Παιδεία και υποκουλτούρα...

(Η ακόλουθη επιστολή στάλθηκε στον διευθυντή του Ραδιοσταθμού ΣΚΑΙ την 26η Δεκεμβρίου του 2008)

Κύριε Πορτοσάλτε,

την όαση των δικών σας ραδιοφωνικών εκπομπών στον ΣΚΑΙ, τις μέρες αυτές, που κρατούν ψηλά τον πήχη του ανταγωνισμού, χαλά ανεπανόρθωτα η χυδαιότητα εκπομπών τύπου Ελληνοφρένειας... που δεν είναι όπως νομίζεται σάτιρα του πολιτικού μας κατεστημένου... ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ... παρά μία χαμηλής ποιότητας και σιχαμερής έμπνευσης προσπάθεια που σας γελοιοποιεί... ΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙ ΑΔΙΚΩΣ εσας και τον σταθμὄ σας...

Όμως εδώ θα ασχοληθώ με την δική σας αξιοπρόσεκτη και ασυνήθιστα ποιοτική προσπάθεια να ισορροπήσετε το αίσθημα του γελοίου που αφήνει η αναφερθείσα και άλλες λιγότερο προκλητικές εκπομπές, αν οχι στο σύνολό τους τουλάχιστον σε στιγμιαίες και ατυχείς εμπνεύσεις των παρουσιαστών τους όπως π.χ του «Πιτσιρίκου» που είναι μεν εξαιρετικός στα μουσικά αλλά απολύτως ανόητος σε οτιδήποτε άλλο και ιδιαίτερα στις κοινωνικές προεκτάσεις των λεγομένων του...

Χτες, ανήμερα των Χριστουγέννων καλοπροαίρετα επιλέξατε δύο εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας ένας εκ των οποίων, ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης, τυγχάνει συγγραφέας του «Χρονικού του Δαρείου», μιας πολιτικής παρωδίας με απραγματοποίητα όνειρα και ματαιωμένα σχέδια, θεσμικά και προσωπικά, της εποχής του Ανδρέα Παπανδρέου.

Περίμενα να ακούσω δημιουργικές σκέψεις και προτάσεις... αφού οι καλεσμένοι σας έδειξαν οτι αναγνωρίζουν την αθλιότητα του σημερινού εκπαιδευτικού μας συστήματος...

Έμεινα έκπληκτος απο τις συνεχείς επαναλήψεις εκφράσεων κλισέ όπως το «για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους...» που όμως δεν λέχθηκαν... Κανένα πράγμα δεν λέχθηκε με το όνομά του, δυστυχώς...

Αντίθετα άκουσα εξωφρενικές προτάσεις όπως οτι κάποια μέρα θα πρέπει να καταργηθούν οι εξετάσεις για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ενώ είναι γνωστό οτι σήμερα η είσοδος σε αυτά κινδυνεύει απο εισερχόμενους που δεν έχουν καμία διάθεση να γίνουν φοιτητές αλλά πιόνια απαράδεκτων πολιτικών οργάνων που τους περιμένουν με θράσος απο την πρώτη μέρα εγγραφής τους στην είσοδο της σχολής που εισήχθησαν...

Με την πρώτη μέρα τα παιδιά της Ελλάδος παίρνουν την χυδαιότερη εικόνα που θα μπορούσε να τους επιφυλάξει η ανώτατη εκπαίδευση οχι μόνο απο τους ακαλλιέργητους και ημιμαθείς οσφυοκάμπτες της πολιτικής αλλά και απο μια κοινωνία που τους προετοιμάζει ανενδοίαστα για την ανεργία...

Απο την πρώτη μέρα τα παιδιά μας αναγκάζονται να μπουν στο κλίμα της σιχαμερότητας που η κοινωνία μας φροντίζει να κρύβει κάτω απο το χαλί μιας επιτευδευμένης ευπρέπειας διότι οι έχοντες και οι αλλοτριωμένοι συνοδοιπόροι τους αδιαφορούν για το Ελληνικό σύστημα αφού ποτέ τα παιδιά τους δεν πρόκειται να το γνωρίσουν...

