Πολιτικό ήθος; Tι είπατε παρακαλώ;

(To ακόλουθο μήνυμα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κηφισιά την 16 Οκτωβρίου 2009)

...και πριν "αλέκτωρ λαλήσει τρις" διαψεύστηκαν !!!

Σε προηγούμενο προεκλογικό φύλλο της εφημερίδας ΚΗΦΙΣΙΑ, οι αναγνώστες της στήλης διάβασαν στο «Άμεσες και τολμηρές αποφάσεις...» μια υπόσχεση και ένα λόγο τιμής του πρώην υπουργού της ΝΔ, κυρίου Παπαθανασίου ο οποίος είχε προβληματίσει το ακροατήριο με την ευπρέπεια του λόγου και της παρουσίας του.

Δεν προσέβαλε κανέναν ενώ οι εκφράσεις του θύμιζαν πολιτικό με δυτικοευρωπαϊκή κουλτούρα.

Ούτε εθνικές κορόνες, ένδειξη αδυναμίας του ομιλούντος να προσελκύσει άλλως πως το ενδιαφέρον του ακροατηρίου, ούτε μικροσυντηρητικές τοποθετήσεις και εκφράσεις μικρότητας ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους, εσωτερικούς ή εξωτερικούς...

Προσωπικά δεν είμαι κομματικός ψηφοφόρος και δεν χειροκροτώ όρθιος (Standing Ovation) κραυγάζοντας ή παραληρώντας ενθουσιαστικά κανένα πολιτικό.

Όμως, με τα λόγια του κυρίου Παπαθανασίου προβληματίστηκα. Έφυγα μονολογώντας για το εάν θα έπρεπε να υποστηρίξω αυτόν τον συμπαθή άνθρωπο και πολιτικό ή θα με υπερκέραζε η αγανάκτηση από τα τραγελαφικά λάθη των συναδέλφων του που κατακρήμνισαν τελικά την ΝΔ και τον πρόεδρό της από τα βάθρα τους.

Η συλλογιστική αυτή μου έκανε καλό. Μου επέβαλε να σκεφτώ και να συγκροτήσω τα επιχειρήματά μου για τα υπέρ και τα κατά της κάθε θέσης.

Δεν έχει σημασία η δημοσιοποίηση της τελικής μου απόφασης αλλά το γεγονός ότι μια σεμνή παρουσία και μια υπόσχεση προσαρμοσμένη στο κοινό αίσθημα έχει δύναμη και μάλιστα πολύ περισσότερη από εκείνη της ξεδιάντροπης και κορονίζουσας κραυγαλεολογίας διότι το είδαμε και αυτό στην πρόσφατη προεκλογική προσπάθεια.

Θα ήθελα πολύ να σκεπτόμουν το ίδιο και σήμερα, ίσως διότι ποτέ δεν απέβαλα την παιδικότητα που θέλει τα πράγματα να παραμένουν όμορφα και γαλήνια, πλημμυρισμένα από αγαθότητα ακόμα και μεταξύ των αγριότερων των σαρκοβόρων ζώων που συνομιλούν ή όπως θα λέγαμε οι μεγαλύτεροι, «το συζητάνε το πράγμα», ακόμα και όταν είναι έτοιμα να κατασπαραχθούν αναμεταξύ τους.

Όμως ο άνθρωπος, συμπεριφέρεται συχνά ως κατώτερος και αυτών των περιστάσεων αφού η προσπάθεια συγκάλυψης της αγριότητάς του δεν αντέχει ούτε στη μικρότερη δοκιμασία.

Έτσι, αμέσως μετά την ουσιαστική αποτυχία της ΝΔ να διεκδικήσει μια έντιμη ήττα, οι προβιές έπεσαν και τα δόντια της αγριότητας αποκαλύφθηκαν για να μας θυμίσουν ότι επρόκειτο για το λύκο που προσποιούνταν την γιαγιά μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσει την αθώα κοκκινοσκουφίτσα...

«Δεν το ήξερα να του αφήσω και ενθύμια» ήταν η απροκάλυπτα κυνική στα όρια της πολιτικής χυδαιότητας απάντηση του κυρίου Παπαθανασίου στους δημοσιογράφους όταν τον έλεγξαν για το ξεγύμνωμα του Υπουργικού γραφείου σε σημείο που σόκαρε τον αναλαμβάνοντα υπουργό του ΠΑΣΟΚ κύριο Παπακωνσταντίνου.

Ακόμα και αν ο κύριος Παπακωνσταντίνου είχε κάποια κλίση στην μυθομανία οι φωτογραφίες αποστόμωσαν και τον πλέον δύσπιστο.

