Ενα ανάγνωσμα γίνεται αιτία αυθόρμητης αντίδρασης...

( Η ακόλουθη επιστολή στάλθηκε στον Ραδιοσταθμό του ΣΚΑΙ με κίνητρο την υποκρισία των φορέων του κράτους στην άθλια αντιμετώπιση των μεταναστών)

Κύριε Πορτοσάλτε ,

Συγκλονιστική ήταν η ανάγνωση της επιστολής για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή της Αχαρνών, σήμερα το πρωί..

Η δραματικότητα της απλής έκθεσης των παρατηρήσεων της κατοίκου της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα ήταν ωμή μεν αλλα όχι προκλητική και αυτό ακριβώς ήταν η δύναμη όσων αναφέρθηκαν...

Εξετίμησα ιδιαίτερα το ότι μετά την ανάγνωση δεν σχολιάσατε...

Ήταν ένας φόρος τιμής στα γραφόμενα...

Αλλωστε, τι να προσθέσει κανείς μετά την πυχτή στεναχώρια που του προκάλεσαν οσα αναφερθηκαν;

Θα ήθελα μόνο να πω τούτα;

Το συγκεκριμένο πρόβλημα μπορεί να μπει σε πορεία διευθέτησης.

Δυστυχώς, η τρέχουσα κυβέρνηση επαναπαύεται με προκλητική αδράνεια στη λογική μιάς καριτακατούρας όσων είπε ο καραγκιόζης...

“…Θα βρωμίσουν οι μετανάστες, θα βρωμίσουν, θα αρρωστήσουν απο ανίατες ασθένειες και θα πεθάνουν...» απαλλάσσοντας τον τόπο απο την παρουσία τους... Είναι εν μέρη ταυτόσημη η πολιτική αυτή με εκείνην που επεφύλαξε η χώρα μας στους Μικρασιάτες Έλληνες, 300 χιλιάδες απο τους οποίους πέθαναν σε σύντομο χρονικό διάστημα απο κακουχίες, όντας πρόσφυγες στην Ελλάδα...

Όμως αυτή η τακτική δεν αποτελεί έκφραση πολιτικής ανθρώπων με δημοκρατική συνείδηση αλλά εκείνων με τις σκοτεινές συνειδήσεις που οραματίστηκαν τις φασιστικές ατραπούς ως διεξοδο απο τις κρίσεις του μεσοπολέμου...

Η σημερινή πολιτική για τους μετανάστες στην Αθήνα είναι πολιτική παράνοιας και ευτέλειας...

Το φαγητό που μοιράζεται αποτελεί πράξη αντίστοιχη με την περιποίηση των άστεγων σκύλων και τίποτε περισσότερο...

Όπως με το να ταΐζεις τους άστεγους σκύλους δεν λέγεσαι ζωόφιλος έτσι και με το να ταΐζεις τους άστεγους μετανάστες δεν λέγεσαι άνθρωπος...

Θα παρακαλέσω λοιπόν να ξεκινήσει μια προσπάθεια που θα έχει στη ρίζα της αντιστοιχίες με το έργο σας στην δενδροφύτευση των καμένων...

Ασφαλώς και δεν πιστεύεται οτι με την δενδροφύτευση, μέσω των ενεργειών του ΣΚΑΙ, θα σώσετε την Ελλάδα...

Πέρα όμως απο την όποια επιτυχία της προσπάθειάς σας εκεί ελπίζετε στην ενεργοποίηση του κόσμου σύμφωνα με ένα νεο για αυτούς σκεπτικό έμπρακτης αγάπης για την φύση.

Βάζετε έτσι τους εκκολαπτόμενους "μαχητές της φύσης", ενάντια στην αήθεια των οικοπεδοφάγων της γενιάς μου...