Απο την πρώτη μέρα οι οσφυοκάμπτες του πολιτικού παραγοντισμού, με θέσεις ευθύνης και εντός των Πανεπιστημιακών μας σχολών, τυφλωμένοι απο την σκοπιμότητα και την συνήθεια, υποδέχονται τους νέους μας παραβλέποντας την σιχαμερότητα του περιβάλλοντος υποδοχής των περισσότερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (υπάρχουν και εξαιρέσεις) σαν να είναι οτι ποιο φυσιολογικό και αναμενόμενο...

Κύριε Πορτοσάλτε, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένα σύστημα που εκφράζει την πολιτισμική υποκουλτούρα του λαού μας.

Έχουμε ξεπέσει και η παιδεία, ως καθρέπτης αυτού του ξεπεσμού μας, εμφανίζει σε πρώτο πλάνο τα απόνερα αυτής της άθλιας και μη δημιουργικής πορείας...

Μας δείχνει ξετσίπωτα το σιχαμερό εσωτερικό της και καγχάζει κάθε φορά που ορισμένοι εκπαιδευτικοί με περγαμηνές φροντίζουν να μας ενημερώσουν για τα κακώς κείμενα της παιδείας μας...

Είναι θλιβερό να είσαι νέος στην σημερινή Ελλάδα και να πρωτοπερνάς τις πύλες της σχολής σου, για την οποία έκανες τόσα όνειρα, εν μέσω σιχαμερών συνθημάτων, ελεεινού γκράφιτι και στην κυριολεξία τραγελαφικών προσπαθειών απο εκπροσώπους «προοδευτικών» κομμάτων που έχουν το θράσος να ομιλούν για τα στραβά της σημερινής εξουσίας ή του δικομματισμού ή της όποιας πρόχειρης θέσης τους ενω ευρίσκονται σε εντεταλμένη υπηρεσία των κομματικών τους παρατάξεων...

Είναι θλιβερό οι αγράμματοι οσφυοκάμπτες της κομματικής σκοπιμότητας να χαλιναγωγούν έτσι, προκλητικά και εμετικά, το άνθος της Ελληνικής κοινωνίας...

Είναι δείγμα πραγματικής κατάντιας και της πολιτισμικής κατάπτωσης ενός λαού, όπως ο Ελληνικός, να υποκύπτει στα νόθα κελεύσματα ενός κομματικού υπόνομου με την είσοδό του στον κόσμο της γνώσης...

«...Γίνε δικός μας φίλε, προκαλούν οι σειρήνες της πολιτικής υποκουλτούρας, και θα σου εξασφαλίσουμε τα θέματα για τις εξετάσεις, θα σου βρούμε επαφές να πάρεις χρήματα απο κοινοτικά κονδύλια..., θα σε εξασφαλίσουμε με δικούς καθηγητές...»

Και όμως όλα αυτά προσποιείται ότι δεν τα γνωρίζει ο κύριος Παπανδρέου, δεν τα γνωρίζει ο κύριος Αλαβάνος, ούτε η κυρία Παπαρήγα, ούτε ο κύριος Καρατζαφέρης, ούτε προφανώς ο κύριος Καραμανλής...

Τους πιστεύετε άραγε όλους αυτούς όταν βλέπετε ότι αυτά που ετοιμάζουν απο αγανάκτηση πολλοί απο τους νέους μας, γινόμενοι άβουλα υποχείρια σκοτεινών εκφραστών του εκάστοτε παρακράτους, έτοιμοι στην παραμικρή προτροπή ή ευκαιρία να κάψουν και να καταστρέψουν οτιδήποτε γύρω τους, είναι ο μόνος τρόπος αντίδρασης που γνώρισαν απο την πρώτη μέρα εισόδου τους στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας;

Τους πιστεύεται άραγε τους πολιτικούς μας όταν δεν ζητούν συγνώμη, αυτοί πρώτοι, για την καταστροφή που υπέστησαν χιλιάδες βιοπαλαιστές απο εκείνους που ενδεδυμένοι με πανάκριβα και μοδάτα ρούχα καταστρέφουν τους χώρους εργασίας των πτωχών βιοπαλαιστών...

Κύριε Πορτοσάλτε, το θέμα της παιδείας είναι τεράστιο και έχει πολλές πτυχές...

