Χωρατά και Χωρατα-αξίες…

(Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ την 10η Ιουλίου 2009)

Στο προηγούμενο φύλλο της Κηφισιάς διαβάσαμε σε πρωτοσέλιδο “Αυθαίρετη κατασκευή στις Αδάμες... Βόμβα στα θεμέλια της CITIBANK”

Προσωπικά έχω τις αμφιβολίες μου για την βόμβα στα θεμέλια της CITIBANK (αυτή μπήκε ήδη και μάλλον να την προφυλάξει επιχειρούσε...) αλλά θα συμφωνήσω με το πρώτο μέρος του άρθρου, για την αυθαίρετη κατασκευή, ενω πολυ φοβάμαι οτι η πραγματική βόμβα θα σκάσει στα θεμέλια της τοπικής πολεοδομικής υπηρεσίας.

Ξαφνικά, η Πολεοδομία του Δήμου Κηφισιάς ανακάλυψε, κατόπιν επισταμένης έρευνας που προκάλεσε ο σύλλογος SOS, ότι 2.104,82 Μ2 απο το υπάρχον κτίριο διοίκησης και εκπαίδευσης της τράπεζας ήταν αυθαίρετα, είχαν κτιστεί δηλαδή χωρίς άδεια...!

Σαν αστραπή πέρασε απο το μυαλό μου η τρέχουσα προσπάθεια της Κυβέρνησης να αρμέξει οικονομικά την ελληνική κοινωνία, που επι δεκαετίες άφηνε σε ελεύθερη πολεοδομική βοσκή διαφόρου κλίμακας, προσδιοριζόμενης μόνο απο το ύψος των ανταλλαγμάτων, με μικροποσά για τους ημιυπαίθριους χώρους που σε εποχές οικονομικής κρίσης θα δυσκολέψουν πολλούς να τα εύρουν.

Μικροποσό στο μικροποσό όμως, να πως μαζεύονται τα δισεκατομμύρια...
Αρχικά ακούσθηκε οτι στην Ελλάδα έχουμε συνολικά 1.5 εκατομμύρια παράνομους ημιυπαίθριους χώρους αλλά ποιό πρόσφατα, υποθέτω κατόπιν ωριμότερης σκέψης διότι μέτρηση εν τω μεταξύ δεν μεσολάβησε, οι αυθαίρετοι χώροι έγιναν 2.5 εκατομμύρια και με μέσο όρο προστίμου τα 1500 ευρώ καταλήγουμε στο ευτραφές ποσό των 3,75 δις Ευρω.

Τότε ήταν που ένα χαμόγελο απομάκρυνε την συνήθως συνοφρυωμένη μου έκφραση...

Να πως κινείται η Ελληνική οικονομία είπα. Να η ατμομηχανή της χώρας, Να που καταλήγει το λαδάκι της ελαιοπαραγωγού πατρίδας μας. Στα χέρια των κατά δήλωση λιγοστών υπαλλήλων των γραφείων πολεοδομίας διότι δεν νοείται παρανομία τόσο προφανής όσο οι ημιυπαίθριοι χώροι που να μην καλύπτεται από τον επιφορτισμένο μηχανικό που δηλώνει με συστηματική επαναληπτικότητα είτε οτι πάσχει απο ποδάγρα είτε απο βαρύτατης μορφής μυωπία οπότε ούτε να πάει μπόρεσε ούτε να δει... Τώρα το πως διάβασε τα σχέδια παραμένει ένα απο τα μυστήρια της ελληνικής γραφειοκρατίας...

Και αυτό όμως το μυστήριο έμελλε να διαλευκανθεί εφόσον ο πειρασμός για ενημέρωση ολοένα και μεγάλωνε... Η εξήγηση βρέθηκε στο ότι το 69% των πολεοδομικών γραφείων δεν διαθέτουν καθόλου μηχανικούς... Επομένως ούτε σχέδια διαβάζουν, ούτε υπαίθριους απο ημιυπαίθριους αναγνωρίζουν. Την σφραγίδα και την υπογραφή τους όμως την βάζουν... Νάναι καλά οι άνθρωποι που διαιωνίζουν με απόλυτο επαγγελματισμό την βασική μας γνώση από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας... Αλλωστε, εκείνα τα ρυθμικά μπαμ--μπαμ στα δημόσια γραφεία, απο κάποιον υπάλληλο που προετοιμάζει τις σφραγίσεις των επόμενων ημερών, δεν μας αφήνουν να ξεχάσουμε τις ιδιαιτερότητές μας ως λαού.

