικές ταχυδακτυλουργίες του κ. Σημίτη που μας έδωσαν εισιτήριο για να μπούμε στο ευρώ φταίνε για το σημερινό μας χάλι. Ακόμη και εάν πραγματικά είχαμε τα μεγέθη που απαιτούντο, δεν έπρεπε να μπούμε στο Ευρώ.
Εν ολίγοις, η ταπεινή άποψη του υπογράφοντος είναι ότι η μόνη διέξοδος για την κρίση (για το πούμε χοντρικά και να δώσομε το έναυσμα για τον διάλογο που επειγόντως χρειαζόμαστε) είναι η συνταγή της Αργεντινής , δηλ. βασικά
1. Έξοδος από Ευρώ. (Παραμονή κατά τα λοιπά στην Ε.Ε.)
2. Επιστροφή σε εθνικό, ελληνικό νόμισμα. Πρόταση για την ονομασία του : μα τι άλλο; Δραχμή.
3. Επανάκτηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων μας, τα οποία εκχωρήσαμε στην Ευρ. Κεντρ. Τράπεζα όταν μπήκαμε στο Ευρώ.
4. Επαναδιαπραγμάτευση των χρεών προς τραπεζικούς οίκους,
---Αναρωτιέμαι αν φύγουμε από το Ευρώ με τι θράσος θα επαναδιαπραγματευτούμε τι;
---Θα τους έχουμε ήδη κάψει και μετά θα τους ζητάμε να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μαζί μας; Μα είναι δυνατόν;
Είναι πιθανό για τον υπογράφοντα ότι, με αφορμή και δικαιολογία την έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη, θα βρουν ευκαιρία να την κοπανήσουν και 3-4 άλλα κράτη -κι αυτό για αρχή! Κάτι που θα είναι και λιγάκι διασκεδαστικό - στα χάλια μας.
Αυτά όμως, όσο και να φαίνεται απίστευτο, είναι τα... εύκολα.
Τα δύσκολα είναι αυτά που πρέπει να κάνομε μετά (και που μία Αργεντινή τα έκανε και όχι μόνο βγήκε από την κρίση αλλά επέστρεψαν και όλες οι τράπεζες γονυπετείς για νέες συνεργασίες μαζί της) και είναι αυτά που πρέπει να γίνουν για την τόνωση της ελληνικής οικονομίας.
---Η Αργεντινή δεν είδε καμία τράπεζα γονυπετή στο κατώφλι της, απολύτως καμία!!!
---Απλά, λόγω της μεγάλης δυνατότητας παραγωγής της Αργεντίνικης αγροτοβιομηχανίας που δεν καταστράφηκε αλλά λύγισε, έχουν πάντα ενδιαφέρον να βγάλουν νέα κέρδη... Σε εμάς από τι θα βγάλουν τα κέρδη οι τράπεζες κύριε Σεραφειμάκη;
Σ΄ αυτά έχομε αποδειχθεί επί δεκαετίες ανίκανοι. Εκεί που οι καλοί μας γείτονες Τούρκοι σημειώνουν ρυθμούς ανάπτυξης 10% ετησίως, εμείς βολοδέρνομε μεταξύ των αυτοδεσμεύσεων που αναλάβαμε από άγνοια κινδύνου και των ασθενειών του συστήματος της κρατικής μας μηχανής. Δεν έχω να προβλέψω τίποτα διότι το τι θα γίνει μετά εξαρτάται από το πόσο θάρρος έχουν και τι ποιότητας είναι οι πολιτικές ηγεσίες μας.
---Οι Τούρκοι αναπτύσσονται διότι έχουν σύγχρονους μηχανισμούς ή τουλάχιστον τους ασπάζεται η κρατική τους μηχανή. Στην Ελλάδα η κρατική μηχανή είναι ακόμα σε στάδιο που θα έλεγα ότι δεν έχει εφευρεθεί χαρακτηρισμός...