Στη χώρα μας η παιδεία πάσχει απο το επίπεδο του δημοτικού, μιας και μέσα στις εκτρωματικές πόλεις που φτιάξαμε, τα παιδιά μας μεγαλώνουν με τρόμο ακόμα και για τα έντομα που αντικρίζουν ενω είναι απροστάτευτα και ανοιχτά στις βουλές των σιχαμερών εμπόρων ουσιών που παραμονεύουν για το καλωσόρισμα στο κόσμο της αυταπάτης και της ευδαιμονίας έναντι των οποίων κανένα αντίδοτο δεν διαθέτει η δική μας εγωπαθής κοινωνία...

Το ότι μέχρι σήμερα στη χώρα μας δεν έχουν εισαχθεί τα πολυδιαφημισμένα διαδικτυακά σημειωματάρια (netbooks) χαμηλού κόστους δεν απασχολεί κανένα ληθαργικό μυαλό και δεν κάνει κανέναν επίσημο εκφραστή της παιδείας μας να αγωνιά...

Το οτι όπου και αν πατε και όπου και αν σταθείτε θα ακούσετε από άτομα της ηλικίας μου (57 ετών) να ομιλούν με μίσος και απέχθεια για τους υπολογιστές και την νέα τεχνολογία, την οποία όμως αυτοί δεν γνωρίζουν απο πρώτο χέρι..., μιας και το ξεπερασμένο πλέον μυαλό τους ασκήθηκε σε λιγοστές λέξεις και έννοιες όπως η κακώς εννοούμενη αστική ανάπτυξη με την μέθοδο της ανευφυούς αντιπαροχής, η λογική της υπερεκμετάλλευσης της γής, του μεταπρατισμού και του ευνοιοκρατισμού με ταυτόχρονη και προκλητική αδιαφορία για κάθε τι που θα μπορούσε να κάνει ποιο παραγωγική μια κοινωνία 1.000.000 κρατικοδίαιτων κηφήνων ενώ δεν χρειαζόμαστε ούτε τους μισούς...

Αν και δεν μπορώ να ασχοληθώ εδώ με το τεράστιο θέμα της παιδείας, που όμως με απασχολεί τόσο ώστε να το μελετώ και να γράφω για αυτό συστηματικά, θα σας παρακαλέσω να το δείτε σταδιακά...

Η παιδεία είναι ένα σύστημα που το κάθε μέρος του είναι και ανεξάρτητο και συνδεδεμένο με τα υπόλοιπα και μόνο όταν η διασυνδεσιμότητα αυτή λειτουργεί εν αρμονία έχουμε παιδεία διαφορετικά, έχουμε έναν καρκινοπαθή που ορισμένα κύτταρα του σωματός του πολλαπλασιαζόμενα αναρχικά καταπνίγοντας και ακυρώνοντας την δομημένη λειτουργία των υπολοίπων...

Στην σημερινή Ελληνική παιδεία έχουμε δυστυχώς πολλούς καρκίνους που την καταστρέφουν...

Αν όμως μιμηθούμε την ιατρική επιστήμη και τεχνολογία και ασχοληθούμε με το να κτυπήσουμε τον κάθε καρκίνο ξεχωριστά, δεν νομίζετε οτι θα έχουμε αποτέλεσμα;

Εγώ δεν το πιστεύω απλά αλλά είμαι βέβαιος για την επιτυχία μιας τέτοιας στρατηγικής...

Ευελπιστώ οτι σε αυτές τις επιμέρους μάχες οι συνομιλητές σας, στις εκπομπές του ΣΚΑΙ, θα είναι στο μέλλον ποιο συγκροτημένοι, ρεαλιστές και ειλικρινείς απο τους καλεσμένους σας την ημέρα των Χριστουγέννων και κυρίως θα έχουν ουσιαστική εμπειρία και απο αλλα εκπαιδευτικά συστήματα που μπορούμε στην κυριολεξία να αντιγράψουμε με την μέγιστη αποτελεσματικότητα και βελτιώνοντάς τα...

Δεν θα ανακαλύψουμε τώρα τον τροχό όταν υπάρχουν τόσα και πολυ καλύτερα συστήματα με εμπειρία αιώνων κατασταλαγμένη σε αυτά στην δυτική, όπως συνηθίσαμε να λέμε, Ευρώπη...

Νάστε καλά και να μας δίνετε πάντα το χρυσάφι της δικής σας δουλειάς αφήνοντας την κοπριά εκπομπών τύπου «Ελληνοφρένειας» σε άλλους ποταπούς την έμπνευση συνεργάτες σας που σκέφτηκαν οτι έπρεπε να τις παρουσιάζουν...