Οι δημοκρατίες δεν δολοφονούν τους πολίτες τους για να τους συνετίσουν.

(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ την 12η Δεκεμβρίου 2008)

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται από την συνεχιζόμενη κατάχρηση του δικαιώματος της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν:

α. Την αυθάδεια ως δικαίωμα

β. Την παρανομία ως ελευθερία

γ. Την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και

δ. Την αναρχία ως ευδαιμονία ...»

Ισοκράτης (διεκτραγωδών την αποσύνθεση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας)

Τα λόγια αυτά φαίνονται πολύ επίκαιρα σήμερα, μετά τα γεγονότα που συγκλόνισαν τη χώρα μας, θυμίζοντας οτι τα δικαιώματα των πολιτών που προσφέρει η Δημοκρατία είναι υπέρτερα αγαθά εφ΄οσον δεν γίνεται ανεξέλεγκτη χρήση τους.

Αναμφίβολα, το έναυσμα για την καταστροφή που αντιμετωπίσαμε σε όλη τη χώρα ήταν η αδικαιολόγητη χρήση βίας που οδήγησε στον θάνατο ένα νεαρό συμπολίτη μας, ανεξάρτητα απο το τι έπραξε αυτός ο νεαρός και πως συμπεριφέρθηκε...

Οι δημοκρατίες όμως δεν δολοφονούν τους πολίτες τους για να τους συνετίσουν.

Μετά θάνατον κανένας συνετισμός δεν έχει αξία... Ισως αυτός να είναι ο λόγος που επικρίνεται τόσο σκληρά η σημερινή αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις για τα απαξιωτικά στην ανθρώπινη προσωπικότητα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας. Φαίνεται ότι δεν έχουμε κατανοήσει τι σημαίνει συνετισμός και τι σωφρονισμός... Τα έχουμε, το δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία, όλα μπερδεμένα σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι που φροντίζουμε να βάζουμε παράμερα και μόνο σε στιγμές κρίσης ξαναθυμόμαστε οτι πρέπει να ασχοληθούμε μαζί του.

Στην πατρίδα μας δεν διαθέτουμε σωφρονιστικό σύστημα αλλά σύστημα τιμωρό που εκφράζει την απανθρωπιά εκείνων που επιλέξαμε να υπερασπιστούν το δικαίωμα των συνανθρώπων μας, ακόμα και όταν σφάλουν, να έχουν την δυνατότητα επανένταξης ως χρήσιμα μέλη της κοινωνίας.

Δυστυχώς, η απανθρωπιά του σωφρονιστικού μας συστήματος αφορά και εμάς, όλους όσους δεν είμαστε πίσω απο τα τείχη για να γευόμαστε ανυπεράσπιστοι την μακαβέλια περί σωφρονισμού αντίληψη αλλά έξω απο αυτά, όπου γευόμαστε την ίδια αντιμετώπιση από ένστολους με διαφορετικά διακριτικά...

Η απανθρωπιά είναι ίδια και στις δυο περιπτώσεις μόνο που δεν ξεκινά απο τους ένστολους εκτελεστές εντολών αλλά τους καθοδηγητές τους, το ίδιο το σύστημα, τον εκάστοτε ιθύνοντα νου που με ελαφρότητα παίρνει την ευθύνη για τα στραβά που συμβαίνουν αλλά κάνει ελάχιστα για να μη ξανασυμβούν.

Εν μέσω τραγικών συνθηκών, με την πρωτεύουσα της χώρας μας να έχει παραδοθεί στις φλόγες, οι ιθύνοντες νόες της κυβέρνησής μας επέλεξαν να είναι απόντες, επέλεξαν να κοιμηθούν μακαρίως το βράδυ της 8ης 12, 2008 ώστε να συσκεφθούν ξεκούραστα για την κατάσταση την επομένη...

Και ενώ όλο αυτό το διάστηκα της μακαριότητας, οι δυνάμεις καταστολής με τρόπο που απεδείχθη περίτρανα ανεπιτυχής και αναποτελεσματικός, έπαιζαν την γάτα με το ποντική με τις ορδές των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών, η κυβέρνηση συνέχισε να απουσιάζει διότι ήθελε να διατηρήσει χαμηλό προφίλ, να μην αγριέψει λέει τα αισθήματα των ανομούντων, να μην προκαλέσει την περαιτέρω μήνη τους, που εκδήλωναν με το να σπάνε, να καίνε και να ληστεύουν για να ξεχάσουν την δικαιολογημένη πίκρα τους για τον αδικοχαμένο Αλέξανδρο.

Δυστυχώς, αυτή η ανείπωτη αντίφαση, έκανε ακόμα δραματικότερο το έλλειμμα επίγνωσης της τραγικότητας των στιγμών.

