Αντιδικίες και μικροεπαναστάσεις...

(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΗΦΙΣΙΑ την 5η Δεκεμβρίου 2008)

«Τα κρίσιμα θέματα που απασχολούν την τοπική αυτοδιοίκηση στην Αττική είναι η διοικητική μεταρρύθμιση, η οικονομική κατάσταση των δήμων και η διαχείριση των απορριμμάτων...»

Νίκος Χιωτάκης – Δήμαρχος Κηφισιάς

Έτσι συνόψισε ο κύριος Χιωτάκης, τα οσα θεωρεί οτι απασχολούν τους δήμους της Αττικής, και έθεσε υπ’οψιν των συνέδρων της ΚΕΔΚΕ, στις 26 Νοεμβρίου στην Θεσσαλονίκη.

Αναμφίβολα πρόκειται για σημαντικά θέματα αλλά τα υπόλοιπα; Είδατε κάποια αναφορά ειδικά για το πράσινο ή την συνεχιζόμενη πολεοδομική αναρχία που επιδεινώνει την ποιότητα ζωής σε όλους τους δήμους και ιδιαίτερα σε εκείνους, όπως η Κηφισιά, που διαθέτουν ακόμα ελεύθερους χώρους, άρα κίνητρα κακώς εννοούμενης εκμετάλλευσης;

Με άλλα λόγια, θέματα που θα μπορούσαν κάλλιστα να θεωρηθούν αντικείμενα ρουτίνας, όπως η αποκομιδή και η εναπόθεση των απορριμμάτων ή τα οικονομικά ενός δήμου, γίνονται τα κυρίαρχα θέματα στην ατζέντα ενός συνεδρίου και αφαιρούν τη δυνατότητα να συζητηθούν δράσεις και ενέργειες για τη νέα Πόλη, την Πόλη που θα αντιμετωπίσει τους κατοίκους της ως υπάρξεις με ανάγκες εκτός των τοίχων των διαμερισμάτων τους, ως υπάρξεις που θέλουν να χαίρονται την ζωή σε χώρους που απολαμβάνουν.

Θα έλεγα οτι αυτή η αντιμετώπιση είναι πλέον συνήθης από όλους τους δήμους και η αστικοποιημένη κουλτούρα πολλών απο εμάς σε συνδυασμό με μια σχεδόν απροκάλυπτα ασύδοτη τάση για εκμετάλλευση του κάθε τετραγωνικού μέτρου γης, έχει γίνει κανόνας. Δεν επικρίνω επομένως τον κύριο Χιωτάκη εάν έτσι έθεσε τις προτεραιότητές μας. Άλλωστε ως δήμαρχος και ως πολιτικός γνωρίζει τι να προτείνει και τι να αποφασίζει ώστε να παραμένει δήμαρχος για να ασκεί πολιτική.

Αναρωτιέμαι όμως, μαζί με τους αναγνώστες αυτής της στήλης, σε τι θα ωφεληθεί ο δήμος Κηφισιάς αν ενοποιηθεί με τον δήμο της Νέας Ερυθραίας πριν διαμορφώσει τις βασικές γραμμές και τους κανόνες προστασίας της ποιότητας ζωής των κατοίκων των δύο περιοχών που είναι και το πραγματικό ζητούμενο.

Εν τούτοις, στις όποιες προσθήκες ή αναθεωρήσεις του πολεοδομικού συζητιούνται στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, γίνεται μια μάλλον επιφανειακή αντιμετώπιση αυτής της ανάγκης.

Οχι πως δεν θα έπρεπε να γίνονται οι συζητήσεις αυτές για την τρέχουσα και κάθε αναθεώρηση, ακόμα και σε ετήσια βάση, εφ’οσον η διαμόρφωση της τωρινής Κηφισιάς πολύ απέχει απο τις επιταγές ενός ολοκληρωμένου και λειτουργικού πολεοδομικού προγραμματισμού, επιβάλλοντας αναπόφευκτα συνεχείς ανατροπές ή παρεμβάσεις αλλά και αλλαγές που φέρνει ο γενικότερος αστικός σχεδιασμός του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Η όποια αναθεώρηση όμως θα έπρεπε να έχει και την γενική αποδοχή του πληθυσμού της πόλης μας διότι πρόκειται για το ουσιαστικότερο θέμα του τόπου, ισως δε το μόνο που δικαιολογεί την ύπαρξη των εκλεγμένων δημοτικών μας αρχόντων...

