SCHICKSALS – GEMEINSCHAFT (ή όλοι μαζί θα ζήσουμε ή όλοι μαζί θα πεθάνουμε)

(Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κηφισιά την 19η Φεβρουαρίου 1010)

Την περασμένη εβδομάδα υποσχέθηκα ότι θα συνέχιζα απαντώντας στο πως θα επιβιώσουμε εμείς οι Έλληνες στον πόλεμο της Χρηματοοικονομικής φούσκας.

Αν βέβαια το ερώτημα αφορούσε τους άλλους, τον κόσμο ολάκερο, τότε η απάντηση θα ήταν μοιρασμένη μεταξύ εκείνων που παράγουν και εκείνων που προσποιούνται ότι παράγουν, άρα μεταξύ των Κινέζων και των Αμερικανών με τα σινάφια τους.

Οι Κινέζοι θα συνεχίζουν να παράγουν αγαθά και οι Αμερικανοί φούσκες για να δίνουν την ψευδαίσθηση ότι η οικονομία τους έχει υγιές υπόβαθρο, αφού έτσι η ανεργία θα μειώνεται και η “παραγωγικότητα” θα παίρνει την ανηφόρα...

Αυτό διότι η παραγωγικότητα αφορά και τους υπαλλήλους γραφείου, τους τραπεζικούς, τους οικονομολόγους και τους νομικούς και γενικά όλους εκείνους που ασχολούνται με τα σπορ της φουσκοθηρίας και της φουσκοπαραγωγής.

Άρα παραγωγικότητα θα υπάρχει αλλά θα παράγει φούσκες δηλαδή ψευδαισθήσεις ή αέρα κοπανιστό!!!

Μήπως όμως ακόμα και ο αέρας ο κοπανιστός είναι αναγκαίος εφόσον στην οικονομία έχει αποδειχτεί ότι αρκεί η προσμονή ενός καλύτερου αύριο για να αναζωογονηθεί;

Ας μη λησμονούμε ότι η προσμονή σε ένα καλύτερο αύριο είναι εμπεδωμένη όχι απλά φιλοσοφικά αλλά και από όλες τις θρησκείες ώστε να απαλύνουν το ανθρώπινο άγχος από την συνειδητότητα του αδιεξόδου της καθημερινότητας. Όταν πιστεύεις σε ένα καλύτερο αύριο αισιοδοξείς και η επόμενη μέρα φαντάζει καλύτερη χωρίς να έχει αλλάξει το παραμικρό.

Αυτός είναι και ο πυρήνας του καπιταλιστικού συστήματος, οριζόμενος από την Προτεσταντική ηθική που θέλει το άνθρωπο να κερδίζει, να έχει πλούτο και να ευημερεί...

“Και εσύ οφείλεις να γίνεις πλούσιος” λένε και ξανάλενε τα εκλαϊκευμένα εγχειρίδια της Προτεσταντικής ηθικής στον απλό άνθρωπο... “Ο Θεός σε θέλει πλούσιο” επιμένουν άλλα ενώ όλα αποβλέπουν στο να διαμορφώσουν ένα κλίμα πίστης στις δυνάμεις του αλλά και στους τριγύρω του (motivation) και από εκεί και ύστερα ο ουρανός θα είναι το όριο.

Αυτήν όμως την βασική και τόσο εμπεδωμένη αρχή πασχίζουν να μας την αφαιρέσουν με το τσεκούρι τελευταία.

Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουμε την ευχέρεια να φτιάξουμε δυνατές φούσκες, ενώ μας πήραν ήδη χαμπάρι για τις κρατικές φούσκες που διαμόρφωναν η δημιουργική λογιστική και οι αναξιόπιστες στατιστικές υπηρεσίες μας.

Έχουμε όμως το δικαίωμα να αισιοδοξούμε και με ένα ελάχιστο κλίμα αναπτυξιακής λογικής και αν είχαμε πραγματικά προικισμένους πολιτικούς θα ακολουθούσαμε τον δρόμο που χάραξε ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα, που δεν χάνει ευκαιρία στο να επαναλάβει ότι επιθυμεί να ξυπνήσει το επιχειρηματικό ζώο μέσα σε κάθε Βραζιλιάνο και σε κάθε Βραζιλιάνα πολίτη.