---Αυτό πρέπει να διορθώσουμε πρώτα, την υποβαθμισμένη λειτουργικά, και παραγωγικά δημόσια μας διοίκηση κύριε Σεραφειμάκη... Ελάτε εσείς που είσαστε ανώτατο στέλεχος μιας σημαντικής εταιρείας να το επιτύχουμε. Ίσως τότε να έχουμε απαιτήσεις και από τους Ευρωπαίους τραπεζίτες.
---Σήμερα όμως έχουμε τη φωλιά μας καμένη... Κάρβουνο την κάναμε και πρέπει να την ξαναχτίσουμε από την αρχή εδώ στην Ευρώπη που είναι το σπίτι μας αδιαφορώντας για τις τάχατε φιλικές παροτρύνεις των Αμερικανών που τις χαρακτηρίζει το στοιχείο της λυκοφιλίας...
Το μόνο ερώτημα πάντως είναι εάν αυτά θα τα κάνομε από μόνοι μας ή θα μας τα κάνουν άλλοι.
* Ο κ. Βασίλης Σεραφειμάκης είναι αντιπρόεδρος της Avinoil
Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος
Οικονομολόγος – Επιχειρησιακός ερευνητής
Αυτό είναι όμως λάθος.
Είμαστε κατά κάποιο τρόπο άτυχοι διότι αυτά τα φαινόμενα -που είναι όντως υπαρκτά και σοβαρά-επικαλύπτουν, κρύβουν την πραγματική, τη γενεσιουργό αιτία του προβλήματος που ταλανίζει την ευρωπαϊκή οικονομία, και κατ΄ επέκταση και την ελληνική οικονομία, και που είναι εντελώς διαφορετική από την αιτία της κρίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στις ΗΠΑ, η κρίση ξεκίνησε βασικά από την φούσκα των τιμών στα ακίνητα και εντάθηκε από το speculation των παραγώγων που βασίστηκαν στην φούσκα αυτή.
Στην Ευρώπη όμως το ίδιο το σύστημα είναι χτισμένο λάθος! Το Ευρώ είναι ένα νόμισμα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Για να υπάρξει ένα νόμισμα όπως το Ευρώ, δηλ. να υπάρξει νομισματική ένωση για μία σειρά χωρών, θα πρέπει να έχει προηγηθεί πλήρης πολιτική ένωση των χωρών αυτών! Και λέω "πολιτική" διότι εννοείται ότι η πολιτική ένωση επιφέρει και δημοσιονομική ένωση.
---Ναι κύριε Σεραφειμάκη, το ευρωπαϊκό πρόβλημα διαφέρει από το διεθνές μεν αλλά εν μέρει διότι η Αμερικανική κρίση εξεδόθη στην Ευρώπη και επεκτάθηκε στην Ελλάδα εκδηλούμενη με τον ανταγωνισμό ζητούμενων πιστώσεων που έδωσαν την ευκαιρία στους κερδοσκόπους από την μια να χαρακτηρίζουν την ποιότητα των χρηματοοικονομικών προϊόντων και από την άλλη να συμμετέχουν Έμεσα στα αποτελέσματα της σπέκουλάς τους ενισχύοντας τα κέρδη τους...
---Η Ευρωπαϊκή δημοσιονομική ένωση είναι μεν σοβαρή αιτία προβλημάτων για το Ευρώ αλλά δεν είναι η αιτία που θα δικαιολογούσε την κατάργησή του ιδιαίτερα για την Ελλάδα που θα απομονωνόταν... Ξεχνάτε κύριε Σεραφειμάκη την τεράστια διαφορά στην ποιότητα ζωής του νεοέλληνα μετά το Ευρώ και ας λένε οι ανεύθυνοι ότι υπάρχει επιδείνωση.. Κοιτάτε γύρω σας μόνο τα νέα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν και θα καταλάβετε...
