Δεν ήταν δυο, δεν ήταν τρείς αλλά ούτε χίλιοι δεκατρείς...

(Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ, την 30h Ιανουαρίου 2009)

... Ήταν πάνω απο τριάντα χιλιάδες οι εθελοντές, ξεπερνώντας κατά έξι τουλάχιστον φορές τις προβλέψεις των οργανωτών της μεγάλης γιορτής δενδροφύτευσης του Πεντελικού Όρους, στις παρυφές των δήμων Κηφισιάς και Πεντέλης.

Ήταν πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπει κανείς τις χιλιάδες των νέων και των παιδιών, με γονείς ή μεσω οργανώσεων, σωμάτων οδηγών, προσκόπων και σχολείων, να ανηφορίζουν πολύ πριν τις δέκα, το πρωινό της Κυριακής 25ης Ιανουαρίου, στις πλαγίες του Πεντελικού για να συμμετάσχουν σε αυτό που επιτέλους αρχίζει να γίνεται συνείδηση των Ελλήνων και κυρίως των Αθηναίων πολιτών, στην ανάγκη δηλαδή να διατηρούμε το πράσινο και να μην επεκτείνουμε τις πόλεις μας άναρχα, χωρίς δομές και λειτουργικότητα στις παρυφές και στα απόκρημνα των βουνών, όπως κάναμε δεκαετίες τώρα με την ανοχή της πολιτείας και λόγω έλλειψης δασολογίου.

Ασφαλώς, δεν είναι μόνο αυτή η αιτία που τα βουνά μας κατακλύσθηκαν απο οικισμούς αλλά και η ξεδιαντροπιά πολλών απο τους συνανθρώπους μας να κερδοσκοπούν στην κυριολεξία ιδιοποιούμενοι τη γη που δεν τους ανήκε, ανεξάρτητα του σε ποιον θα μπορούσε να ανήκει...

Άλλωστε, οτι δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας θεωρείται δημόσια περιουσία και ανήκει σε όλους μας.

Εκείνο που παραμένει αξιοσημείωτο στην αλλαγή νοοτροπίας, είναι ότι και πάλι η ιδιωτική πρωτοβουλία έκανε το θάμα της ενώ οι κομματικοί μηχανισμοί και η πολιτεία παρέμεναν παγεροί θιασώτες περιμένοντας να ακολουθήσουν όταν θα διέκριναν προς τα που κείται το χρήμα ή οι ψήφοι... αφού μόνο αυτά ενδιαφέρουν...

Έστω, κάλιο αργά παρά ποτέ, με τους κρατικούς φορείς και τις κομματικές οργανώσεις να αμιλλώνται επιτέλους στο ευγενές άθλημα βελτίωσης των συνθηκών ζωής των πόλεων που προσφέρει το περιαστικό πράσινο.

Τα 1500 στρέμματα που φυτεύτηκαν, αν και αρκετά, είναι λίγα μπροστά στα 9500 που κάηκαν «άθελα...» στην καταστροφική φωτιά της 16ης Αυγούστου του 2007, όταν οι μηχανισμοί του κράτους βρίσκονταν στην κορυφή της καλοκαιρινής ραστώνης.

Ναι, έχουν μυαλό οι πυρομανείς και οι άθλιοι καταπατητές των δασών... έχουν ευφυία, την ευφυία του κακού που πάντα θα βρίσκουμε μπροστά μας αν δεν είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε με νύχια και με δόντια αλλά και με συστηματικό προγραμματισμό, προνοώντας και αφήνοντας στην άκρη τις ιδιοτελείς μας αντιπαραθέσεις.

Δεν χωρά κομματολαγνεία ούτε το φύγε εσύ έλα εσύ διότι η αύξηση του περιαστικού πρασίνου είναι πραγματικά θέμα ζωής και θανάτου, ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στην αθλιότητα του αστικού ιστού του Αττικού λεκανοπεδίου.