Ασφαλώς δεν το ισχυρίζεται αυτό επειδή εκεί βρίσκονται κοντύτερα στην αχανή ζούγκλα του Αμαζονίου αλλά διότι έχει απόλυτα κατανοήσει ότι η φύση του ανθρώπου είναι συνυφασμένη με τις αρχές του καπιταλισμού, που δεν μας φορέθηκαν καπέλο, όπως ισχυρίζονται αρκετοί, αλλά αντίθετα καθορίζουν την συμπεριφορά μας σε κάθε οικονομική συναλλαγή ακόμα και όταν δεν το συνειδητοποιούμε.

Το ισχυρό σημείο του καπιταλισμού είναι η δύναμη της προσμονής στο κέρδος που κάνει τα πρόσωπα να λάμπουν από δημιουργική έξαψη. Αντίθετα στα εξισωτικά συστήματα, μετά την νεανική έξαψη της συντροφικότητας τα μόνα που παραμένουν είναι τα συντροφικά μαχαιρώματα. Ο Μπολσεβικισμός διαλύθηκε πολύ πριν καταφέρει να διαμορφώσει τους όρους μιας πραγματικά κομουνιστικής κοινωνίας διότι την πρόλαβε η ατσάλινη πυγμή των κρατιστών του Λένιν και του επιλεγμένου από τον ίδιο διαδόχου του Στάλιν, οδηγώντας σε μια καρικατούρα σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Ο Χριστιανισμός ξεκίνησε ως αδελφότητα αγάπης μέσα από μυριάδες κινήματα αμφισβήτησης της Ρωμαϊκής εξουσίας για να καταλήξει μηχανισμός υποστήριξης της κάθε κρατικής εξουσίας.

Η συνεργατικότητα των Κιμπούτς του Ισραήλ έχει πλέον παρακμάσει μέσα σε μια ψευδεπίγραφα δημοκρατική κοινωνία.

Αντίθετα, το κίνητρο που παραμένει ζωντανό και πάντα επίκαιρο είναι η προσμονή σε ένα καλύτερο αύριο. Η προσμονή για το καλύτερο και ο μηχανισμός που θα μπορούσε να την παρακολουθήσει με μαθηματικές εξισώσεις (Theory of expectation) χάρισε το Nobel οικονομίας στον Μίλτον Φρίντμαν και όχι όπως λανθασμένα υποστηρίζεται o αχαλίνωτος Φιλελευθερισμός (Νεοφιλελευθερισμός) του.

Στην Ελλάδα του σήμερα αυτή η προσμονή είναι τσαλαπατημένη. Η αριστερά βγαίνει συνεχώς με πολιορκητικούς κριούς να κτυπήσει το κάστρο της ελπίδας που χαρακτήρισε παρασιτικό λες και τα παράσιτα έχουν την ικανότητα να διαλέγουν τους μέσα από το κάστρο και να αποφεύγουν τους πολιορκητές.

Στην Ελλάδα του σήμερα κόβουμε, κόβουμε και ξανακόβουμε διότι είναι εύκολο αφού μέχρι τώρα απλώναμε, απλώναμε και ξαναπλώναμε στα όρια της ασυδοσίας.

Είχαμε τεντώσει πάρα πολύ τα πόδια μας και δεν βλέπαμε ότι ακόμα και οι φούσκες μας ήταν κρατικής προέλευσης και επομένως υποδεέστερες και σε καμία περίπτωση ανταγωνιστικές εκείνων των ξένων χρηματοοικονομικών οίκων που γιγάντωναν τις δυνάμεις της νέας Ρώμης.

Ακόμα και σε αυτή την δημιουργική της ψευτοανάπτυξης χρησιμοποιήσαμε τις ικανότητες των καθηγητών της νέας Ρώμης όπως η Goldman Sachs που διαμόρφωσε με την κυβέρνηση Σημίτη τα τεχνάσματα για να μπούμε στην ΟΝΕ!!!

Άξιος ο μισθός των καθηγητών αλλά και των μαθητών τους. Καταφέραμε να μπούμε στη φάκα της ΟΝΕ μέσα σε μια προολυμπιακή έξαψη. Είχαμε μάθει για το τυρί και είχαμε τους λόγους μας.