---Η δημοσιονομική ένωση είναι άλλωστε το επόμενο βήμα και επιχειρήθηκε αλλά θυμάστε τις αγριοφωνάρες των ευρωπαίων με πρωταγωνιστές τους κερδοσκοπούντες Ιρλανδούς που απεύχοντο μετά βδελυγμίας την ύπαρξη ευρωπαϊκού συντάγματος που έβαζε το πλαίσιο... Την πλήρωσαν ακριβά αυτή τους τη θέση οι Ιρλανδοί και για να σας πω την αλήθεια καλά το έπαθαν... Κανένας οίκτος και καμία συμπάθεια για την συστηματική ή και δόλια αλαφρομυαλιά...
Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Η μειοψηφία που, για καθαρά «τεχνικούς» (δηλ από πλευράς επιστημονικής) προειδοποιούσε για το τι μέλλει γενέσθαι, πνίγηκε μεταξύ των πολιτικών αντιρρήσεων των κομμάτων της άκρας αριστεράς και των θριαμβολογιών των νέο-ευρωπαϊστών. Αυτοί προέβλεπαν μέλλον λαμπρό για το νόμισμα που θα "ανταγωνιζόταν το δολάριο" (!).
---Το Ευρώ ανταγωνίζεται ήδη το δολάριο κύριε Σεραφειμάκη και θα έλθει η μέρα που θα είναι ισχυρότερο του δολαρίου!!!
Επειδή μία απευθείας πολιτική ένωση της Ευρώπης είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη, εάν επιχειρηθεί από μόνη της (για γνωστούς ιστορικούς κ.ά. λόγους), οι πολιτικοί ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πίστεψαν ότι ο μόνος δρόμος ήταν η καταναγκαστική πειθαρχία που επιφέρει μία νομισματική ένωση. Πίστεψαν ότι οι «δύσκολες αποφάσεις» (π.χ. να αποφασίζει ένας Γερμανός τι θα γίνει στην Αγγλία!) θα ξεπερνιόντουσαν μόνον εάν αυτές προέκυπταν ως απόρροια καθαρά «οικονομικών υποχρεώσεων». Και το όραμα μίας ειρηνικής, ενωμένης Ευρώπης είναι μεν καθ΄ όλα ευγενές και θεμιτό, επιχειρήθηκε όμως με τον πιο βάρβαρο και λανθασμένο τρόπο, μέσω της νομισματικής ένωσης.
---Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι οι Άγγλοι, φύσει κακεντρεχείς και εγωπαθείς, δεν ανέχονται τους Γερμανούς και την πειθαρχεία τους αλλά η ιστορία απέδειξε ότι τελικά η πειθαρχεία μπορεί να χάνει μάχες αλλά κερδίζει πολέμους σε βάθος χρόνου. Σήμερα η Αγγλική βιομηχανία είναι έρμαιο της Γερμανικής και όχι το αντίθετο...
Σήμερα λοιπόν, μετά δέκα και πλέον έτη αυτού του «πειράματος», μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για ουτοπία. Το Ευρώ είναι ένα νόμισμα θνησιγενές. Η μόνη ελπίδα διάσωσης του θα ήταν η άμεση οικονομική και πολιτική ένωση της Ευρώπης -κάτι που πρέπει να παραδεχθούμε όμως ότι είναι κομματάκι δύσκολο...
---Η μοναδική ουτοπία βρίσκεται στη εμπάθεια των αντιευρωπαϊστών που είναι αγγλοεπιρρεπείς και αμερικανοεπιρρεπείς.
---Και παρόλο που είμαι φίλος της Αγγλοσαξονικής κουλτούρας σε πλείστα όσα θέματα στο θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας είμαι Γερμανόφιλος διότι να με συγχωρέσετε αλλά παγαίνω με τους νικητές... αυτούς που θα έλθουν διότι οι σημερινοί είναι ήδη στο δρόμο της φθοράς...
