Λόγος αριστερός ή λόγος υποκριτικός...;

Η επιστολή που ακολουθεί είχε ως αφορμή την αέναη προσπάθεια της αριστεράς να πείσει οτι έχει λόγο προοδευτικό... Στην πραγματικότητα για να πάει η χώρα αποτελεσματικά μπροστά χωρίς να αγνοηθεί η κοινωνική πλευρά του θέματος χρειάζεται μία άλλη αριστερά που δεν θα έχει λόγο υποκριτικό...

Αγαπητέ Μιμη,

έχω ομολογουμένως κουρασθεί να διαβάζω αρνήσεις απο τους υποτιθέμενους προοδευτικούς της αριστεράς που ούτε προοδευτικοί είναι, ούτε νέες ιδέες έχουν, ούτε την πρόοδο του τόπου επιθυμούν.

Μιλάνε και ξαναμιλάνε για το ασφαλιστικό με τη λογική του μοιράσματος της δεδομένης πίττας, μιλάνε ενάντια στους εξοπλισμούς που και εγώ δεν τους υποστηρίζω αλλά για την Ελλάδα έχουν καταντήσει ανάγκη ισοδύναμη του φόρου βλακείας (άλλωστε μια ζωή νταηλίκι πουλάμε... πως να το υποστηρίξουμε χωρίς εξοπλισμούς...)

Δεν υπαρχει αμφιβολία οτι σε κάθε πρόβλημα και σε κάθε κατάσταση υπάρχει καλύτερη λύση αλλα αυτή η λύση απαιτεί νοικοκύρεμα.

Το νοικοκύρεμα προαπαιτεί αποτελεσματικότητα και η αποτελεσματικότητα για κάθε αριστερό θεωρείται εντατικοποίηση ενώ κάθε εντατικοποίηση κρύβει καπιταλιστές... εκμεταλλευτές... και άλλα τραγελαφικά...

Το να κωλυσιεργούν και να παράγουν ελάχιστα, το να έχουν την Ελληνική οικονομία σε χαμηλή αποδοτικότητα που δεν την κάνει ανταγωνιστική, το να μιμούνται τους έχοντες με προκλητικές και αναντίστοιχες σπατάλες στηριγμένες σε υπερδανεισμό, το να αντιγράφουν τις συνήθειες αυτών ακριβώς που επικρίνουν ενω συνεχίζουν να τους επικρίνουν, δεν μπορούν να αποτελούν στοιχεία που προσφέρουν προοπτική σε μια χώρα.

Δεν γίνεται κατανοητό ότι τα χρήματα για αυτή την παρανοϊκή σπατάλη έρχονται απο έξω, απο τους κακούς καπιταλιστές και δεν αποτελούν μόνο προϊόν ανακύκλωσης εντός της χώρας...

Να θυμίσω στους καλοπροαίρετους κατά την άποψή μου αναλυτές της αριστεράς, πολλές απο τις αναλύσεις των οποίων στηρίχθηκαν στο παρελθόν σε συμπεράσματα απο τις αιτίες εξαθλίωσης των χωρών του τρίτου κόσμου..., ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε άλλη φάση ανάπτυξης σήμερα και θα πρέπει να ανανεώσουν το υλικό τους.

Στις χώρες του τρίτου κόσμου τα «αφεντικά» της δύσης δεν επέτρεπαν καν την ανάπτυξη... ήθελαν απλά τους λαούς μόνιμα υπόδουλους... Επομένως δίκαια το θέμα είχε λάβει διαστάσεις στην πολιτική οικονομία αλλα και στα πιστεύω των αριστερών.

Στη Ελλάδα του σήμερα δεν μας υποχρεώνει κανείς να είμαστε υπόδουλοι αν και είμαστε συμμέτοχοι σε μια μεγάλη ένωση στην οποία πρέπει να ακολουθούμε τους κανόνες συμμετοχής.

Σε καμία εταιρεία δεν αφήνουν τον μικρό εταίρο να κάνει οτι θέλει οι συνεταίροι του Πως αυτό θα γίνει για τη χώρα μας που παραταύτα λειτουργεί ως ισοδύναμη με πολυ μεγαλύτερες χώρες.

Επειδή όμως η αποτελεσματικότητα πρέπει να εμπεριέχει και τα στοιχεία του ενδιαφέροντος για την κοινωνία και το περιβάλλον, προτείνω να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του πρώην Προέδρου Κλίντον o οποίος έχει στήσει ένα ίδρυμα με στόχο την βελτίωση της έγνοιας του ανθρώπου για τον συνάνθρωπο και αυτό εκφράζεται με πολλούς τρόπους όπως με την έγνοια για την Μόρφωση, το Περιβάλλον, την Υγεία και την Φτώχεια.

Ως χώρα δεν έχουμε αντιμετωπίσει ικανοποιητικά κανένα απο τα προβλήματα με τα οποία ασχολείται το Ίδρυμα Κλίντον.

Αξίζει λοιπόν να τείνουμε ουσιαστική χείρα συνεργασίας με το ίδρυμα αυτό και για μας και για τους γειτόνους μας αντι να υπερασχολούμεθα με τα δικά μας λάθη και τις δικές μας ανοησίες του παρελθόντος που έκαναν όλους τους γειτονικούς μας λαούς εχθρούς, για να λεμε τα πράγματα με το όνομά τους...

Επισυνάπτω τη διαδικτυακή διεύθυνση του ιδρύματος Κλίντον

http://www.clintonglobalinitiative.org

και μιάς άλλης οργάνωσης που θεωρώ ένα απο τα παραπαίδια της παραπάνω ασχολούμενης ειδικά με το τι θα βελτιώσει τις πόλεις μας.

http://www.c40cities.org

Στην δεύτερη, οι επισκέπτες του blog θα βρουν πολλά σχετικά με το πως άλλες πόλεις όπως π.χ. η Μπογκοτά της Βολιβίας έκαναν το μαύρο άσπρο και μια πόλη γεμάτη αιθάλη και αθλιότητα απο ένα χαώδες κυκλοφοριακό μετατράπηκε σε μια πόλη που χαίρονται οι κάτοικοί της.