Οι φάκες όμως δεν έχουν έξοδο. Τα ίδια σίδερα της εισόδου είναι πάντα ανεστραμμένα για να αποτρέπουν την διαφυγή ή να την καθιστούν αφάνταστα επώδυνη.

Στην Ελλάδα του σήμερα φαίνεται επομένως αναγκαίο πως πρέπει να μάθουμε και άλλες τέχνες. Το κόψιμο είναι του χασάπη αλλά ο χασάπης θα πεινάσει χωρίς την ειδικότητα του ψήστη και τις χάρες του βοσκού.

Στην Ελλάδα του σήμερα χρειαζόμαστε και άλλες τέχνες αλλά και άλλα μέσα για να ανακάμψουμε. Πρέπει ότι κόβουμε από τη μια για να μειωθεί το έλλειμμα να το οδηγούμε από την άλλη στην ιδιωτική παραγωγική διαδικασία και πρωτοβουλία.

Αν δεν μπορούμε εμείς, γιατί μάθαμε στο ραχατλίκι, ας δώσουμε κίνητρα στους εκατοντάδες χιλιάδες άεργους πλέον οικονομικούς μετανάστες, που μέχρι πρόσφατα απορροφούσε ο οικοδομικός οργασμός, για να γίνουν αυτοί οι παραγωγοί και αυτοί οι επιχειρηματίες που θα τραβήξουν την οικονομία μπροστά μέχρι να ξυπνήσουμε κάποτε και εμείς για να τους ακολουθήσουμε και να τους ξεπεράσουμε σε μια κούρσα ανάπτυξης.

Όμως επιτέλους κάποιος πρέπει να τρέξει με δύναμη και χωρίς χρονοτριβή.

Η παραγωγική διαδικασία πρέπει να πάρει τα πάνω της και αυτό για μας τους Έλληνες μεταφράζεται σε υψηλή ποιότητα τουριστικού προϊόντος και ουσιαστική αναδιάρθρωση της αγροτικής οικονομίας.

Τέρμα στα βαμπάκια των βρώμικων επιδοτήσεων και τέρμα στους τυχοδιώκτες που θέλαν απόσβεση της τουριστικής τους επένδυσης σε μια τριετία, πωλώντας το μέταλλο για χρυσάφι.

Τέρμα στα πλαστικοποιημένα μαρμελαδάκια, στα σιχαμερά ψωμάκια, στις κακοτηγανισμένες πατάτες και στους άπλυτους σερβιτόρους.

Όσοι επί χρόνια αποστρέφονταν την ιδέα να γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης πρέπει να αρχίσουν να το ξανασκέπτονται.

Έκαναν ασφαλώς λάθος διότι σε τίποτα δεν υπερτερεί ο βιομηχανικός εργάτης, όπου μπορεί να σταθεί μια βιομηχανία, από έναν επαγγελματία σερβιτόρο.

Άλλωστε γύρω από μια ποιοτική αγορά που απορροφά επαγγελματίες του τουριστικού προϊόντος αναπτύσσονται όλα τα λεγόμενα χάριν της ματαιοδοξίας μας ευγενή επαγγέλματα του δικηγόρου του λογιστή του μαρκετίστα ή ακόμα και του γιατρού. Χωρίς όμως τη βάση των τουριστικών υπηρεσιών που μπορούμε να προσφέρουμε, χωρίς ανταγωνισμό από την Κίνα, η κοινωνία μας δεν θα λειτουργήσει ούτε θα αναπτυχθεί.

Στην Ελλάδα επομένως πρέπει να αλλάξουμε ουσιαστικά διαμορφώνοντας σε συνθήκες κρίσης μια λογική που δεν θα αγνοήσει την χρησιμότητα του χασάπη αλλά θα επιμείνει στην παραγωγή του κρέατος.

Να είναι καλό, υγιεινό, και κατά το δυνατόν βιολογικό. Τότε και οι χασάπηδες θα έχουν δουλειά και ο ψήστες... Το προϊόν θα είναι εξασφαλισμένο και αρκετό για όλους.

Τότε η κυβέρνηση θα “κόβει μονέδα” από φόρους και λοιπές αρπακτικές επινοήσεις για να μας ανακουφίζει από τα περιττά πλούτη...