Είναι αναπόφευκτη συνεπώς η αποχώρηση όλων των μελών της Ευρωζώνης από το κοινό νόμισμα και η επιστροφή τους σε εθνικά νομίσματα. Αυτό θα γίνει αργά ή γρήγορα - αν και προσωπικά προβλέπω ότι θα γίνει γρηγορότερα από ό,τι νομίζομε. Οι καταρρεύσεις μεγάλων παγκοσμίων συστημάτων πολλές φορές διαρκούν χρονικά πολύ λιγότερο από ό,τι υποθέτουμε όταν είναι στις μεγάλες τους δόξες. (Βλ. πχ την κατάρρευση του συστήματος του ανατολικού μπλοκ.)
Η θνησιγένεια του ευρώ οφείλεται στο ότι δεν νοείται άσκηση νομισματικής πολιτικής ανεξάρτητα από την δημοσιονομική.
---Ούτε θνησιγένεια του Ευρώ υπάρχει ούτε ασφαλώς θα ευοδωθεί ως ευχή.
---Θα ληφθούν αναμφίβολα υπόψιν οι εμπειρίες της τρέχουσας περιόδου και τα πάμπολλα λάθη που έγιναν αλλά για να ενισχύσουν το Ευρώ και όχι για να το κονιορτοποιήσουν όπως οραματίζονται πολλά Αμερικανικής προέλευσης κέντρα εξουσίας που στην πραγματικότητα μισούν την Ευρώπη...
Γι΄ αυτό και οι πρώτες κινήσεις στις οποίες προέβησαν όλα τα κράτη που έγιναν ανεξάρτητα στην ιστορία του κόσμου ήταν να δημιουργήσουν δική τους σημαία και δικό τους νόμισμα!
Πώς είναι δυνατόν σε μία χρονική στιγμή του ευρωπαϊκού καπιταλισμού που είναι πασιφανές ότι χρειάζεται δημοσιονομική αιμοδοσία για να συνέλθει, εμείς, δηλ. τα μέλη της Ευρωζώνης, να είμαστε δέσμιοι κανόνων δημιουργημένων από κρατικούς τραπεζίτες, κανόνων προορισμένων να διαφυλάξουν την αφηρημένη αγοραστική αξία του νομίσματος, κανόνων δηλ. που στοχεύουν μονόπαντα στην... καταπολέμηση του πληθωρισμού ;;
---Αν είναι θέμα κρατικών τραπεζιτών τότε γιατί όλες οι ιδιωτικές τράπεζες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Γιατί οι ιδιωτικές τράπεζες ενώ δανείζονται με αστεία επιτόκια δεν δανείζουν; Τότε γιατί οι ιδιωτικές τράπεζες, ενώ λαμβάνουν σωρηδόν εγγυήσεις του δημοσίου που είναι των φορολογουμένων, δεν δανείζουν του εγγυητές τους δηλαδή, αυτούς χάριν των οποίων αφήνονται να λειτουργούν... Σκεφτείτε ότι η ελληνική στήριξη πέρασε ήδη τα 70 δις Ευρώ!!!
Οι συνταγές των Ευρωπαίων αρμοδίων μπροστά στην τρέχουσα κρίση (συνταγές που εφαρμόζονται τώρα στη χώρα μας, ως πρώτη στη σειρά ασθενής) είναι σαν την εντολή του γιατρού που του φέρνουν στα επείγοντα περιστατικά έναν ασθενή που έχει εξαντληθεί από την απώλεια αίματος και αυτός διατάζει ...αφαίμαξη!
Ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα προσπάθησε σε διαδοχικές συναντήσεις του με τους Ευρωπαίους ηγέτες να τους πείσει για την ανάγκη οι Ευρωπαίοι να ξαναβάλουν μπροστά τις οικονομίες τους αλλά έπεσε σε ώτα μη ακουόντων.