Αν επομένως υπήρχε απο τον δήμο ή απο την πολιτεία βαθύτερη κατανόηση της σπουδαιότητας των συγκεκριμένων αποφάσεων, θα διαμορφωνόταν ένα σύντομο φυλλάδιο με παραστατικούς χάρτες ανα περιοχή και τους γενικούς στόχους του ισχύοντος πολεοδομικού σχεδίου, επεξηγώντας επιγραμματικά τις νέες παρεμβάσεις / τροποποιήσεις.

Το απλοποιημένο αυτό σχέδιο θα μοιραζόταν σε όσους εκ των κατοίκων ή εκπροσώπων συλλόγων ήθελαν να διατυπώσουν και την δική τους άποψη ενώ με το να ενσκήψει η δημοτική αρχή σε αυτές τις προτάσεις θα διαμόρφωνε μια άλλη ποιότητα άσκησης της αυτοδιοικητικής εξουσίας.

Δεν εννοώ οτι σήμερα οι δημοτική αρχή αρνείται να ενημερώσει τον οιονδήποτε απλό δημότη όπως δεν το αρνήθηκε σε μένα και ευχαριστώ γιαυτό την αντιδήμαρχο κυρία Κοσμά... Όμως εκείνο που παρέχεται σήμερα δεν είναι φτιαγμένο και κατανοητό στον αμύητο δημότη...

Αναμφίβολα οι προτάσεις που θα διαμόρφωναν τα τοπικά συμβούλια και οι σύλλογοι όπως π.χ. ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Αλωνίων, δεν θα κάλυπταν τις απαιτήσεις υποβολής ενός πολεοδομικού διαγωνισμού του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ αλλά θα συγκέντρωναν την σοφία των κατοίκων που ζουν και αναπνέουν στην συγκεκριμένη περιοχή.

Έτσι το κάθε συμβούλιο ή σύλλογος αλλά και ο κάθε απλός δημότης θα προσέθεταν στο puzzle της προοπτικής της πόλης μας διότι την προοπτική εκφράζει ένα πολεοδομικό σχέδιο, το πως δηλαδή αύριο θα αναπτύσσονται οι δρόμοι, τα κτίρια, η αγορά και οι λοιποί επαγγελματικοί χώροι ώστε να εξυπηρετούνται οι αυξανόμενες ανάγκες των κατοίκων χωρίς η εμπορευματοποίηση να καταντήσει βραχνάς στις συνθήκες διαβίωσής τους.

Σε μια τέτοια διαδικασία κανείς δεν θα προσέδιδε στις θέσεις του άλλου χαρακτήρα θέσφατου ή αλάνθαστου αλλά ούτε και επιπόλαια θα τις απέρριπτε.

Στην περίπτωση π.χ. της πρότασης κατασκευής χώρων στάθμευσης για τις ανάγκες του υπό υπογειοποίηση σταθμού του ΗΣΑΠ, καταγράφηκαν τα ποιο αλλοπρόσαλλα επιχειρήματα με τους μεν να απορρίπτουν άμεσα την θέση των δε...

Αν όμως διατυπωθεί η συνιστάμενη των απόψεων φαίνεται καθαρά οτι επικρατεί η θέση δημιουργίας ενός υπογειοποιημένου σταθμού εφόσον ἠ επιφάνεια διαμορφωθεί σε όμορφο χώρο πρασίνου.