Το επόμενο βήμα θα είναι μια ακόμα δενδροφύτευση, σε επόμενο τμήμα του καμένου δάσους του Πεντελικού Όρους, χωρίς να αφαιρεθούν οι όμορες με τις οικιστικές περιοχές ζώνες λες και πρόκειται για νεκρές ζώνες μεταξύ ποιων άραγε αντιμαχομένων;

Oσοι συμμετείχαν στην δενδροφύτευση θα παρατήρησαν με απορία οτι υπήρξαν νεκρές ζώνες, οι κοντινότερες δηλαδή στα όρια του Δήμου Κηφισιάς που δεν δενδροφυτεύθηκαν... ενω δεν έλειψαν και οι μικροσυμπλοκές μεταξύ των συνεργείων ανοίγματος των λάκκων και των περίεργων εκφραστών συμφερόντων της περιοχής τις μέρες που προηγήθηκαν της φύτευσης.

Όμως το περιαστικό πράσινο δεν αρκεί για να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης μέσα σε μια πόλη...

Η Αθήνα, είπε ο αρχιτέκτων Ρέντσο Πιάνο, που σχεδίασε τη Νέα Εθνική Λυρική Σκηνή και τη Νέα Εθνική Βιβλιοθήκη, χάρις στην ευγενική χορηγία του ιδρύματος Νιάρχου, ομοιάζει με ένα λατομείο μαρμάρου απο ψηλά...

Όσο και αν της δίνει χαρακτήρα δεν της δίνει ζωή ένα λατομείο μαρμάρου. Το μάρμαρο ήταν πάντα το παγερό υλικό των νεκροταφείων και των μεγάλων μνημείων που οι Αρχαίοι Ελληνες χρωμάτιζαν, αναγνωρίζοντας την παγερότητα του βασικού υλικού.

Θα πρἐπει επομένως το δάσος να έλθει μέσα στην πόλη και για μας, στην Κηφισιά, αυτό είναι το βασικότερο μέλημά μας.

Ξεκινήσαμε ως κηπούπολη και παρά τις κραυγές ορισμένων ειδικών περί τα πολεοδομικά και την αρχιτεκτονική, οτι τάχα η αστικοποίηση δεν είναι κακό φαινόμενο αφού δημιουργεί πολιτισμό (Δεν θα το αρνηθώ αυτό αλλά το ερώτημα παραμένει γιατί δεν φέρνει πρώτα πολιτισμό στα κορυφαία δείγματα αστικοποίησης όπως οι συνοικίες της Κυψέλης, του Παγκρατίου ή ακόμα και των Εξαρχείων...) θα πρέπει να παραμείνει κηπούπολη.

Το διακύβευμα της ανάπτυξης μέσα απο την αστικοποίηση ως γεννήτριας πολιτισμού είναι ευτελές και ψευδεπίγραφο.

Η Αθήνα έχει τεράστιες περιοχές που χρήζουν ριζικής αναμόρφωσης με ανατροπή των κατεστημένων οικιστικών επιλογών που ριζώνουν στα βάθη του μεσαίωνα και που δυστυχώς ενστερνίσθηκε ο αγροτικός και ο ξενόφερτος πληθυσμὀς που κατέκλυε το αττικό λεκανοπέδιο απο το 1922 και μετά.

Η μεγάλη καταστροφή του 1955 – 1965 και πάλι επι δικτατορίας και ακόμη την περίοδο 1985 -1995 δεν ήταν έργο των απλών ανθρώπων αλλά των ευφυών αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών που ενεργούσαν ασύστολα υπερ των εμπορικών συμφερόντων, δικών τους ή των εργοδοτών τους.

Σήμερα, καλούμεθα να ανατρέψουμε το σημερινό αστικό Status Quo, και να δούμε τις πόλεις μας ως κέντρα πραγματικής δημιουργίας και πολιτισμού αντι για κέντρα εξανδραποδισμού των κατοίκων τους.