Η ηγεσία αυτής της χώρας, μετά από σωρεία λανθασμένων πρωτοβουλιών, απέδειξε ότι στερείται επάρκειας στο να συνεχίζει να μας κυβερνά... Ο Θουκυδίδης (Ιστορίαι, Β’ 65) αναφέρει ότι ο Περικλής υπήρξε άριστος κυβερνήτης επειδή «κρατούσε τον λαό με τρόπο ελεύθερο και δεν παρασυρόταν από αυτόν» Σε μια ώριμη δημοκρατία επομένως ο λαός είναι ελεύθερος να απορρίπτει τους κυβερνήτες του αλλά ο καλός κυβερνήτης ξέρει να «κρατά» τον λαό. Η δημοκρατία μεγαλουργεί όταν η ελευθερία συνυφαίνεται με την πειθώ της ηγετικής εξουσίας.

Αυτή η πειθώ λείπει απο την σημερινή ηγεσία της χώρας και δυστυχώς είναι πλέον αδύνατον να επαναποκτηθεί...

Το κακό είναι οτι και η αντιπολίτευση δημαγωγεί παρασυρόμενη απο λαϊκισμούς, αντί να συνεισφέρει, υπό τις τρέχουσες τραγικές συνθήκες, σε ένα πρόγραμμα συνεργασίας για την έξοδο απο την κρίση... Η ηγεσία της, μη αντιλαμβανόμενη την σοβαρότητα των περιστάσεων, θεώρησε ότι βρήκε την ευκαιρία να επανακτήσει μέσα στην αναμπουμπούλα την εξουσία...

Οταν όμως οι ηγέτες περιορίζονται στο να αναπαράγουν δημαγωγικά την λαϊκή αντίληψη για τα γεγονότα ή να τα εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις για ίδιο όφελος, δεν είναι ηγέτες διότι άγονται και φέρονται από επιθυμίες συχνότατα αντιφατικές όπως αποδείχθηκε στις συγκρούσεις που κατέστρεψαν εκτός απο τις πόλεις μας και τον ιστό της δημοκρατίας μας που είναι η πίστη στην ελευθερία των πολιτών και στο δικαίωμά τους να απολαμβάνουν και να διαχειρίζονται με ασφάλεια την περιουσία τους.

Δυστυχώς, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο απο το οποίο πρέπει να διαφύγουμε όσο είναι καιρός και όσο το έγκλημα απέναντι σε ένα πολίτη μας δεν θα γίνει και έγκλημα κατά του πολιτεύματος και των συνταγματικών μας δικαιωμάτων.

Και όμως, αρκετοί συνεχίζουν να υποστηρίζουν τα κακοφορμισμένα μοντέλα του παρελθόντος, εφαρμόζοντας ιδέες και τακτικές που θεωρούν ακόμα και το έγκλημα ως έκφραση πολιτικής...

Πρόκειται για τραγική παρεξήγηση απο εκείνους που ακόμα και σήμερα ελάχιστα αντιλαμβάνονται ή σέβονται τις αξίες της δημοκρατίας...

Δεν μπορεί να διαφεύγει της προσοχής μας οτι ηγέτες που δεν τιμήθηκαν για την αγάπη τους προς τις λαϊκές τάξεις ή τις δημοκρατικές αρχές, όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, τόνισαν οτι «το έγκλημα δεν είναι πολιτική, το έγκλημα είναι έγκλημα»

Βέβαια η Μεγάλη Βρετανία ζούσε τον τρόμο απο τις βόμβες και τις στυγερές δολοφονίες του ΙΡΑ, που ισχυριζόταν οτι μάχεται για το δικαίωμα της ελευθερίας που ίδιος αφαιρούσε.

Αυτή η αντίφαση χαρακτηρίζει και την σημερινή συμπεριφορά των δυνάμεων καταστολής στην χώρα μας διότι δεν μπορούν να εφαρμόζουν ταχτικές που προϋποθέτουν εμπέδωση και διατήρηση των συνταγματικών μας δικαιωμάτων όταν τα αφαιρούν στην προσπάθεια τους να τα προστατεύσουν.

Πρόκειται είτε για έλλειμμα ικανότητας που καταλήγει σε λανθασμένες πράξεις είτε για απλές προβοκάτσιες που οδηγούν ένα μέρος της κοινωνίας ενἀντια σε ένα άλλο, μετατρέποντας σε φάρσα κάθε έκφραση των δημοκρατικών μας ελευθεριών.

Όμως κανένας λαός δεν μπορεί να ανεχθεί ηγέτες που αντι να κρατούν τον λαό ελεύθερο παρασύρονται άθελα ή και δολίως από αυτόν.