Από το γραφείο έλειπαν ακόμα και ράφια από την βιβλιοθήκη...

Το ερώτημα δεν είναι ασφαλώς αν όλα τα αντικείμενα ενός υπουργικού γραφείου αποτελούν προσωπική περιουσία του εκάστοτε Υπουργού, ποτέ δεν ήταν και ούτε μπορούν να είναι, αλλά ο τρόπος με τον οποίο μεταμορφώθηκε ο άνθρωπος από σεμνός και πειστικός ρήτορας σε κυνικό και εγωπαθή αντίπαλο που θα έπρεπε να δυσκολέψει τον συνάδελφό του που επέλεξε ο λαός μέσω του νέου Πρωθυπουργού να τον αντικαταστήσει σε ένα τόσο σημαντικό για την πορεία της χώρας ρόλο.

Η θλιβερή ανάμνηση από την ιστορία αυτού του τόπου μας διδάσκει ότι η πολιτική της καμένης γης δεν βοηθά ποτέ τον ηττημένο να αποφύγει την ήττα του... Απλά την κάνει ακόμα ποιο επώδυνη διότι εξαγριώνει τον νικητή και προσβάλει τον ηττημένο για την απανθρωπιά του αφού δεν πρόκειται για πράξεις στο πεδίο της μάχης αλλά για ύπουλη δολιοφθορά...

Η απάντηση του κυρίου Παπαθανασίου είτε είχε τον ελέγχο είτε τον έχασε στιγμιαία λόγω της ψυχολογικής πίεσης από την ξαφνική ήττα της παράταξής του, ήταν άστοχη και συμπαρέσυρε και άλλους στο να σκεφτούν ότι χρειάζεται ήθος και ανδρεία ακόμα και για την αποδοχή της ήττας.

Ο μαχητής κρίνεται ακόμα και στην ήττα ενώ δεν είναι σπάνιο ο ηττημένος να μεταστρέφει το κοινωνικό αίσθημα και να γίνεται εκείνος ο πραγματικός νικητής χάρη στο μεγαλείο που επιδεικνύει αποδεχόμενος την ήττα του...

Δεν καγχάζεις ποτέ προσβλητικά διότι τότε πέφτεις χαμηλότερα ακόμα και στα μάτια των δικών σου ανθρώπων, ούτε συμμετέχεις στη σύληση του τάφου του νεκρού! Τα προσωπικά είδη δεν συμπεριλαμβάνουν παν ότι υπάρχει στο υπουργικό γραφείο και προφανώς δεν συμπεριλαμβάνουν τις γλάστρες με τα φυτά ή τα βιβλία στις βιβλιοθήκες εκτός ελαχίστων αναμνηστικών και απόλυτα προσωπικών δώρων.

Πριν επομένως προλάβουμε να το συνειδητοποιήσουμε, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου κέρδισε τις εξ αντιδράσεως εντυπώσεις χάριν των άκομψων συμπεριφορών των πολιτικών του αντιπάλων.

Την αποδέχθηκε έτσι ένα ποσοστό πολύ μεγαλύτερο εκείνου που έλαβε από την εκλογική διαδικασία, μερικοί το ανεβάζουν και στο 62%, όχι μόνο διότι αυτό περιλαμβάνει και εκείνους που δεν ψηφίσαν αλλά και διότι ξεκίνησε με σεμνότητα και πραγματικό το αίσθημα της αλλαγής.

Δεν θα χρειαστεί να ψάξω πολύ για να εντοπίσω αυτή την ποιοτική αλλαγή να εκφράζεται σε μια από τις ανανεωτικές επιλογές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για την κυρία Έλενα Παναρίτη, οικονομολόγο με εμπειρία στον εκσυγχρονισμό του δημοσίου τομέα του Περού, μιας λατινοαμερικανικής χώρας με τεράστιες πολιτισμικές διαφορές από την μια άκρη στην άλλη και επομένως αντίστοιχα προβλήματα σε οποιαδήποτε προσπάθεια ενοποίησης και συγχρονισμού του κυβερνητικού έργου.

Η κυρία Παναρίτη πιστεύει στις αξίες των μεταρρυθμίσεων που αγγίζουν πραγματικά τον πολίτη και δεν γίνονται για να τον εγκλωβίσουν αλλά για να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής του. Λέει χαρακτηριστικά: «Αν ο πολίτης συνειδητοποιήσει πόσο καλύτερη θα γίνει με μια μεταρρύθμιση η ζωή του, δεν νομίζετε ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να την σταματήσει;»

Ομολογώ ότι με πονά όταν ακούω μια έμπειρη και πολυταξιδεμένη Ελληνίδα με λαμπρές σπουδές να μου θυμίζει ότι η Ουγκάντα σε πολλούς τομείς έχει ξεπεράσει την Ευρωπαϊκή χώρα μου.