Τι να τις κάνουμε τις Λυρικές Σκηνές, θα λέμε σε μερικά χρόνια, όταν θα πεθαίνουμε απο την ανεξέλεγκτη χρήση των αυτοκινήτου που ενσωματώθηκε ως νοοτροπία στο DNA του Ελληνα σε βαθμό που να θεωρεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ποταπά και ρυπαρά, κατάλληλα μόνο για τους νεόδουλους (οικονομικούς μετανάστες). Μυρίζουν «αυτοί» μου έλεγε πρόσφατα ένας αστός φίλος... και δεν τους μπορώ... δεν τους αντέχω... γιαυτό παίρνω το αυτοκίνητό μου και ας μένω εκατό μέτρα απο τον σταθμό του ΜΕΤΡΟ!

Θα πρέπει ακόμα να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στον μαζικό εθελοντισμό για μια πράσινη πόλη, για μια πράσινη για πάντα Κηφισιά.

Η κυρία Γουλανδρή, ακούραστη όπως πάντα, διεμήνυσε στην έναρξη των δραστηριοτήτων της ΜΚΟ Green Belt, www.greenbelt.gr , ότι ο Δήμος μας θα πρἐπει να διαμορφώσει και να υλοποιήσει ένα συστηματικό πρόγραμμα δενδροφύτευσης με την επίβλεψη ειδικών γεωπόνων και επαρκή φροντίδα για τους πεζούς και κυρίως εκείνους με ειδικά κινητικά προβλήματα.

Το Υπουργείο οικονομικών έχει ήδη ανακοινώσει ένα πρόγραμμα «Πράσινης Ζωής στην Πόλη» που χρηματοδοτείται απο το ΕΣΠΑ 2007-2013 και απομένει στους δήμους να το χρησιμοποιήσουν χωρίς καμία καθυστέρηση διαμορφώνοντας τις κατάλληλες μελέτες.

Το πρόγραμμα αυτό είναι συμβατό με τα προγράμματα εθελοντικών, Μη Κερδοσκοπικών Οργανώσεων όπως της Green Belt, αλλά και των δυνατοτήτων του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας -- Γουλανδρή, που μπορεί να συνδράμει με τους ειδικούς επιστήμονες που διαθέτει στην διαμόρφωση των αναγκαίων μελετών και στην επικύρωση των παρεμβάσεων ώστε να μην καταλήξουμε για ακόμα μια φορά σε κομματικές ή λαϊκίστικης έμπνευσης αντεγκλήσεις με ψευδεπίγραφα κίνητρα σωτηρίας του πρασίνου ή της δήθεν φροντίδας για τους κορμοράνους του περιπαθούς Αττικού Ελαιώνα.

Επιπλέον, η ΜΚΟ EcoCity, www.ecocity.gr διερευνά την ευαισθησία των αρχών της τοπικής αυτοδιοίκησης, προσφέροντάς τους ένα πρόγραμμα εθελουσίας συμμετοχής στις καλλίτερες ενέργειες για το περιβάλλον, τις οποίες επιβραβεύει κάθε χρόνο, την 5η Ιουνίου, ως την ημέρα του περιβάλλοντος.

Τα βραβεία Οικόπολις περιμένουν τον δήμο Κηφισιάς αλλά και τους ιδιώτες, τις εταιρείες και κάθε φορέα πρωτοβουλιών που θα συνεισέφερε στην διαμόρφωση δραστηριοτήτων και στον προγραμματισμό / υλοποίηση έργων για μια φιλικότερη περιβαλλοντικά πόλη. Η συμμετοχή είναι ανοιχτή με καταληκτική ημερομηνία την 31η Μαρτίου 2009. Πληροφορίες θα βρουν οι ενδιαφερόμενοι στον ιστότοπο της οργάνωσης.