Περί πολιτικής...

Ένας φίλος blogger ρώτησε τη γνώμη μου για την πολιτική...

Ακολουθεί η απάντησή μου...

Αγαπητέ φίλε,

Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα αλλά η πολιτικοοικονομική...

Είμαι άνθρωπος που θέλω τη θεωρία για να φιλοσοφώ και την πράξη για να ζω.

Η Ελλάδα πάσχει απο συντηρητισμό σε σημείο που ξεπερνά κάθε ευρωπαϊκή χώρα..

Δείχνει λούστρο χάριν σε μια περιορισμένη τάξη που χαλά πολυ χρήμα απο εκποιήσεις και διαμεσολαβήσεις...

Με άλλα λόγια το χρήμα που κυκλοφορεί δεν είναι χρήμα απο παραγωγή και μόνο ένα μέρος του οδηγείται σε δευτερογενή παραγωγή βασισμένη στην οικοδομική και κατασκευαστική δραστηριότητα ενω το περισσότερο εξάγεται για αγορά πολυτελών αλλα και αναγκαίων αγαθών διαβίωσης.

Μια τέτοια οικονομία είναι καταδικασμένη εκτός εάν βρει τρόπους να αλλάξει το αρνητικό ισοζύγιο των εμπορικών συναλλαγών που κανένας άδηλος πόρος δεν μπορεί να ανατρέψει...

Οι δυνατότητες υπάρχουν και όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε...

Οσοι διάβασαν το προηγούμενο σχόλιό μου θα διαπίστωσαν ότι γίνεται μια προσπάθεια να συνδυαστούν η αρνητικότητα των Ευχών με την απραξία και την εγωκεντρική ουδετερότητα που είναι πλέον παγιωμένα χαρακτηριστικά του λαού μας...

Η μη συνεργασία είναι η κυρίαρχη επιλογή όσων περιορίζονται στις Ευχές... είναι η κυρίαρχη επιλογή εκείνων που δεν ενδιαφέρονται για την προοπτική μιας μακρόχρονης συνεργασίας αλλά για την αρπαχτή.

Σε μεγάλο βαθμό αυτή η νοοτροπία είναι αποτέλεσμα και του λεγόμενου Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού μας..

Δείτε τους ανθρώπους στις Ορθόδοξες εκκλησίες και δείτε και εκείνους στις εκκλησίες των Ευαγγελιστών.

Απο τις Ορθόδοξες βλέπετε να αποχωρούν ανέκφραστα και ξινισμένα πρόσωπα...

Απο τις Ευαγγελικές τα πρόσωπα λάμπουν... οι άνθρωποι εκεί συμμετέχουν συνεργάζονται επικοινωνούν και τότε γίνονται ένα με τον δικό τους Θεό, αυτόν που αγαπούν διότι αγαπούν αυτό που πιστεύουν... δεν προσποιούνται...

Στις Ορθόδοξες εκκλησίες οι λίγοι και γερασμένοι εκκλησιαζόμενοι δεν έχουν ψυχή, δεν έχουν κουράγιο... δεν γελούν απο χαρά, δεν επικοινωνούν με κανένα Θεό ούτε αυτόν που πιστεύουν... δεν παρακολουθούν το εκκλησίασμα... είναι απούσες μαριονέτες σε χώρο που η εκστατικότητά του δεν τους εκστασιάζει παρά στιγμιαία μέσα απο τον τυχαία εμπνευσμένο αλλά τελικά αναποτελεσματικό λόγο κάποιου ιερωμένου.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η θρησκεία έχει κυρίαρχο ρόλο στην ανάπτυξη ενός λαού...

Οι Ελληνες πρέπει να μετατρέψουν τα εκοσμικευμένα στοιχεία της θρησκείας τους σε ζώντα κύτταρα ή να τα εγκαταλείψουν εντελώς και να βρουν νέα..

Δεν γίνεται πρόοδος με στράτευση ιδεών σε μεσαιωνικές νοοτροπίες που καθορίζουν την καθημερινότητά μας...

Δεν γίνεται πρόοδος χωρίς να αυξηθούν τα πρόσωπα που χαμογελούν, χωρίς να φρεσκαριστούν οι ιδέες που συντονίζουν την πολιτική της χώρας μας σε νέους παραγωγικούς δρόμους όπου το πνεύμα θα είναι το κυρίαρχο στοιχείο και η επιστήμη η βασική συνισταμένη του.

Οι πολιτικοί μας έχουν στέρημα ιδεών διότι και εμείς έχουμε στέρημα ιδεών...

Ζητούνται νέοι πολιτικοί που θα ανατρέψουν αυτό το κατεστημένο... και τότε θα μπούμε στις ράγες της προόδου.

Όμως οι ανατροπές δεν γίνονται χωρίς την υποστήριξη της μάζας... εάν δεν θελήσουμε αυτή την αλλαγή δεν θα την έχουμε... εάν συνεχίσουμε να επικρίνουμε τους πολιτικούς μας ως ξένο σώμα αντι να ελέγχουμε και να επικρίνουμε τον εαυτό μας δεν θα γίνει καμία αλλαγή επαναστατική ή ήπιας προσαρμογής... αλλά θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε αργά και σταθερά στη λάσπη και στο χάος της εγωκεντρικής μας εσωστρέφειας έως ότου χαθούμε εντελώς.

Ένα είναι βέβαιο, οτι δεν θα έλθει κανείς να μας σώσει... δεν θα υπάρχουν πουθενά ναυαγοσώστες τις στιγμές του πνιγμού...