Και όμως το τι ειπώθηκε ενάντια σε αυτή την συγκλίνουσα θέση απο εκπροσώπους των δημοτικών μας παρατάξεων δεν περιγράφεται...
«Αν γενεί τέτοιο πράγμα θα βγούμε όλοι στους δρόμους...» καταγράφηκε απο έναν εκπρόσωπο... Στην μνήμη μου ήλθε ακαριαία το «Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους, στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί, στη σάλπιγγα πάλι που μας προσκαλεί...» αλλά το ίδιο γρήγορα αντιλήφθηκα ότι τα χρόνια εκείνα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί... Σήμερα τις υποθέσεις μας δεν τις κανονίζουμε με τα όπλα...

Το πάρκο έχει ανακηρυχτεί σε μοναδικό μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς απο την Εφορία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής, κατόπιν τεκμηριωμένης μελέτης της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. και ειδικότερα του καθηγητή κ. Σαρηγιάννη, ισχυρίστηκε ο άλλος εκπρόσωπος.

Το ερώτημα, στην πρώτη εισήγηση, είναι σε ποίους δρόμους θα βγούμε να συνοδεύσουμε τον επίδοξο μικροεπαναστάτη;στους κατειλημμένους απο αυτοκίνητα λόγω έλλειψης αναγκαίων χώρων στάθμευσης; Ρώτησε ο ιδεολόγος--μικροεπαναστάτης με τι ποσότητες καυσαερίων δηλητηριάζουν την περιοχή γύρω απο το Άλσος όσοι επι ματαίω προσπαθούν να βρουν θέσεις στάθμευσης;

Όσον αφορά την περίεργη ευαισθησία για το μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς, πως δεν πρόσεξε ο κ. Σαρηγιάννης ότι το βαρέλι του Άλσους είναι στο ανατολικό τμήμα ενω o υπόγειος χώρος στάθμευσης μελετάται για το δυτικό τμήμα που είναι σχεδόν άδειο και ατημέλητο ενω εντός του Άλσους, υπάρχουν πλείστα βρωμερά παραπήγματα και κατασκευές kits που προσβάλουν κάθε αισθητική;

Να σημειωθεί δε οτι στο σημείο της ανασκαφής, μετα την ολοκλήρωση του υπόγειου σταθμού, θα μπορούσε να διαμορφωθεί ένας ενοποιημένος χώρος πρασίνου γύρω απο τον υπογειοποιημένο σταθμό του ΗΣΑΠ ο οποίος με την κατάλληλη μελέτη θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με ένα κατάλληλα διαμορφωμένο κτίριο –μουσείο για τις αρχαιότητες της Κηφισιάς. Όλα αυτά δε παρά την διεύρυνση του σημερινού χώρου πρασίνου και σε συνεργασία με τον ΗΣΑΠ που θα μπορούσε να αναλάβει εν μέρει το κόστος των κατασκευών, όπως το Μετρό της Αθήνας ανέλαβε το κόστος ανάδειξες των αρχαιοτήτων που ανακαλύφθηκαν κατά τις εκσκαφές των στοών.

Θα πρότεινα επομένως αντι να λαϊκίζουμε να προτείνουμε. Απο προτάσεις έχει ανάγκη ο τόπος μας και οχι απο λαϊκίζουσες αντιδράσεις για την πρόκληση εντυπώσεων συχνά με θολές και ακατανόητες επιδιώξεις...

Εάν τα παραπάνω ενδιαφέρουν και τον κ. Χιωτάκη, θα περιμένουμε να δημοσιοποιήσει τις θέσεις του δήμου στις βασικές παρεμβάσεις στον κέντρο της πόλης, προσδιορίζοντας με σαφήνεια οσα αφορούν το αστικό πράσινο, τους χώρους στάθμευσης και τις κυκλοφοριακές αναδιατάξεις / ρυθμίσεις σε χρονολογικά προγραμματισμένη προβολή μέχρι την ολοκλήρωσή τους.

Μόνο έτσι θα γνωρίζουν οι δημότες της Κηφισιάς τι να αναμένουν κάθε χρόνο και σε τι να ελέγξουν την δημοτική αρχή που οι ίδιοι επέλεξαν να φροντίζει και να διοικεί τα της πόλης τους.