Με στενοχωρεί που η χυδαιότητα των συνομηλίκων μου, ξεπερνώντας κάθε αποδεκτό όριο, πασχίζει να ψευτοκρυφτεί στα πέπλα ενός εξυπνακίστικου και μαγκιόρικου εγωκεντρισμού.

Ελπιζω όμως ότι οι αυριανοί “μαχητές της φύσης” θα στέκονται συνειδητά εμπόδιο στην καταστροφή του περιβάλλοντος, οχι με άθλιες προσφυγές στο ΣΤΕ, όπως του Κυνηγού της Μεγαλόπολης (που σταμάτησε ένα τεράστιο περιβαλλοντικό έργο με την δικαιολογία οτι θα διώχνει τα θηράματα... δείγμα προβοκατόρικης ενέργειας που εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες των θεσμών μας...) αλλά με σύγχρονη αντιμετώπιση που δεν επιμένει οτι το 70% της Ελληνικής επικράτειας είναι δάση αντι του προφανούς των άνυδρων ξερότοπων, συχνά διάστικτων με παράνομες οικοδομές που κανείς δεν θέλει να απομακρύνει.

Τα νέα παιδιά που πήγαν στα φυτέματα των βουνών, που περιβάλουν την αστική χαβούζα του Αττικολεκανοπεδίου, είναι το μέλλον και η ελπίδα οτι αυτή η χυδαιότητα των καταπατήσεων απο γνωστούς και ανερυθρίαστους φίλους θα εύρει αντίσταση...

Με ίδιο επομένως σκεπτικό παρακαλώ διαμορφώστε μια πολιτική για το πως θα μπορούσε να ξεκινήσει η ένταξη των αστέγων στην Ελληνική κοινωνία με παραγωγικό τρόπο.

Ιδέες για τους τρόπους που θα μπορούσε αυτό να επιτευχθεί σας έχω στείλει δειγματοδοτικά στο παρελθόν με την ευκαιρία της τραγωδίας της Κούνεβα. Είχα προτείνει τότε την δημιουργία ταπητουργείου λαϊκής τέχνης που θα λειτουργούσε με στόχο να προσφέρει δουλειά σε άξιους και προοδευτικούς μετανάστες.

Ασφαλώς και δεν είμαι αφελής για να πιστέψω οτι ο ΣΚΑΙ θα είναι ο νέος Ηρακλής που θα αναλάβει να αντιμετωπίσει μόνος την κοπριά του Αυγεία...

Όμως, όπως τα ματάκια των μικρών παιδιών λάμπουν με το φύτεμα των μικρών δένδρων έτσι και το πικρό χαμόγελο των μητέρων, που άστεγες ψάχνουν για το λίγο γάλα που θα κρατήσει τα παιδάκια τους στη ζωή, θα γλυκάνει η ελπίδα ενός παραγωγικού αύριο το οποίο αυτές θα είναι σε θέση να διαμορφώνουν...

Αυτή η αλλαγή, αυτό το γλύκαιμα στο χαμόγελο των ταλαιπωρημένων γυναικών θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά που μπορεί να προσφέρει ο σταθμός σας στο κοινωνικό σύνολο και ας γκαρίζουν παράφωνα οι αριστεριστές οτι εμπορευματοποιείτε έμμεσα (διαφημιστικά) δραστηριότητες που είναι της αρμοδιότητας του ΚΡΑΤΟΥΣ...

Δυστυχώς ενω εκείνοι θα ομιλούν για το κράτος, υποκρινόμενοι πίσω απο την λιγδιάρα αδιαφάνεια των οικονομικής τους ασυδοσίας, εσείς θα κτίζετε την ελπίδα στις ταλαιπωρημένες ψυχές...

Ας τους αφήσουμε στη λίγδα τους και στον υποκριτικό εγωκεντρισμό τους... Δεν αποτελούν στοιχεία του κόσμου που ανατέλλει...

Φροντίστε να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα... Θα έχετε πολλούς συμμάχους σε αυτή σας την προσπάθεια...