Παρέμεινε όμως στην σκέψη μου ένα βασανιστικό ερώτημα. Γιατί τα πολεοδομικά γραφεία ονομάζονται πολεοδομικά και όχι «γραφεία καταχώρησης δηλώσεων και προθέσεων οικιστικής ανάπτυξης...» Να ένα καινούργιο όνομα που και τιμιότερο ακούγεται και το στοιχείο της ανάπτυξης εμπεριέχει στην ονομασία του για να δημιουργεί τις αναγκαίες εντυπώσεις!

Οι εντυπώσεις όμως δεν αποδίδουν. Ο κυνισμός της ανταπόδοσης σε κάθε ενέργεια των κρατικών λειτουργών σε θέσεις κλειδιά φαίνεται πως έγινε ο κανόνας παρά η εξαίρεση και συνομολογείται με απόλυτη οικειότητα: «...Σε παρακαλώ αγαπητέ μου, τι είναι αυτά που λες; Αποτελεί υποχρέωση της υπηρεσίας μας... Μόνο για το παλληκάρι που θα στείλω για έλεγχο... να μην πιει και αυτός ένα καφέ...;»

Όσο και αν με διακρίνει κάποια διάθεση διακωμώδησης της κατάστασης, η πραγματικότητα δεν χωρά ούτε χωρατά ούτε χωρατα-ξίες...

Μόλις τώρα, μετά τις καταχωρήσεις στο κτηματολόγιο και εν όψη της είσπραξης του αναβαθμισμένου ΕΤΑΚ, με τους ημιυπαίθριους να τακτοποιούνται αλλά να μην νομιμοποιούνται, αρχίζει να αποκαλύπτεται το τεράστιο και βορβορώδες καθεστώς της Ελληνικής γραφειοκρατίας σε μία απο τις πλέον «δημιουργικές» εκφράσεις του.

Η Ελλάδα είχε πάντα την οικοδομή ως μέσο και μηχανισμό ανάπτυξης, όσο αυτή μπορεί να θεωρηθεί ανάπτυξη και όχι υπανάπτυξη.

Η πληθώρα των υμιυπαίθριων που μετατράπηκαν σε χώρους επέκτασης των διαμερισμάτων, το ότι το 10% των κτιρίων της χώρας είναι συνολικά χωρίς άδεια, η απόλυτη ασυδοσία των αυθαιρέτων σε κάθε ραχούλα της υπαίθρου με την απλοϊκή αιτιολογία του γιατί αυτός και οχι εγώ (ναι έτσι δικαιολογείται η αυθαιρεσία της υπεροικοδόμησης στα νησιά...) οι 510 νόμοι και διατάξεις για να κτίσει κάποιος στην Αθήνα και άλλα πολλά και τραγελαφικά συμπληρώνουν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα puzzle παρανομίας και ασυδοσίας που φέρνει τη χωρα μας στο επίπεδο των υποδεέστερων πολιτισμικά αφρικανικών χωρών...

Άρα δεν είναι μόνο η αδυναμία των πολεοδομικών γραφείων να ενεργήσουν σύμφωνα με τις επιβαλλόμενες διαδικασίες ελέγχου και να επιβάλλουν είτε πρόστιμα είτε αναγκαστική κατεδάφιση.

Είναι και η περίεργη «συνεργασία» των υπόλοιπων διοικητικών μηχανισμών και εταιρειών κοινής ωφέλειας όπως η ΔΕΗ και η ΕΥΔΑΠ που αποδέχονται με εξαιρετική ευκολία τις δηλώσεις των αυθαιρετούντων εν μέσω του υπάρχοντος θεσμικού και νομικού κυκεώνα.

Είναι και ο υπερβολικός αριθμός διατάξεων που αυξήθηκαν και πληθύνθηκαν για να εξυπηρετήσουν ρουσφετολογικές απαιτήσεις με την παράκαμψη προηγούμενων πολεοδομικών και οικιστικών κανόνων σε κάποια περιοχή.

Έτσι στην Αθήνα με τα 6.500 οικοδομικά τετράγωνα ισχύουν 510 διατάξεις και νόμοι για να κτίσεις (χώρια απο τους κανόνες του ΓΟΚ) ενώ στην Πάτρα με τα 550 οικοδομικά της τετράγωνα ισχύουν 20 διαφορετικά διατάγματα ενώ αντίστοιχοι είναι οι αριθμοί στις λοιπές πόλεις της χώρας.