Με πονά όταν ακούω την επιβεβαίωση από το στόμα της κυρίας Παναρίτη αυτού που διαπιστώνω ιδίοις όμμασι καθημερινά: Ότι δηλαδή ο πλούτος συγκεντρώθηκε σε λίγα χέρια, η ψαλίδα άνοιξε με τους φτωχούς σήμερα να είναι πολύ περισσότεροι από ότι πριν από 20 μόλις χρόνια και την μεσαία τάξη να έχει συρρικνωθεί ενώ το παραγωγικό δυναμικό να έχει εξαϋλωθεί!!!

Η κυρία Παναρίτη επιβεβαιώνοντας την αναγκαιότητα στην αλλαγή συνεχίζει με απλότητα και αμεσότητα στο λόγο της παραθέτοντας μερικές από τις ουσιαστικότερες πρωτοβουλίες που θα έχουν αξία για το μέλλον αυτού του τόπου αφού τονίσει ότι η διόρθωση του ελλείμματος στο 3% δεν αποτελεί θέσφατο αλλά πρέπει να βρίσκεται υπό ελέγχο διότι ἐμμεσα εκφράζει την παραγωγικότητα της χώρας.

Η παραγωγικότητα όμως θα πρέπει να αυξηθεί με την διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που θα διευκολύνει πραγματικά και όχι λεκτικά την επιχειρηματικότητα... Δεν μπορούμε π.χ. να μιλάμε για επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να δημιουργούμε προσκόμματα με ερμηνείες για την συνταγματικότητα των νόμων ή των προθέσεων των επενδυτών...

Τα χρήματα για παραγωγικές επενδύσεις μπορούν να βρεθούν από την ανακατανομή του πλούτου αλλά και του παραγωγικού δυναμικού, προσθέτοντας σε προσπάθειες και τομείς από τους οποίους αναμένουμε τα μάλα και αφαιρώντας από εκείνους που καίνε πλούτο χωρίς αντίκρυσμα, μια τακτική που δυστυχώς δεν ακολουθεί μέχρι σήμερα ο Ελληνικός τραπεζικός τομἐας.

Η ακίνητη περιουσία δεν μπορεί να παραμένει αναξιοποίητη όταν προσφέρει προοπτικές ούτε είναι λογικό να υπερισχύουν οι απόψεις τριτοκοσμικών πολιτικών παριών που στερούμενοι επαγγελματικής κατάρτισης και τεχνογνωσίας επιμένουν να έχουν αυτοί τον τελευταίο λόγο για τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου.

Οι συναλλαγές πρέπει να έχουν διαύγεια ώστε να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή και οι μη εμπλεκόμενοι πολίτες τι γίνεται και πως εξελίσσονται οι εκάστοτε κυβερνητικές πρωτοβουλίες.

Νἐοι φόροι δεν απαιτούνται αλλά απαιτείται εκλογίκευση των παλαιών και άντληση από ένα πραγματικά δίκαιο και όχι αυθαίρετο σύστημα φορολόγησης που να μπορεί αποδεδειγμένα να αποφέρει περισσότερα.

Τα χρήματα τελικά θα έλθουν και από την επισημοποίηση της οικονομίας. Δεν μπορεί η χώρα μας να έχει τόσο μεγάλο ποσοστό της παραγωγικής της διαδικασίας στο σκοτάδι της παραοικονομίας.

Τελικά, το να έχει μια χώρα ικανούς και έξυπνους ανθρώπους δεν είναι αρκετό για να λειτουργήσει ως μια συνεκτική δύναμη σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο. Η έλλειψη εσωτερικής συνοχής μειώνει τις προσπάθειές μας να κερδίσουμε στο ανταγωνισμό διότι φτάνουμε στην γραμμή εκκίνησης εξουθενωμένοι από τις εσωτερικές μας διαμάχες.

Η καλλίτερη ομάδα δεν είναι αυτή που έχει τους καλλίτερους ποδοσφαιριστές αλλά εκείνη που οι μέτριοι ποδοσφαιριστές της λειτουργούν ως συνεκτική ομάδα...

Επομένως, αν αυτό είναι το μήνυμα εν συντομία της νέας κυβέρνησης Παπανδρέου, ακόμα και από στελέχη που δεν υπουργοποιήθηκαν αλλά στέκονται ως λαμπρές εφεδρείες, τότε η κυβέρνηση αυτή θα τα καταφέρει και θα τα καταφέρει με ήθος που δυστυχώς δεν είδαμε από τους Βατοπεδιστές και τους βυζαντινισμούς τους.