Δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν...

Σκέψεις στις θέσεις του Μίμη Αδρουλάκη εν' όψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.

Αγαπητέ Μίμη,

Κοντός ψαλμός αλληλούϊα...

Τα μηνύματα σου είναι πράγματι κορυφαία...

Στο συνέδριο θα φανεί απο την πρώτη μέρα, την ξεκούραστη μέρα, το «κρίσιμο όριο που και χρυσάφι να πιάσεις κάρβουνο γίνεται, οι διανοητικές και ψυχολογικές σου μπαταρίες αδειάζουν, η θέλησή σου χάνεται και τα πρόσωπά σου ακόμα και τα πιο άξια χλωμιάζουν, πας να επιτεθείς και βγαίνεις οφ-σάιντ, πας να πεις κάτι, ακόμα και το πιο τολμηρό και καινοτόμο, και κανείς δεν σε προσέχει...»

Στο συνέδριο θα φανεί απο την πρώτη μέρα αν ο σύντροφος της άλλης πλευράς βιάσθηκε να αποχαιρετήσει τον λεγόμενο δικομματισμό και πολύ περισσότερο τον διπολισμό...

Ναι συμφωνώ ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει ο δικομματισμός και ο διπολισμός διότι είναι τα εύκολα συστήματα, τα συστήματα που βολεύουν τους ισχυρούς να διαμορφώνουν απλοϊκές πολιτικές θέσεις και να εγκλωβίζουν σε αυτές τους λίγους και σκεπτόμενους πολίτες.

Υπάρχουν βέβαια και δικομματικά συστήματα με πραγματικό κομματικό πλουραλισμό θέσεων όπως το εργατικό κόμμα της Αγγλίας, που περιλαμβάνουν όλες τις φωνές χωρίς καμιά να χάνεται ή να αγνοείται... σαν ένα κοινοβούλιο δηλαδή μέσα στο κοινοβούλιο, σαν μια πολυσυλλεκτική δημοκρατία μέσα σε κομματικά πλαίσια με πειθαρχεία και το άλογο πάντα μπροστά απο το κάρο και οχι ανάποδα όπως τελευταία στο ΠΑΣΟΚ.

Θα μου πεις νέα τεχνολογία... Γιατί τα τραίνα τα καταφέρνουν με τη μηχανή να σπρώχνει...;

Ναι αλλά τα τραίνα παγαίνουν σε προσδιορισμένο με ράγες δρομολόγιο, ούτε αριστερότερα ούτε δεξιότερα...

Η πολιτική έχει ανάγκη απο ευρεσιτεχνίες ανα πάσα στιγμή, απο ευελιξία τύπου Hezbollah και χρήση «οπλικών συστημάτων» εξαιρετικής αποτελεσματικότητας και ακρίβειας, που ενεργοποιούνται και εξαφανίζονται σε δευτερόλεπτα..., όπως ο φορητός εκτοξευτής 9К115-2 Metis-M.

Η πολιτική είναι πλέον στρατηγική και χρειάζεται εμπνευσμένους αρχηγούς που ξέρουν πότε θα πουν ελάχιστα, όπως οι χαρισματικοί αξιωματικοί, που κάνουν τους στρατιώτες να δακρύσουν απο ενθουσιασμό με δυο στεγνά λόγια πριν απο την κρίσιμη μάχη και αυτοί σφίγγουν το όπλο νιώθοντας οτι ο αγώνας δεν θα είναι μάταιος.

Ο λαός, τα εκατομμύρια ψηφοφόρων, δεν θα ψηφίσουν με πρόγραμμα όπως δεν ψήφισαν με πρόγραμμα στο παρελθόν... Θα ψηφίσουν όμως τον αρχηγό που τους εμπνέει, που τους δίνει όραμα, πίστη, συνοχή όπως ο χαρισματικός λοχαγός πριν απο την κρίσιμη μάχη...