Και σαν να μη έφταναν αυτά, οι πολεοδομίες των Δήμων είναι αναγκασμένες να στέλνουν τα θέματα με διχογνωμίες στην ερμηνεία, στις Νομαρχίες και στο ΥΠΕΧΩΔΕ ή ακόμα και στο Νομικό Συμβούλιο του κράτους για να βρεθεί άκρη...

Ο κυκεώνας των διατάξεων στην πολεοδομική νομοθεσία της χώρας γίνεται έτσι πραγματικός λαβύρινθος καθιστώντας ακόμα και εύλογη την διευθέτηση των υποθέσεων στα όρια της αβεβαιότητας που τρέφει τους μηχανισμούς της παρανομίας.

Με έκπληξη ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κύριος Ρακιτζής διαπίστωνε πρόσφατα το μέγεθος των περιουσιών κάποιων υπαλλήλων των πολεοδομικών γραφείων. Το πολυ σημαντικό σε αυτή τη διαπίστωση ήταν οτι στη συστηματική ανομία εκτός απο ιδιώτες περιλαμβάνονται και εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού όπως π.χ. ο Δήμαρχος Μαγούλας που πλήρωσε 500.000 Ευρω για να καθαρίσει 10 στρέμματα απο ξερόχορτα!!!

Να σημειωθεί ότι σε όλη τη χωρα υπάρχουν 9.800 κοινωφελή Ιδρύματα και κληροδοτήματα που δεν υποβάλουν ισολογισμούς και δεν ελέγχονται στη διαχείρισή τους...

Και όμως μέσα σε αυτή την οικιστική αναρχία και πολιτισμική παρακμή υπάρχουν φωνές πολιτικών και δικαστών που ισχυρίζονται οτι λειτουργούν βάσει των επιταγών των συνταγματικών άρθρων προστατεύοντας το περιβάλλον!!!

Ναι ακριβώς αυτή είναι η δηλωθείσα θέση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας, γνωστότερου ως Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣΤΕ) που επέβαλε στην κυβέρνηση, αντι της νομιμοποίησης των υμιυπαίθριων χώρων, το εφεύρημα της τακτοποίησης που συνοδεύεται με πρόστιμα που ποιος ξέρει πότε θα θεωρηθούν άκυρα ή επαναλαμβανόμενα απο κάποια επόμενη κυβέρνηση με άλλο νομικίστικο εφεύρημα.

Έτσι και το κράτος θα εισπράξει οτι του λείπει και οι νέοι μισθοί των δικαστικών με τις όποιες αναδρομικές αυξήσεις θα καλυφτούν σε περίοδο κρίσης και η υποκριτική άσκηση της εξουσίας θα συνεχίσει χαρωπά τις συνήθειές της.

Το κράτος αναμφίβολα θα συνεχίσει να λειτουργεί διαθέτοντας άλλοτε τους μηχανισμούς καταστολής των διαφωνούντων πολιτών και άλλοτε εκείνους της θεσμοθέτησης της αλογίας των πράξεών του.

Ο λαός όμως θα τραφεί ακόμα μια φορά με ψευδαισθήσεις οτι κάποια άλλη κυβέρνηση και κάποιος άλλος πολιτικός αρχηγός θα φέρει ή τουλάχιστον θα αγωνιστεί για καλλίτερες μέρες σε ένα καθαρότερο περιβάλλον.

Και όσο θα το περιμένουμε αυτό, θα επικρατεί η υποκρισία της ερμηνείας των νόμων και της ασυδοσίας των κρατικών λειτουργών που με τα κροκοδείλια τους δάκρυα θα δηλώνουν περιστασιακά αντι μεταμέλειας όψιμο ενδιαφέρον για τα κακώς κείμενα στον τόπο μας.

Σε αυτό το πλαίσιο ανακαλύφθηκε και η παρανομία της Citibank στο διοικητήριο της Κηφισίας. Στην πολεοδομία όμως της Κηφισιάς υπάρχουν διπλωματούχοι μηχανικοί και το αντικείμενο ενός κτιρίου που μεγάλωσε κατά 2.000 Μ2 δεν αποτελεί λεπτομέρεια για να ισχυριστεί ο οιοσδήποτε ότι δεν το έμαθε ή ότι δεν το είδε...

Ούτε θα ρώτησε ασφαλώς, χάριν της αποτρεπτικής δύναμης του κίτρινου χρυσού που έκανε διάσημη την γεωργική μας παραγωγή...