Σήμερα, μετά τον πρώτο γύρο, άντε μετά τον δεύτερο, το πανέρι με τον οβολό μας θα μείνει άδειο διότι το εκκλησίασμα θα έχει χάσει την πίστη του. Όχι μόνο δεν θα έχει οβολό να καταθέσει στο πανέρι αλλά ούτε καν θα πατά στην εκκλησία...

Σήμερα, θα πρέπει να επαναπρογραμματιστούμε σε ενέργειες στα πλαίσια του κατεπείγοντος απομειώνοντας την αναγκαιότητα μιας υποκριτικά οριοθετημένης δημοκρατικής επίφασης στα δικαιώματα των ολίγων ενάντια στους πολλούς.

Είναι επομένως καιρός να βγάλουμε την δικαστική εξουσία από τα επικίνδυνα εδάφη μιας έμμεσης διαχείρισης της οικονομικής δραστηριότητας του τόπου. “Ο καθείς εις το είδος του και ο Λουμίδης στον καφέ του” έλεγε η επιτυχημένη διαφήμιση κάποτε. Αυτό θα πρέπει να είναι το μήνυμα και προς τις δικαστικές αρχές που εμπλέκονται στην απονομή της δικαιοσύνης ακυρώνοντας έργα τεράστιας οικονομικής σημασίας για τον τόπο επειδή προσέφυγαν σε αυτές με παραπλανητικές διεκδικήσεις και σκοτεινά συμφέροντα οι πολυποίκιλοι εκφραστές του πολιτικαντισμού.

Η πρόσφατη ανάκληση της άδειας υλοποίησης της τουριστικής επένδυσης στην ανατολική Κρήτη, σε εδάφη της Μονής Τοπλού, αποτελεί το τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα σε σειρά τέτοιων άστοχων αποφάσεων.

Φτιάξαμε κάποτε τους δημοκρατικούς μας θεσμούς ώστε να εξασφαλίζονται τα δικαιώματα και του απλού πολίτη απέναντι στο ανελέητο κράτος της συλλογικής ή ανύπαρκτης ευθύνης για να καταλήξουμε σε μια κατάσταση που αντικατέστησε την προκλητική αυθαιρεσία των ανεύθυνων πολλών με την θεσμοθετημένη αυθαιρεσία των ανεύθυνων ολίγων και την εγκυρότητα ενός θεσμού που αφήνει συνεχώς ερωτηματικά για τις λαμβανόμενες αποφάσεις του.

Σήμερα πρέπει να διαμορφώσουμε συνθήκες αισιοδοξίας για τον απλό άνθρωπο με το να του μεταφέρουμε την πίστη ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του στέκονται δίπλα του για να έχει τη δύναμη να ξεκινήσει το παραγωγικό και καινοτόμο έργο του.

Σήμερα, το 1.000.0000 ευρώ που υποσχέθηκε ο κύριος Χρυσοχοϊδης σε εκείνους που θα οδηγήσουν στη σύλληψη των γνωστών αγνώστων και επίδοξων δολοφόνων της ηρωικής Κούνεβα θα είχαν ακόμα μεγαλύτερο νόημα αν χρηματοδοτούσαν ως χορηγία με το όνομα της τον νεαρό που θα έβαζε σε εφαρμογή μια καινοτόμα επιχειρηματική ιδέα.

Σε αντίθεση τα ποσά που αφιερώνονται σε αυτές τις πρωτοβουλίες είναι στο προσβλητικό ύψος των 3.000 ευρώ για την ποιο πρωτοποριακή ιδέα στις ετήσιες επιβραβεύσεις του κέντρου επιχειρηματικής καινοτομίας.

Θυμάμαι την ειρωνεία στο πρόσωπο του τρίτου κατά σειρά αξιολόγησης όταν παρελάμβανε μόλις πριν τρία χρόνια το χιλιάρικό του ενώ είχε καταβάλει τεράστια προσπάθεια για την υλοποίηση μιας ιδέας που καθόλου δεν υστερούσε του γνωστού Facebook που σήμερα κοστολογείται σε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια.

Σήμερα πρέπει να αλλάξουμε και να εργαστούμε με αίσθημα πραγματικής συλλογικής ευθύνης εφόσον όλους μας αγκαλιάζει πλέον η κοινή μοίρα του SCHICKSALS – GEMEINSCHAFT που σημαίνει ότι ή όλοι μαζί θα ζήσουμε ή όλοι μαζί θα πεθάνουμε.