---Πράγματι προσπάθησε ο Ομπάμα αλλά όπως είπατε το ευρωπαϊκό πρόβλημα είναι διαφορετικό από το Αμερικανικό... Άραγε γιατί λέτε και ξελέτε;
Αντίθετα από την Ευρώπη, η Αμερική, με τα πακέτα των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων που έριξε και θα συνεχίσει να ρίχνει στην αγορά, μπήκε ήδη στην ανάκαμψη : Το ΑΕΠ ανεβαίνει, ο αριθμός εργαζομένων ανέβηκε, το ποσοστό ανέργων μειώθηκε. (βλ. πρόσφατη αναφορά οικονομικής αποδόσεως α΄ τριμήνου 2010 ΗΠΑ από Γραφείο Προϋπ/σμού Κογκρέσου.)
---Σας το ξανάλεω κύριε Σεραφειμάκη ότι και Ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει πιστωτικές εγγυήσεις προς τις εγχώριες τράπεζες που ξεπέρασαν τα 70 δισ Ευρώ
Ο Κέϋνς έδειξε τον δρόμο στην "νεο-φιλελεύθερη" Ουάσιγκτον. Ενώ οι ευρωπαϊκές οικονομίες βουλιάζουν αργά αλλά σταθερά -- με μόνη προοπτική αλλαγής να αρχίσουν να βουλιάζουν σταθερά και γρήγορα.
---Ο Κέυνς ήταν κερδοσκόπος και η κερδοσκοπία στην εποχή μας φάνηκε ότι είναι πολύ επικίνδυνο χόμπι!!!
Η Ελλάδα προορίζεται να γίνει το μαύρο πρόβατο του ευρωπαϊκού οικονομικού συστήματος. Όχι διότι οι Ευρωπαίοι είναι... ανθέλληνες (άλλο πρόσχημα διαρκούς βαυκαλισμού μας κι αυτό!) αλλά διότι είναι αδύνατον να δεχθούν ότι δημιούργησαν ένα τέρας. Έτσι, μία-μία οι χώρες του ευρωπαϊκού περιθωρίου, ξεκινώντας από την Ελλάδα, και συνεχίζοντας με Πορτογαλία, Ισπανία, και Ιταλία, θα οδηγηθούν βιαίως στην έξοδο, έως ότου το Ευρώ καταστεί απλά μία διαφορετική ονομασία για το γερμανικό μάρκο.
Εδώ να τονίσουμε ότι οι Γερμανοί δεν ευθύνονται, ούτε σαν λαός ούτε σαν κυβέρνηση, για τα οικονομικά δεινά της Ελλάδος, ούτε έχουν βέβαια καμία υποχρέωση να μας ..σώσουν!
Αλλά προσοχή! Ούτε και οι λογιστικές ταχυδακτυλουργίες του κ. Σημίτη που μας έδωσαν εισιτήριο για να μπούμε στο ευρώ φταίνε για το σημερινό μας χάλι. Ακόμη και εάν πραγματικά είχαμε τα μεγέθη που απαιτούντο, δεν έπρεπε να μπούμε στο Ευρώ.
Εν ολίγοις, η ταπεινή άποψη του υπογράφοντος είναι ότι η μόνη διέξοδος για την κρίση (για το πούμε χοντρικά και να δώσομε το έναυσμα για τον διάλογο που επειγόντως χρειαζόμαστε) είναι η συνταγή της Αργεντινής , δηλ. βασικά
1. Έξοδος από Ευρώ. (Παραμονή κατά τα λοιπά στην Ε.Ε.)
2. Επιστροφή σε εθνικό, ελληνικό νόμισμα. Πρόταση για την ονομασία του : μα τι άλλο; Δραχμή.
3. Επανάκτηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων μας, τα οποία εκχωρήσαμε στην Ευρ. Κεντρ. Τράπεζα όταν μπήκαμε στο Ευρώ.