Στο Αλβανικό μέτωπο οι Ελληνες στρατιώτες είχαν καταθλιπτικές απώλειες αλλα κέρδιζαν... κέρδιζαν χωρίς να συμμετέχουν σε «briefing» παρά με συνεχείς και θαρραλέες εφόδους, χωρίς να διαβάζουν προγράμματα μάχης παρά ακούγοντας την ιαχή του λοχαγού τους που πήγαινε μπροστά και για να παγαίνει μπροστά ήταν παλικάρι... Θα παμε και εμείς έλεγαν, θα νικήσουμε διοτι θα είμαστε όλοι μαζί... Όσους και να φάνε οι μακαρονάδες θα τους ξεπεράσουμε, θα τους ξαφνιάσουμε, θα τους υπερφαλαγγίσουμε σκέπτονταν και νικούσαν.

Έτσι πολεμούσαν, έτσι σκοτώνονταν και έτσι νικούσαν.

Σήμερα στο ΠΑΣΟΚ δεν σκοτώνεται κανείς, οχι βέβαια φυσικά αλλα σε προνόμια και σε θέσεις... Δεν ρισκάρει κανείς...

Νομίζουν οτι τα κόμματα είναι λέσχες γηραιών αξιωματικών που οι παλαιότεροι, επειδή δόξασαν τις μονάδες τους, πρέπει να εμφανίζονται συνεχώς και να δρέπουν επαναλαμβανόμενα χειροκροτήματα...

Οχι δεν είναι πλέον έτσι φίλε Μίμη.

Ο Τρίπρας δεν βγήκε απο την αφάνεια απο ατύχημα και ενώ κάνει λάθη προχωρά και ενθουσιάζει...

Κάνει λάθη και παίρνει ρίσκα αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος απο το να δίνεις την ζωή σου αφού δεν θα φέρεις αποτέλεσμα σε σένα... Είναι στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Οι Έλληνες φαντάροι έπεφταν σαν τις μύγες μπροστά στα ιταλικά μυδράλια... απο λογική λες ή απο πίστη...; ασφαλώς απο πίστη σε ενα ιδεώδες, την ελευθερία της Πατρίδας... Μήπως δεν έκαναν λάθη; Ασφαλώς και έκαναν το τραγικότερο όλων, έχαναν τη ζωή τους...

Και όμως νικήσαν παρά τα τραγικά τους λάθη με τις άστοχες και άδικες απώλειες διοτι είχαν ενθουσιασμό, πίστη, συνοχή και επομένως αποτελεσματικότητα...

Ο Τρίπρας δεν δίνει τη ζωή του για κανέναν αλλα έχει ενθουσιασμό και πίστη σε αυτό που σκέπτεται ή λεει... Το βλέπει μπροστά του... το νιώθει να πραγματοποιείται... αν θέλεις αυθυποβάλει και τους άλλους να το νιώσουν και να το δουν... τρυκ ή τεχνική; To αποτέλεσμα μετράει... Η νίκη δηλαδή όπως και στη μάχη... Τα προγράμματα θα εφαρμοστούν οταν θα γυρίσουν οι στρατιώτες / πολίτες στα σπίτια τους...

Σήμερα τα μέλη του ΠΑΣΟΚ θυμίζουν τα παλικάρια με εκείνα τα γελοία ρούχα των ΧΙΠ-ΧΟΠάδων με τον καβάλο στο γόνατο... Χαχόλικα και άτεχνα... σύμβολα μιας εποχής που έχασε την αισθητική της και κατέληξε σε απλές συναλλαγές χωρίς στόχο, στο ταμείο του εμπόρου ρούχων, για να κυκλοφορεί το χρήμα...

Φέρτε το μέτρο πίσω Μιμη... φέρτε τον καβάλο εκεί που του πρέπει αντι στο γόνατο... Συμμαζέψτε την χαχολιά, δώστε νόημα στο ρούχο της πολιτικής, δώστε του κομψότητα για να αισθάνεται όμορφα αυτός που θα το φορέσει, δώστε του ενθουσιασμό να αγωνισθεί με ευπρέπεια και να πιστεύσει στην νίκη...

Είναι ασφαλώς θέμα στρατηγού... είναι όμως και θέμα ταλέντου που δεν διδάσκεται αν και με την άσκηση τελειοποιείται...

Χαιρετώ εκείνον τον δάσκαλο που σε βάζει στρατηγό... Έχει δίκιο αλλά έχει και δουλειά πολυ ο δρόμος για το αρχηγείο...