4. Επαναδιαπραγμάτευση των χρεών προς τραπεζικούς οίκους,
---Αναρωτιέμαι αν φύγουμε από το Ευρώ με τι θράσος θα επαναδιαπραγματευτούμε τι;
---Θα τους έχουμε ήδη κάψει και μετά θα τους ζητάμε να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μαζί μας; Μα είναι δυνατόν;
Είναι πιθανό για τον υπογράφοντα ότι, με αφορμή και δικαιολογία την έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη, θα βρουν ευκαιρία να την κοπανήσουν και 3-4 άλλα κράτη -κι αυτό για αρχή! Κάτι που θα είναι και λιγάκι διασκεδαστικό - στα χάλια μας.
Αυτά όμως, όσο και να φαίνεται απίστευτο, είναι τα... εύκολα.
Τα δύσκολα είναι αυτά που πρέπει να κάνομε μετά (και που μία Αργεντινή τα έκανε και όχι μόνο βγήκε από την κρίση αλλά επέστρεψαν και όλες οι τράπεζες γονυπετείς για νέες συνεργασίες μαζί της) και είναι αυτά που πρέπει να γίνουν για την τόνωση της ελληνικής οικονομίας.
---Η Αργεντινή δεν είδε καμία τράπεζα γονυπετή στο κατώφλι της, απολύτως καμία!!!
---Απλά, λόγω της μεγάλης δυνατότητας παραγωγής της Αργεντίνικης αγροτοβιομηχανίας που δεν καταστράφηκε αλλά λύγισε, έχουν πάντα ενδιαφέρον να βγάλουν νέα κέρδη... Σε εμάς από τι θα βγάλουν τα κέρδη οι τράπεζες κύριε Σεραφειμάκη;
Σ΄ αυτά έχομε αποδειχθεί επί δεκαετίες ανίκανοι. Εκεί που οι καλοί μας γείτονες Τούρκοι σημειώνουν ρυθμούς ανάπτυξης 10% ετησίως, εμείς βολοδέρνομε μεταξύ των αυτοδεσμεύσεων που αναλάβαμε από άγνοια κινδύνου και των ασθενειών του συστήματος της κρατικής μας μηχανής. Δεν έχω να προβλέψω τίποτα διότι το τι θα γίνει μετά εξαρτάται από το πόσο θάρρος έχουν και τι ποιότητας είναι οι πολιτικές ηγεσίες μας.
---Οι Τούρκοι αναπτύσσονται διότι έχουν σύγχρονους μηχανισμούς ή τουλάχιστον τους ασπάζεται η κρατική τους μηχανή. Στην Ελλάδα η κρατική μηχανή είναι ακόμα σε στάδιο που θα έλεγα ότι δεν έχει εφευρεθεί χαρακτηρισμός...
---Αυτό πρέπει να διορθώσουμε πρώτα, την υποβαθμισμένη λειτουργικά, και παραγωγικά δημόσια μας διοίκηση κύριε Σεραφειμάκη... Ελάτε εσείς που είσαστε ανώτατο στέλεχος μιας σημαντικής εταιρείας να το επιτύχουμε. Ίσως τότε να έχουμε απαιτήσεις και από τους Ευρωπαίους τραπεζίτες.
---Σήμερα όμως έχουμε τη φωλιά μας καμένη... Κάρβουνο την κάναμε και πρέπει να την ξαναχτίσουμε από την αρχή εδώ στην Ευρώπη που είναι το σπίτι μας αδιαφορώντας για τις τάχατε φιλικές παροτρύνεις των Αμερικανών που τις χαρακτηρίζει το στοιχείο της λυκοφιλίας...
Το μόνο ερώτημα πάντως είναι εάν αυτά θα τα κάνομε από μόνοι μας ή θα μας τα κάνουν άλλοι.
* Ο κ. Βασίλης Σεραφειμάκης είναι αντιπρόεδρος της Avinoil
Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος
Οικονομολόγος – Επιχειρησιακός ερευνητής
No comments:
Post a Comment